Dit verhaal gaat over een klein meisje dat haar innerlijke licht ontdekte door een ster te zien schijnen. Ik moet je bekennen dat ik het kleine meisje ben en dat het verhaal is geïnspireerd op het verhaal dat mijn moeder me zo vaak als nodig met geduld en liefde vertelde. Ik zal haar altijd dankbaar zijn dat ze mij heeft geleerd de moed te hebben mijn ster te volgen en mijn innerlijke licht te waarderen.
Als je innerlijk licht hebt, kun je het van buitenaf zien.
-Anaïs Nin-
Het kleine meisje dat haar innerlijke licht ontdekte
Er was eens een klein meisje met grote blauwe ogen en donker haar dat graag met de hare speelde vrienden . Zijn favoriete spel was verstoppertje in de meeste gevallen was hij aan het zoeken. Toen ze zich moest verstoppen, koos ze een nabijgelegen schuilplaats omdat ze moe werd als ze lange afstanden moest rennen.
Maar het kon haar niets schelen VERLIEZEN . Haar vrienden zochten meestal naar zeer originele schuilplaatsen: tussen de bomen achter de geparkeerde auto's wisselden sommigen zelfs jassen uit in een poging de anderen te misleiden... al deze kleine dingen maakten haar aan het lachen en waardeerden het spel.
Tot op een dag er kwam een nieuw meisje dat haar bleef plagen met het verlies en haar ook uitnodigde een afgelegen schuilplaats te zoeken . Het kleine meisje begon zich verdrietig te voelen, maar bleef toch spelen.
Uiteindelijk stemde ze er, gezien het voortdurende aandringen van de nieuwkomer, mee in om zich in het park te verstoppen, ver van de plek waar ze gered kon worden. Die keer verloor ze niet, maar ze bereikte het doel zo uitgeput dat ze moest stoppen met spelen en naar huis moest .
Terwijl hij naar huis liep, werd hij steeds verdrietiger en begon te huilen. Toen ze veel eerder dan normaal de drempel van het huis overschreed, kwam haar moeder naar haar toe en vroeg haar: – Waarom schreeuw mijn kleine meisje?- Het kleine meisje legde haar moeder uit wat er met de nieuwkomer en het spel was gebeurd . Ze kon niet stoppen met huilen en herhalen dat ze anders was dan andere kinderen en dat ze zich alleen voelde.
De helderste ster
Haar moeder pakte haar hand en nam haar zonder iets te zeggen mee naar het balkon van hun huisje. Voor hen scheen een ster, het was de helderste ster aan de hele hemel. Maar ze leek alleen te zijn, er waren geen andere sterren om haar heen te zien. De moeder haalde een witte zakdoek uit haar zak en veegde de tranen van haar dochter weg. Hij pakte stevig en voorzichtig de kin van het kleine meisje vast, tilde haar hoofd op en wees naar de ster.
-Zie je die ster? – vroeg de moeder glimlachend aan haar dochter.
-Ja, ze is heel mooi en straalt veel. - Het kleine meisje antwoordde met grote nieuwsgierigheid.
-Die ster ben jij. – Zei de moeder vol overtuiging.
-Maar mama, is die ster erg eenzaam?-
-Het is niet de enige, het schijnt gewoon zo helder dat je de andere sterren niet kunt zien. Maar zelfs als we ze niet kunnen zien, zijn ze er.
-Heb ik echt zoveel licht? – vroeg het kleine meisje, terwijl ze de tranen wegveegde die nog uit haar ogen stroomden en begon te glimlachen.
-Je hebt zoveel dat sommige mensen bang worden . Maar anderen zullen juist van je houden vanwege je licht. Houd nooit op jezelf te zijn, mijn dochter. Je bent veel waard.-
-Bedankt mama. Ik hou van je. - Het kleine meisje gaf haar moeder een kus en omhelsde haar stevig.
Denk aan het licht
Vanaf die dag, wanneer het ook was verdrietig haar moeder vergezelde haar naar het balkon zodat ze de ster kon zien en zich het licht ervan kon herinneren. Beetje bij beetje groeide het kleine meisje. En ze begon alleen naar het balkon te gaan om haar ster te zoeken.
Na verloop van tijd was het voor haar voldoende om naar de hemel te kijken, waar ze ook was, om altijd de ster te vinden die haar aan het licht ervan deed denken. Dat kleine meisje vandaag is ze een vrouw en dankzij dit verhaal zal ze nooit meer kunnen vergeten dat haar ster aan de hemel blijft schijnen om haar op haar pad te leiden .
Verhalen geven ons nuttige lessen die we gemakkelijk kunnen onthouden om tegenslagen het hoofd te bieden en meer te genieten van wat het lot ons biedt of van wat we met onze eigen kracht overwinnen. Dit verhaal herinnert ons eraan dat het nodig is om een moment van duisternis te ervaren om het licht te zien.
Om het licht zo helder te laten schijnen, moet er duisternis zijn.
– Franciscus Bacon –
De sterren hebben mensen altijd begeleid als ze zich verloren voelden door kaarten in de lucht te tekenen. Hun glans herinnert ons eraan hoe klein en onbeduidend we zijn, maar tegelijkertijd ook aan onze grootsheid . Door de sterren steeds meer te zien schijnen naarmate de duisternis valt, begrijpen we dat mensen met hun eigen licht kunnen schijnen.
In dit verhaal ziet het kleine meisje, met de hulp van haar moeder, haar innerlijke licht weerspiegeld in de uiterlijke helderheid van een ster en realiseert zich dat .
