Dissociatie is een fenomeen dat verwijst naar de ontkoppeling tussen iemands gedachten, emoties, herinneringen en identiteit zelf.
Je ervaart bijvoorbeeld een lichte mate van ontkoppeling als je zo opgaat in een film of gesprek dat het meeste van wat er om je heen gebeurt volledig aan je bewuste aandacht ontsnapt. Er wordt een groter niveau van dissociatie ervaren wanneer men niet weet of de ervaren ervaring reëel is of door individuen die lijden aan een meervoudige persoonlijkheidsstoornis of een dissociatieve identiteitsstoornis .
Het komt vaak voor bij mensen die verschillende soorten psychologische trauma's hebben opgelopen, van seksueel misbruik tot psychologische of fysieke mishandeling. We kunnen allemaal wel eens symptomen vertonen van afstand nemen en loskoppelen van de realiteit . Het verschil is wanneer deze symptomen ons dagelijks leven verstoren en of dit op welk niveau gebeurt.
Het begrijpen van de verschillende niveaus van dissociatie wordt daarom van fundamenteel belang om te begrijpen of we een professional moeten raadplegen. Wat sowieso altijd aan te raden is als je twijfelt.
Dissociatie is een gebrek aan emotionele verbinding
Sommige psychologen definiëren dissociatie als een verdedigingsmechanisme van het onbewuste ; dus een mechanisme dat we onbewust activeren om te voorkomen dat we emotionele pijn voelen in de aanwezigheid van een conflict of een stressvolle situatie. Het probleem ontstaat wanneer deze dissociatie in de loop van de tijd voortduurt, ondanks dat de traumatische gebeurtenis is geëindigd.
Laten we ons bijvoorbeeld een jongen voorstellen die een zeer ernstig ongeluk heeft gehad. De beschermingsmethode die zijn geest heeft gekozen, is het bevriezen van de herinnering, zodat de jongen geen enkele emotie voelt als hij eraan terugdenkt.
Het is een toestand van psychologische verandering die zich manifesteert in veel psychische stoornissen, zoals posttraumatische stressstoornis, angst, depressie, borderline-persoonlijkheidsstoornis en dissociatieve stoornissen. Een van de belangrijkste kenmerken van dissociatie is dat het kan ons bewustzijn veranderen, ons geheugen, de manier waarop we waarnemen wat ons omringt en, in de meest ernstige gevallen, zelfs onze identiteit .
Dissociatie en de meest voorkomende symptomen
Bij dissociatieve stoornissen treffen we enkele symptomen aan die soms geen reden hebben om te bestaan. Algemeen het aandachtsniveau verandert, desoriëntatie in tijd en ruimte kan optreden en het gedrag is vaak automatisch (bijvoorbeeld autorijden en dingen lezen waarvan we weten hoe we ze moeten doen, zonder erover na te denken).
Het kan ook gebeuren dat de persoon zich dingen niet herinnert die hem een paar minuten eerder zijn overkomen (problemen bij het creëren van nieuwe herinneringen).
Depersonalisatie
Het is een fenomeen dat optreedt wanneer mensen zichzelf niet herkennen in hun lichaam of geest. Je hebt een gevoel van ontevredenheid en leeft alsof je een externe waarnemer van jezelf bent. Bijvoorbeeld de persoon kan het gevoel hebben in de spiegel te kijken en zichzelf niet te herkennen of zich zelfs niet verbonden te voelen met de zijne lichaam .
Derealisatie
De persoon leeft alsof niets echt is, alsof hij in een droom leeft. Ze heeft een gevoel van verwarring omdat ze zich ongemakkelijk voelt bij het begrijpen of wat ze ervaart werkelijk gebeurt of niet.
Hij neemt de wereld vervormd en afstandelijk waar, zonder dat hij er iets aan kan doen . De stemmen van anderen kunnen voor hem bijvoorbeeld ver weg lijken.
Amnesie dissociativa
Amnesie is het onvermogen om belangrijke autobiografische informatie te onthouden . De persoon kan zijn verjaardag, zijn trouwdatum of zelfs hele fasen van zijn leven vergeten. Dissociatieve amnesie verschilt van alledaagse vergeetachtigheid doordat het de persoon die aan dit soort geheugenverlies lijdt, treft en aanzienlijk ongemak veroorzaakt.
Verwarring en verandering van identiteit
Identiteitsverwarring ontstaat wanneer iemand twijfelt over wie hij/zij werkelijk is . Kan vervormingen van tijd, ruimte en context ervaren.
De persoon denkt misschien dat hij of zij tien jaar jonger is dan zijn werkelijke leeftijd. Bij het ervaren van een identiteitsverandering kan de proefpersoon de toon van zijn stem veranderen of verschillende gezichtsuitdrukkingen gebruiken die situaties uit het verleden kunnen oproepen.
Wat veroorzaakt dissociatie?
Er ontstaat een milde mate van dissociatie als we zo in onze gedachten opgaan dat we geen aandacht besteden aan de weg die we inslaan en dat we ons dat pas realiseren als we op onze bestemming zijn aangekomen. Er is geen reden om deze dissociatie als pathologisch te beschouwen, tenzij deze ons ernstig ongemak bezorgt.
Als we het hebben over ernstigere niveaus van dissociatie, kunnen we verschillende oorzaken achter dit soort dissociatie traceren. Geleerden verklaren dit fenomeen als een combinatie van omgevings- en biologische factoren .
Dissociatie is een coping-mechanisme om je los te maken van de emotionele pijn die door een trauma wordt veroorzaakt.
Meestal gaat het om kindermisbruik, seksueel geweld en herhaalde fysieke straffen, wat ertoe leidt dat het kind dissociatie implementeert als een aanpassingsmechanisme om de emotionele pijn die hij voelt te verminderen.
Wanneer de dissociatie echter voortduurt tot in de volwassenheid en het aanvankelijke gevaar niet langer bestaat, kan er sprake zijn van dissociatie pathologisch . De volwassene kan daardoor merken dat hij zich distantieert van situaties die hij als potentieel gevaarlijk beschouwt, een toestand die hem ertoe brengt los van de realiteit te leven.
Wat moeten we doen als we sommige van deze symptomen bij onszelf herkennen?
In de eerste plaats moeten we kalm blijven. Het besef dat u zo nu en dan niet naar uw partner luistert of dat u zich het ritje met de metro niet meer herinnert, betekent niet noodzakelijkerwijs dat u psychologische behandeling nodig heeft.
In het geval dat er symptomen zijn van depersonalisatie, derealisatie, dissociatieve amnesie of verwarring en identiteitsverandering, wordt het noodzakelijk een psychologische behandeling die helpt bij het re-integreren van de verschillende gescheiden/gedissocieerde delen .
Voor dit doel is er behoefte aan een therapeutische benadering waarmee men kan leren zijn emoties beter te reguleren door mechanismen van bewustzijn te assimileren. ontspanning handig als ze dreigen te ontploffen. Gebruikelijk specialisten modelleren een gepersonaliseerde behandeling waarmee ze met het trauma kunnen omgaan, aan de gedissocieerde delen kunnen werken en zelfzorgstrategieën kunnen aanleren en nieuwe middelen waarmee we eindelijk een stabieler en gezonder leven kunnen leiden. Het gaat over het herstellen van het vertrouwen in je capaciteiten als een gezonde methode van bescherming en zelfgenezing.
