Proberen de beste te zijn of jezelf op de een of andere manier boven het gemiddelde willen laten zien, is daar een duidelijk teken van onzekerheid . Hoewel niemand iemand iets hoeft te bewijzen, zijn er mensen die denken dat ze dat wel moeten doen en daarnaar handelen.
Het is precies de onzekerheid die ons ertoe brengt iets te bewijzen en onszelf tegenover anderen te rechtvaardigen, vooral wanneer er een kloof gaapt tussen de manier waarop we onszelf zien en de manier waarop we gezien willen worden. Er is een diep verlangen om bevestiging van anderen te ontvangen . In plaats van het gevoel te hebben dat je niemand iets hoeft te bewijzen, word je overspoeld door het tegenovergestelde gevoel.
Als de dingen zo zijn Daar laten we vergelijken voortdurend naar anderen en we horen het zelfs De
Mensen met een hoog zelfbeeld voelen zich niet superieur aan anderen; ze proberen hun waarde niet te bewijzen door zichzelf met anderen te vergelijken. Ze zijn prima zoals ze zijn, ze proberen niet beter te zijn dan anderen.
-Nathaniel Branden-
Als er liefde is, hoef je niemand iets te bewijzen
De sleutel tot alles ligt in zelfliefde. Velen geloven dat eigenliefde hetzelfde is als trots, narcisme of arrogantie. Het is echter het tegenovergestelde. Meer eigenliefde
Van jezelf houden betekent dat je je onder alle omstandigheden waardering, respect en achting waard voelt. Dit betekent dat de gevoel Van waarde hangt niet af van externe elementen of zelfs van persoonlijke resultaten, maar van onszelf .
Zelfliefde is essentieel. Als dat gevoel van waardering voor iemands persoon bestaat, is het dus nooit nodig om iemand iets te bewijzen. Er bestaat niet zoiets als concurrentieangst of het verlangen om gevoelens van bewondering of angst bij anderen op te wekken. De persoon voelt zich waardevol, net zoals hij dat is, alleen maar vanwege het feit dat hij is en bestaat .
Zichzelf zijn en bewijzen: twee verschillende realiteiten
Iets demonstreren dat dat niet is of dat slechts gedeeltelijk is, brengt een enorme verspilling van emotionele energie met zich mee. De constante in deze gevallen is interne spanning. De stap ernaartoe spanning Dus Het is verontrustend als we onszelf moeten valideren, we een soort masker moeten bouwen en in stand moeten houden en dan afhankelijk moeten zijn van de impact die het op anderen heeft .
Dergelijk gedrag is bedoeld om zoiets als eenrichtingsverkeer (intelligent sociaal etc.) te demonstreren. È Ook is het mogelijk aan te tonen dat je bepaalde gevoelens daadwerkelijk ervaart of gedachten (medeleven, patriottisme, liefde, enz.).
En natuurlijk in sommige gevallen probeer je te bewijzen dat je niet op een bepaalde manier bent of dat je bepaalde gevoelens niet hebt . Bijvoorbeeld als we willen laten zien dat we niet bang zijn en daardoor roekeloze acties ondernemen of als we willen laten zien dat we niet onwetend zijn en anderen dat willen laten zien.
Dit alles is een gevolg van het niet accepteren van het zelf. Sommige persoonlijke aspecten worden om neurotische redenen afgewezen . Dit betekent dat de redenen die deze afwijzing veroorzaken niet te maken hebben met gezond redeneren, maar met een illusoir verlangen om anders te zijn om te voldoen aan de sociale mandaten van het gezin enz. Zelfs als je aan niemand iets hoeft te bewijzen, werkt in deze gevallen de tegenovergestelde logica.
Een kwestie van illusies
Aan de basis van deze voortdurende behoefte om te laten zien dat we iets voelen of dat we iets anders kunnen doen, ligt een illusie. Onbewust heeft de persoon het illusoire idee dat hij, door zich op een bepaalde manier te manifesteren, de goedkeuring van anderen zal verkrijgen. Deze goedkeuring zal haar op haar beurt helpen het gevoel van persoonlijke waarde te verwerven dat ze zo mist .
In werkelijkheid gebeurt het tegenovergestelde. Het gebrek aan authenticiteit wordt een obstakel voor het leren zichzelf te accepteren en geaccepteerd te worden.
Je hoeft niemand iets te bewijzen. Als je dit verlangen voelt, betekent dit dat er iets in je gebroken of gekwetst is. De grootste test voor zelfvertrouwen en persoonlijke kracht is jezelf zijn . De onevenredige behoefte aan goedkeuring leidt alleen maar tot een vicieuze cirkel waarin men zich steeds minder vrij en waardevol voelt.
