Geweld in spraak is een van de meest negatieve vormen van agressie . Aan de ene kant hebben woorden de kracht om sporen achter te laten die zelfs vele jaren later gevolgen hebben. Aan de andere kant is taalgeweld vaak goed geworteld en/of sociaal gelegitimeerd. Het is niet zo zichtbaar als fysiek geweld en daarom is het moeilijker om op dit punt in te grijpen.
De voorwaardelijke vrijlating ze laten geen fysieke sporen achter . Om deze reden hangt er over het algemeen een aura van straffeloosheid voor hen . Velen beweren dat ze niets verkeerds hebben gezegd of dat ze verkeerd zijn geïnterpreteerd, of dat wat ze in woede zeggen niet serieus mag worden genomen. Wat zeker is, is dat gewelddadige woorden vaak gelijk staan aan zeer krachtige slagen voor de ziel. Om deze reden komen zij niet in aanmerking.
Ik wantrouw het onmededeelbare: het is de wortel van al het geweld
-Jean Paul Sartre-
Gewelddadig taalgebruik schaadt mensen en verslechtert hen betrekkingen . Na bepaalde scherpe woorden of zinnen zal een relatie nooit meer hetzelfde zijn. De barrière van respect en aandacht die de ander verdient, wordt overschreden, waardoor ze pijn doen en littekens achterlaten. Hieronder vertellen we u over drie uitingen van geweld, uitgedrukt in taal.
Animalize: een duidelijke uiting van geweld
Hoewel het een communicatie is waarin geweld duidelijk aanwezig is, is het in werkelijkheid zeer aanwezig in het dagelijks taalgebruik. Er zijn mensen die ervoor kiezen om te zeggen dat de ander een varken, een ezel of een beest is . Het varken voor degenen die niet erg elegant zijn of een hoge body mass index hebben. De kont als je het hebt over iemand die niet zo goed is op school. Het beest voor degenen die fouten maken of geweld gebruiken zonder na te denken.
Het is volkomen normaal om deze te gebruiken . Ze zijn sociaal geaccepteerd en men kan in feite niet zeggen dat ze erg scherp zijn, tenzij ze regelmatig worden herhaald of vergezeld gaan van andere indicatoren minachting .
Mensen verdierlijken zichzelf ook. Ze zeggen niet dat ze hard werken, maar dat ze werken als een os. Ze zeggen niet dat ze zich door anderen uitgebuit voelen, maar dat ze de roedelmuilezel van anderen zijn. Het meest negatieve aspect Als je deze woorden vaak gebruikt, bevestigen ze een soort junglewet waarin respect er niet langer toe doet .
Gebruik van hyperbool voor negatieve emoties
Het komt heel vaak voor bij mensen gespannen of overweldigd door woede. Ze besluiten al hun gevoelens of negatieve emoties in gigantische termen uit te drukken . Ze zeggen niet alleen dat ze er last van hadden dat de ander er een zooitje van maakte aan tafel. In plaats daarvan uiten ze zich door te zeggen dat ze verontwaardigd zijn en dat de extreme onachtzaamheid van de ander hun maag doet omdraaien.
Ze voelen geen woede, maar eerder woede of woede. Ze voelen geen verdriet, maar ze voelen zich gekwetst in hun ziel of alsof ze een steek in de borst hebben gekregen . Ze kiezen altijd de meest bijzondere manieren om pijn, woede of angst te uiten. Hun doel is niet om zichzelf te uiten, maar om de ander met die uitingen te verkrachten.
Het slechte is dat die hyperbool uiteindelijk het tegenovergestelde effect veroorzaakt . In plaats van indruk op anderen te maken, maken ze hen uiteindelijk ongevoelig . Ze kunnen in het begin misschien een bepaald effect hebben, maar als ze een gebruikelijke formule worden, verliezen ze hun schijnbare effectiviteit. Op deze manier zullen anderen vroeg of laat doof worden als ze deze uitingen horen.
De eeuwige herhaling: het gezang
De extreme herhaling van klachten of klachten vormt een uitingsvorm die behoort tot het taalgeweld. Het vasthouden aan dezelfde formules om te klagen staat gelijk aan de intentie om anderen met onze woorden te markeren . Ze stigmatiseren of beperken tot één betekenis.
Herhaalde spraak is een eenzijdige communicatiemethode. Maar verder dan dit het is ook de bedoeling om een betekenis op te leggen . Het ergste is dat het een poging is die via de primaire route wordt gedaan: het inenten van woorden in het geweten van de ander – en juist om deze reden maakt het de gesprekspartner teniet. Het reduceert het tot het object van een unieke merkboodschap.
Elk van de drie manieren, verdierlijking, hyperbool en zingen, zijn manieren om de communicatie te verstoren . Hierin zijn de betekenissen vervormd of verloren gegaan. Het zijn geen uitingen die bedoeld zijn om begrip te bevorderen, maar eerder taalhulpmiddelen waarvan de voornaamste functie agressie is.
Denk er eens over na: gebruik jij een van deze drie manieren van communiceren? Als het antwoord ja is, nodigen wij u uit om aan het begin van het pad een bord te plaatsen met de tekst Niet passeren. Voor jou en de mensen om je heen.
