Wees tevreden met wat je leuk vindt in een persoon, het complete pakket is moeilijk

Mensen worden gekenmerkt door een veelheid aan tegenstellingen. Het is moeilijk om deze alleen en exclusief in verband te brengen met onze identiteit en met niets anders. Zelfs door onszelf te isoleren of te proberen het op een afgelegen plek op aarde te doen en alles en onszelf te vergeten, maken we al deel uit van alles wat we ermee en met hen hebben meegemaakt.

In slechts één dag kunnen we een echte achtbaan van emoties ervaren in onze relaties met anderen. Het lijkt misschien allemaal enorm belachelijk, absurd en inconsistent of ongelooflijk stimulerend, een factor die zijn eigen cognitieve en emotionele implicaties heeft.

Als we kijken naar wat er is gezegd, herinneren we ons een beroemde zin die ooit werd uitgesproken door Sigmund Freud :

De voortdurende dubbelzinnigheid in onze relaties met mensen

Op een dag staan ​​we op en beginnen met een oude schoolvriend te praten. We zijn blij dat we haar weer kunnen spreken, alles lijkt perfect te verlopen. Daar lijkt het tenminste op, want hij spreekt plotseling een onverwachte mening uit over het onderwerp vluchtelingen.

We willen vanaf dat moment afstand nemen van die ongepaste opmerking in onze manier van kijken, we willen er op dezelfde manier naar blijven kijken. Die opmerking verontrustte ons echter en we kunnen alleen maar nadenken over wat er is gebeurd.

Aan de andere kant ontmoetten we een jongen. Het staat ideologisch gezien zo dicht mogelijk bij ons. We delen dezelfde waarden, maar dan nog intiemer relatie het is verre van vloeiend . De stiltes wisselen elkaar af, de blikken worden groter in een koude malaise en de tijden duren te lang.

De relatie leek veel interessanter op intellectueel en virtueel niveau. De a priori vastgestelde waarden vervangen zijn gebrek aan goede manieren niet. Dezelfde standvastigheid en overtuiging die ons van een afstand opwindend leek, maakte alleen plaats voor ontgoocheling. Wij zijn geweest slachtoffers van de dictaten van de verwachtingen En.

Verwachtingen: de opmaat naar onze teleurstellingen

We worden ondergedompeld in een voortdurende tegenstelling tussen wat we van anderen denken en wat we verwachten dat er zal gebeuren en wat er uiteindelijk met hen gebeurt. We creëren voortdurend verwachtingen die verschillende keren naar beneden komen en we doen er niet aan mee

Het lijkt erop dat neurose, ondanks zoveel onduidelijkheid, een onherstelbare uitweg is; Wat moet je anders doen dan nadenken als er niets past? De vraag is: waarom moet het bij elkaar passen? In hoeverre kan het flexibel maken van onze uitgangsposities ten opzichte van anderen ons gelukkig maken? Is morele relativiteit het begin van de afwezigheid van principes of is het integendeel de eerste stap om alles aangenamer te maken?

Vragen en nog eens vragen zodat mentale complexiteit zich vertaalt in eenvoudiger gedrag. We moeten onze cognitieve frustratie vervangen door echte maatschappelijke betrokkenheid, sociaal activisme of samenwerking

De oorsprong van onze neurose met betrekking tot persoonlijke veranderingen en verschillen

Ons gebrek aan voorbereiding om diversiteit te accepteren komt voort uit: onderwijs gebaseerd op angst over censuur en het voortdurend opleggen van regels om sociale chaos te voorkomen. Laten we de middelen voor onderwijs maximaliseren om catastrofes te voorkomen, en niet om paradijzen te creëren waarin normaal gesproken in vrede geleefd moet worden en waarin het mogelijk is om toevlucht te zoeken als zich ooit een catastrofe voordoet.

Daarom vermijden en censureren we alles aan ons dat niet overeenkomt met dat van anderen. Op deze manier denken we dat we onszelf beschermen en definiëren, maar in werkelijkheid blijven we gewoon geïsoleerd, depressief en gefrustreerd. Uiteindelijk worden we verbitterd en verbitterd over de levens van anderen. Soms vertalen onze grote principes zich in dagelijks gedrag dat veel te wensen overlaat.

We willen het complete pakket, maar het accepteren van anderen geeft ons soms rust

We willen iemands complete en perfecte uitrusting, maar in werkelijkheid realiseren we ons niet dat als we die hebben, het onze fouten niet oplost. Ruimte laten voor iets dat niet past is spannend en verrijkend, het is de essentie die deze wereld tot een wereld maakt: diversiteit in de breedste zin van het woord.

Het accepteren van diversiteit betekent niet dat we ophouden te zijn wie we zijn en dat we niet in de gewenste richting gaan. Om uit de neurose te komen, is het handig om enkele aspecten te heroverwegen:

Geloven in sommige principes kan niet betekenen dat je anderen slecht behandelt.Discretie op tal van aspecten met een persoon kan ons niet onbekwaam maken om de basisregels van het onderwijs te handhaven. Als we beledigd of veracht worden, mogen we niet op dezelfde manier handelen. Weglopen is in deze gevallen niet alleen synoniem met vriendelijkheid, maar ook met wijsheid .

• Wanneer we ons laten overspoelen door ongemak als gevolg van opmerkingen die we niet leuk vinden, ontnemen we de ruimte aan alles waar we gepassioneerd over zijn en aan de mensen die ons welzijn brengen op dat specifieke moment van ons leven.

We moeten nieuwe wegen verkennen die ons in staat stellen aanvaardbare discrepanties met anderen te handhaven.Niemand opent een pad langs de reeds bewandelde paden of neemt hetzelfde gebrek aan respect aan dat hij al heeft ervaren.

Als laatste reflectie zou het zo kunnen zijn