Ik ken veel mensen die het grootste deel van hun tijd besteden aan het proberen hun leven op orde te krijgen, en jij kent er waarschijnlijk ook een paar.
In werkelijkheid haten ze deze taak en toch zit er een soort veer in hun hersenen die hen ervan weerhoudt een einde te maken aan deze uitputtende gewoonte. En dus, waar geen spoor van logica is en waanzin heerst, nemen hun gebrek aan rust en hun rusteloosheid de overhand.
Dit soort vergelijking tussen kosmos en chaos tussen orde en wanorde karakteriseert ons als denkende wezens en vooral als vertolkers van de wereld die we zijn. DE' volgorde het oefent een onmiskenbare fascinatie op ons uit – het is wat de logica brengt die de wereld voorspelbaar en bijgevolg controleerbaar maakt.
Er zijn zelfs mensen die orde in hun emoties proberen te brengen alsof er in hun hoofd een kledingkast vol lades zat waarin ze ze netjes konden opbergen, zodat ze elke dag konden kiezen welke emotie ze wilden combineren met hun eigen emotie gedachten . Misschien zullen we met behulp van technologie op een dag een vergelijkbaar niveau van controle bereiken, maar dat zal ook een signaal zijn van een van de laagste punten in de menselijke geschiedenis: onze denaturalisatie.
Waanzin hoort bij het leven
We kunnen het niet anders zeggen: het primitieve aspect blijft een fundamenteel onderdeel van ons leven. Laten we het hebben over de intuïtie van de creativiteit van improvisatie en van genie . Van de breuk met het waarschijnlijke en het verwachte . Van het feit dat niet alles een reden heeft en dat dit noch in causale zin (oorsprong) noch in pragmatische zin (einde) een probleem vormt.
Met andere woorden: de wereld valt niet uiteen als er iets met ons gebeurt dat geen verband houdt met het verleden of de toekomst, waardoor ons denkpatroon wordt doorbroken: iets dat tegelijkertijd wordt geboren en sterft. In feite zal het tot niets anders leiden dan een verzoening met het heden, opgevat als een tijdelijke vorm en een geschenk. Dit is een prachtige semantische paradox.
Waarom zijn we hier? Waarom zijn we gekomen? Dit doet er nu niet toe, waarschijnlijk weet niemand het. Toch zijn we hier. We weten niet wie of wat de oorzaak is dat we hier vandaag zijn, of waarom we hier zijn. We zijn hier gewoon samen.
Is het niet geweldig?
Het accepteren van waanzin en het waarderen ervan is een teken van volwassenheid
Zonder waanzin heeft passie niets om zichzelf mee te voeden . Orde voedt misschien de veiligheid, maar waanzin is het vuur van de ziel en van de hoop. Gezonde waanzin verzamelt harten en houdt ze ver van de logica, omdat ze met haar kracht er de voorkeur aan geeft de gestolen harten levend te houden, nog vóór die van zichzelf. Word verliefd het is een waanzin die zich eigen maakt wat van anderen is.
Verliefd worden is logischerwijs zinloos. Het is een daad die een enorme investering van middelen met zich meebrengt en een bijna vermoeiende emotionele instabiliteit die het verstrijken van de tijd mogelijk maakt tijd – onze meest beperkte hulpbron – van
Wanneer alles om je heen uit de pas lijkt te lopen en je je rusteloos begint te voelen, denk dan eens na: patronen zijn er, net als statistieken, om doorbroken te worden. Begin dat stemmetje in je geweten te negeren dat je verwijt dat je niet alles onder controle hebt en waarom chaos heerst over sommige delen van je leven. Als bepaalde aspecten van je leven nu worden verstoord door chaos, is dit het misschien wel
Waanzin is niet het voedsel of de substantie van het leven, maar eerder dat aspect dat het smaak geeft en het compleet maakt. Wat de smaak en nuances doet opvallen.
Het is geen toeval dat de constante ritmes kinderen in slaap brachten en volwassenen verveelden. Het zijn de variaties die ons doen ontwaken en de onze doen versnellen Hart het zijn de dingen die we niet verwachten en die onze emoties intenser maken. Uiteindelijk is waanzin het kruid van het leven: gevaarlijk als het te veel wordt gebruikt, niet in staat om smaken aan te wakkeren als het ontbreekt... Onthoud: het leven is een gerecht waarvan je ten volle moet genieten.
