8 maart: waarom demonstreren vrouwen?

Heb je je afgevraagd waarom elke 8 maart veel vrouwen over de hele wereld deelnemen aan evenementen en demonstraties? Veel mensen stellen zichzelf deze vraag. Sommigen beweren dat discriminatie van vrouwen in de 21e eeuw en in moderne landen als Italië niet bestaat of volledig anachronistisch is. Ze stellen ook dat feministische claims over het algemeen misplaatst zijn, omdat zij vrijwel dezelfde rechten genieten als mannen. Zoals we echter goed weten, is de realiteit heel anders.

Maar gelukkig zijn er ook mensen die deze demonstraties verdedigen door het belang ervan te onderkennen 8 maart en dat er nog veel te doen is op het gebied van echte gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Deze laatste spreken over de loonkloof als gevolg van gendercriminaliteit, het glazen plafond van de angst die vrouwen voelen als ze alleen op straat lopen, hun onzichtbaarheid in vakgebieden als de wetenschap enzovoort. Zoals je ziet is de lijst erg lang.

Alle meningen zijn geldig, maar blijven dat, omdat ze vaak worden uitgesproken zonder naar de gegevens te kijken . In dit artikel zullen we proberen om vanuit de statistieken naar de werkelijkheid te kijken en op deze manier te begrijpen of het echt juist en legitiem is dat vrouwen elke 8 maart de straat op blijven gaan.

Feminisme: beweging die de economische, burgerrechten en politieke rechten van vrouwen eist; in meer algemene zin een reeks theorieën die de traditionele situatie van vrouwen bekritiseren en voorstellen nieuwe relaties tussen geslachten in de privésfeer en een andere sociale positie in de publieke sfeer. (Woordenboek Treccani )

8 maart en strijd tegen de loonkloof

De loonkloof of het verschil in beloning dat een man en een vrouw voor dezelfde baan ontvangen, is gebaseerd op twee redenen:

• Ook als ze tot dezelfde beroepscategorie behoren en dus hetzelfde salaris zouden moeten ontvangen de mannen worden naast het basissalaris beloond met diverse bonussen . Zelfs in de modernste bedrijven verdienen vrouwen vaak 20 tot 30% lagere lonen. Nog een voorbeeld van vrouwelijke discriminatie .

Vrouwen werken vaak minder uren om zich aan hun gezin te kunnen wijden. Deze zorg kan worden gegeven aan ouders, kinderen of andere afhankelijke familieleden, wat betekent dat hun salarissen en kansen op loopbaanontwikkeling lager zijn dan die van mannen.

Vrouwen in Europa verdienen nog steeds een gemiddeld salaris dat 163% lager is dan mannen. De loonkloof tussen mannen en vrouwen is de afgelopen jaren niet kleiner geworden en is grotendeels te wijten aan het feit dat vrouwen doorgaans een laag werkgelegenheidsniveau hebben en in laagbetaalde sectoren minder voor promoties kiezen, hun loopbaan vaker onderbreken en meer onbetaalde banen aannemen.

-Verslag van de Europese Commissie van 20 november 2017-

Vrouwen in de wetenschap

Als we het hebben over vrouwen in de wetenschap, bedoelen we degenen die erin zijn geslaagd educatieve en historische referenties voor de nieuwe generaties te worden . Om hun aanwezigheid te beoordelen, hoeft u alleen maar boeken over geschiedenis, wetenschap, scheikunde, natuurkunde, wiskunde of literatuur op te pakken, op zoek naar vrouwelijke referenties.

Het resultaat van deze analyse is alarmerend: vrouwen bestaan ​​alleen in de schaduw van mannelijke historische figuren. Dat wil zeggen, ze zijn niets meer dan een aanhangsel, een accessoire van de mens en zijn veroveringen. Er zijn verschillende boeken die met de vinger wijzen op het feit dat degenen die het verhaal hebben verteld dit tot nu toe altijd en alleen hebben gedaan ten koste van de vrouwelijke bevolking.

