Ja, vanwege enkele eigenaardigheden ben ik een typische tiener. Ik ben 15 jaar oud en ik schrijf een dagboek. Wat je vandaag leest is slechts een deel van dit dagboek dat ik uiteraard afsluit met een hangslot en op een geheime plek verstop zodat niemand het kan vinden. Ik hoop dat je het niet kunt vinden als je eindelijk mijn spullen opruimt, denkend dat je een einde zult maken aan de chaos in mijn kamer waar ik me op mijn gemak voel.
Als ik het zou vinden, zou dat zonder twijfel een goede reden zijn om te denken dat je een vreselijke moeder bent. Overbezorgde betweter die niet naar de rede wil luisteren. Bovendien geloof ik dat je alleen maar je angsten zou aanwakkeren, die angsten die ervoor zorgen dat je vele nachten niet kunt slapen en op mij wakker kunt wachten. Omdat ik in gedachten over opties nadenk die je a priori zou uitsluiten .
Deze 15 jaar zijn lang geweest omdat ik veel heb geleerd, maar ze zijn ook kort geweest vanwege alles wat ik nog steeds niet begrijp en dat mij in de war brengt.
Toen ik klein was, vroeg ik het waarom van alles. Voor een tiener als ik zijn de vragen onzekerder, ze hebben te maken met mijn innerlijk en ik ben ermee opgehouden ze te stellen omdat ik geloof dat je de antwoorden niet hebt, althans mijn antwoorden. Daarom praten ze liever met de mijne vrienden met hen deel ik de medeplichtigheid van het niet weten de emotie van elke nieuwe ontdekking. Als je dertig jaar terug zou gaan, zou je mij begrijpen.
Als we ouder worden, vergeten we het
Het is iets met volwassenen dat mij altijd verbaast. Ze vergeten snel dat ook zij iets geks hebben gedaan toen ze voor het eerst verliefd werden van het feit dat ze zich ziek hadden voorgedaan om school over te slaan of dat ze de wijzers van de klok hadden verplaatst om niet duidelijk te maken dat ze na de avondklok terug waren.
De strijd voor onafhankelijkheid om een evenwicht te vinden tussen de verwachtingen van anderen en de eigen verlangens is de prijs die moet worden betaald, afhankelijk van de situatie op de korte en lange termijn. Hoe was je toen je een adolescent ?
Ik hoop dat ik niet te veel dingen zal vergeten als ik groot ben, zelfs als ik naar jullie volwassenen kijk, vermoed ik dat hier geen remedie voor is.
Als de genieën met deze neiging het hebben overleefd, is het waarschijnlijk dat de traditie zich herhaalt dat iedereen zijn rol speelt. Dat jij jouw verwachtingen hebt en dat ik daar niet aan voldoe dat dit de eerste oefening is van nog veel moeilijker oefeningen die zeker zullen komen en die ik onder ogen zal moeten zien. Ik denk dat als ze ons de theorie van Darwin in deze termen zouden uitleggen, minder mensen in de wereld zich zouden afvragen wat die kerel in vredesnaam zei dat hij zo belangrijk vond.
Je kent als kind deze oefening in het egocentrisme dat typisch is voor kinderen Ik dacht dat de wereld één groot theater was en dat de mensen die ik niet zag het script hadden voorbereid en bestudeerd die ze dan voor mijn ogen zouden uitvoeren.
Om deze gedachte te verifiëren, probeerde ik vaak onvoorspelbaar te zijn. Ook al hield ik van snoep, ik weigerde te zien hoe anderen zich zouden gedragen als ze mij zo onvoorspelbaar zouden zien. Ik was van plan een einde te maken aan dat soort Big Brother om hem te dwingen in wanhoop te bekennen dat hij al zijn plannen heeft gebroken.
In dit spel van samenhang en incoherentie verdwaalde ik vele malen meer dan eens per dag en daarmee zei ik alles. Dit verklaart mijn stemmingswisselingen, mijn weerstand en mijn acceptaties. Daarom relativeer ik alles en voel ik me verward door het gevoel dat er niets veiligs is om me aan vast te houden .
Niets onfeilbaars en niets waarover ik absolute controle heb, want zelfs de beste vrienden kunnen je teleurstellen en niet slagen voor examens, ook al heb je veel gestudeerd. U kunt een beroep doen op de fortuin maar het is grilliger dan zomerregen aan een wolkenloze hemel .
Wat moet ik doen om goed genoeg te zijn?