Laten we een voorbeeld nemen. Denk aan de naam van een belangrijke historische figuur. Namen als Leonardo da Vinci, Christopher Columbus, Thomas Edison of Nelson Mandela komen gemakkelijk in je op. En hoe zit het met vrouwen? Het is onwaarschijnlijk dat namen als Beulah Louise Henry of Rosa Parks bekend voorkomen. Toch is hun belang vergelijkbaar of zelfs groter dan dat van hun respectieve mannelijke tijdgenoten. Leuk vinden Amelia Earhart Grace O'Malley en Valentina Tereskova.

De bestraffing van moederschap op het werk en het glazen plafond

Het is de moeite waard om een ​​zeer interessante recente studie te vermelden, ook al brengt deze ons buiten de grenzen van ons Italië. We hebben het over het onderzoek dat wordt gesubsidieerd door het Caixa Social Observatory (een van de belangrijkste particuliere banken in Spanje) en wordt uitgevoerd in samenwerking met de Pompeu Fabra Universiteit met als doel de gelijke toegang van mannen en vrouwen tot de arbeidsmarkt te evalueren.

Volgens dit onderzoek slechts 30% van de vrouwen die op een sollicitatiegesprek komen, krijgt voorwaarden die vergelijkbaar zijn met die voor mannen met dezelfde eisen. Met andere woorden: ondanks dat ze hetzelfde CV presenteren, krijgen mannen betere voorwaarden. Wat denk je?

Deze kloof wordt nog groter als de vrouwen die werk zoeken ook moeders zijn. Houd er rekening mee dat volgens dit onderzoek een vrouw met kinderen 359% minder kans heeft op een sollicitatiegesprek dan een man die ook vader is. Het is de prijs die moet worden betaald voor de zorg voor het gezin, terwijl de man alleen maar helpt of meewerkt huishoudelijke klusjes .

Een ander onderzoek, dit keer uitgevoerd in Zweden ( Is de geslachtssamenstelling bij koppels van belang voor de arbeidsverdeling na de bevalling? ) liet dat zien de loonkloof bij lesbische koppels die een kind hebben gekregen verdwijnt op 5 jaar, maar dit gebeurt niet bij heteroseksuele koppels.

Het onderzoek maakt duidelijk dat deze kloof bij homoseksuele koppels verdwijnt als gevolg van de noodzakelijke gelijke verdeling van de kosten voor onderwijs en kinderbijslag tussen de twee leden van het koppel.

8 maart en seksistisch geweld

Op 8 maart de straat opgaan is ook een manier om het verzet tegen elke vorm van seksistisch geweld te herhalen . De gendergeweld het krijgt deze naam omdat de slachtoffers altijd vrouwen zijn die schuldig zijn, simpelweg omdat ze dat zijn.

ISTAT wijdt er een hele pagina aan vrouwenmoorden (droevig maar noodzakelijk neologisme om de moorden op vrouwen aan te duiden), compleet met alarmerende statistieken en gegevens die iedereen tot nadenken zouden moeten aanzetten zonder te verdwalen in overbodige redeneringen.

In 2017 waren er in Italië 123 vrouwelijke slachtoffers van vrijwillige moord. (ISTAT)

In het artikel Geweld tegen vrouwen: een structureel perspectief van de socioloog Concepción Fernández Villanueva van de Complutense Universiteit van Madrid Geweld tegen vrouwen wordt gedefinieerd als een strategie om de patriarchale macht te behouden en een manier om te voorkomen dat vrouwen die plek van ongelijkheid verlaten waartoe ze historisch beperkt zijn gebleven.

Geweld door mannen wordt gemakkelijker gerechtvaardigd. Een legitimiteit die vaak zelfs tot uiting komt in wettelijke en strafrechtelijke wetboeken, het resultaat van de kristallisatie van de waarden van de chauvinistische samenleving waarin we nog steeds leven.

Bent u er na het lezen van dit alles nog steeds zeker van dat vrouwen niet elke 8 maart mogen demonstreren? Wat is uw mening hierover?