De moeilijkste taak van het opgroeien heeft te maken met een vraag die al mijn onmacht en die van mijn vrienden omvat. Ik weet niet wat ik moet doen om goed genoeg te zijn om geaccepteerd te worden. Om je geliefd en gerespecteerd te voelen .
Deze twijfel heeft mij en mijn vrienden getransformeerd. De eerste vereiste is wellicht het hebben van een perfect lichaam wanneer het zich anarchistisch ontwikkelt en daadwerkelijk doet wat het wil. Misschien wil je lang en dun zijn en om deze reden vul je jezelf met yoghurt, maar als de genetica nee heeft besloten, dan nee. Daarom begin je je af te vragen waarom ze in vredesnaam hielmarteling hebben uitgevonden. Om er niet anders uit te zien, ongeacht wat ik ben.
Je begint dat te begrijpen het is ingewikkeld om de respect van iemand als je te kort komt, maar ook als je reisgenoten besluiten dat je een paar kilo te veel of te weinig hebt . Eén criterium past perfect bij de rondingen van vrouwen in advertenties: niet te veel en niet net genoeg.
Mensen die je eerder kenden en herkenden, beginnen je nu te behandelen alsof je de pest hebt en doen dat op zo’n radicale en frequente manier dat ze je ervan overtuigen dat dit echt het geval is. Dat er iets met je aan de hand is wat niet werkt. Wat u doet om de situatie op te lossen, lijkt u ook nog meer in de schijnwerpers te zetten. Een grote waarheid: Je hebt de gratie van een eend en God heeft je niet gemaakt om hakken te dragen .
Zou je willen weten of iemand weet hoe je in hemelsnaam kunt compenseren voor wat de natuur je niet of in overvloed heeft gegeven, maar je hebt al gezien hoe je vrienden je hebben teleurgesteld en op dat moment zou je alles verdragen om niet kwetsbaar over te komen en geen enkele indicatie te geven dat hun plagen effect heeft . Als je nog één ding moet doen, is het een zelfverzekerd beeld van jezelf presenteren. Een houding die nodig is om goed te presteren, niet alleen veilig te zijn, maar ook zo te lijken. Zo geef je het idee dat het je niets uitmaakt.
Naast dat dit profiel vereist is voor tieners om het echte leven te betreden Ik besefte dat ik ook hoge cijfers moest halen school . Dus je was blij. Ik moest ook doen alsof ik mijn best deed. Maar niet te veel. Ijverig ja, maar ook slim.
In de klas worden leerlingen die slechte cijfers halen afgekeurd, tenzij de groep interpreteert dat dit op eigen initiatief is en niet vanwege een gebrek aan vaardigheden. Als ze denken dat je dom bent, is het voorbij. Je begint deel uit te maken van de wereld waar je minder dan nul telt . Een plek waar het heel gemakkelijk is om binnen te komen, maar heel moeilijk om te verlaten.
In die zin zijn 7 en 8 de beste cijfers, het is ook goed om niet te veel je hand op te steken om in te grijpen en niet te ijverig te antwoorden op de vraag van de professor. Het is ook raadzaam om na te denken over wat je zegt en niet al je kaarten te laten zien, om niet iets te zeggen waar latere kameraden dan gebruik van kunnen maken. . Beïnvloeder ze noemen ze nu.
Eenmaal in de klas vertelde de leraar ons over een beroemde bel, de Gauss-bel. Veel normale verdelingen hebben de vorm van deze curve, waarbij de dichtheid het grootst is in het midden van de curve en het minst aan de uiteinden.
Het leek mij iets heel natuurlijks, omdat het altijd gevaarlijk is om aan de uiteinden te staan. Demonstreer niet emoties of ze te veel naar buiten brengen, nooit boos worden of het altijd doen . Dus als je een rustige tiener wilt zijn, kun je het beste midden in de drukte blijven, waar je gemakkelijk in de war raakt onder de mensen. Een camouflage waarvoor die jurk waar we niets om geven perfect is.
Hier eindigt de pagina van mijn dagboek die ik per ongeluk ben kwijtgeraakt. Natuurlijk schaamde ik me om het in je gezicht te zeggen. Daarom heb ik het je geschreven op een pagina die ik midden op mijn sokken laat zitten. Als een stuk papier dat je midden in de bestelling kwijtraakt, probeer je mij op te leggen, zodat je begrijpt hoeveel moeite ik heb om mijn bestelling te vinden . Een prestatie die niet eenvoudig maar tegelijkertijd spannend is.
Ah, het is duidelijk dat ik van je hou, zelfs als ik het je nooit vertel...
