Multiple sclerose is een chronische ziekte van zenuwstelsel centraal. Het is wijdverspreid over de hele wereld en is de belangrijkste oorzaak van functieverandering
De zenuwvezels van het centrale zenuwstelsel zijn omgeven en beschermd door een materiaal dat bestaat uit eiwitten en vetten. Dit materiaal wordt myeline genoemd en helpt de doorgang van elektrische impulsen in de vezels. Bij multiple sclerose wordt de myeline op verschillende plaatsen beschadigd, waardoor soms littekens ontstaan (sclerose). Deze beschadigde gebieden worden ook wel demyelinisatieplaques genoemd.
Myeline beschermt niet alleen zenuwvezels, maar vergemakkelijkt ook hun werking. Als myeline wordt vernietigd of beschadigd, wordt het vermogen van de zenuwen om impulsen over te brengen drastisch verminderd.
Multiple sclerose wordt gedefinieerd als een ontstekingsziekte van de witte stof van het centrale zenuwstelsel en wordt gekenmerkt door meerdere gebieden van demyelinisatie, verlies van oligodendrocyten, astrogliose en relatieve spaarzaamheid van axonen.
Oorzaken van multiple sclerose
De etiologie van multiple sclerose is onbekend. De belangrijkste oorzaak is onduidelijk en er zijn verschillende mechanismen voor het ontstaan van de ziekte geïdentificeerd inclusief erfelijke immuunfactoren en infecties .
De exacte rol van de virale infectie bij het veroorzaken van multiple sclerose is niet bekend. Er zijn verschillende virussen onderzocht in verband met deze ziekte. Er wordt bijvoorbeeld gesproken over het Epstein-Barr-virus als de oorzaak van demyelinisatie (d.w.z. verlies van myelineschede). Bij kinderen is aangetoond dat er een verband bestaat tussen de kwetsbaarheid voor de ziekte en de blootstelling aan het virus in kwestie.
Onder de omgevingsfactoren Virussen zijn de meest bestudeerde agentia als bepalende of uitlokkende factoren van de ziekte.
Wat de genetische aanleg betreft, zijn bepaalde gegevens beschikbaar. Uit onderzoek bij tweelingen blijkt dat monozygote tweelingen een hoog risico lopen om aan deze ziekte te lijden
In het geval van familieleden die lijden aan multiple sclerose ligt het risico om de ziekte op te lopen tussen de 2 en 5%, terwijl dit bij de algemene bevolking 01% bedraagt.
Symptomen van multiple sclerose
In het begin kunnen de symptomen van multiple sclerose zo subtiel zijn dat het individu niet de behoefte voelt om naar een arts te gaan. Onder de eerste symptomen zijn de meest voorkomende: zwakte van een of meer delen van het lichaam, wazig zien, verminderde gevoeligheid, dubbelzien (diplopie) en moeite met het coördineren van bewegingen (ataxie).
Zwakte in de ledematen, gepaard gaande met een gevoel van vermoeidheid, is ook typisch lichaamsbeweging of traplopen verlies van evenwicht en toename van de spiertonus. Deze symptomen verschijnen meestal geleidelijk.
Vermoeidheid: het meest voorkomende symptoom
Het gevoel van vermoeidheid is het meest voorkomende symptoom waarmee multiple sclerose zich manifesteert: in feite treft het maar liefst 2/3 van de patiënten. De helft van hen omschrijft vermoeidheid als het ergste gevoel, omdat het de kwaliteit van hun leven negatief beïnvloedt.
Deze aandoening wordt vaak geassocieerd met depressie of aan andere factoren die bijdragen aan verhoogde vermoeidheid, waaronder motorische disfunctie van het limbisch systeem van de basale ganglia en gebieden van de hypothalamus.
Vermoeidheid heeft negatieve en drastische gevolgen voor het leven van het individu dat aan multiple sclerose lijdt. Het is daarom een zeer belangrijke factor om rekening mee te houden, ook al is het moeilijk te interpreteren en te beheren, gezien de subjectiviteit waarmee het wordt waargenomen.
Verlies van kracht heeft negatieve effecten op de motorische en cognitieve vaardigheden en verschilt van zwakte, namelijk het gevoel van verlies van energie en concentratieproblemen. Vanwege dit het is noodzakelijk om een aparte diagnose te stellen voor vermoeidheid gerelateerd aan multiple sclerose in vergelijking met klinische beelden zoals depressie motorische stoornissen schildklierbijwerkingen van geneesmiddelen zoals krampstillers en immunosuppressiva.
Hoe manifesteert multiple sclerose zich?
Een typisch symptoom dat verband houdt met multiple sclerose is het acute begin (recidieven, exacerbaties van aanvallen). De manifestaties van multiple sclerose zijn de symptomen van een verandering van functies
Om sclerose te diagnosticeren, moeten de symptomen verschillende delen van het centrale zenuwstelsel betreffen en moeten de acute fasen van elkaar worden gescheiden door een periode van één maand.
Andere symptomen
Sommige aanvullende symptomen kunnen de diagnose van multiple sclerose bevestigen. Bijvoorbeeld:
De evolutie van multiple sclerose is onvoorspelbaar, hoewel er een tendens naar verslechtering bestaat die gepaard gaat met fysieke handicaps en psychologische en cognitieve effecten.
Behandeling van multiple sclerose
Er bestaat nog geen behandeling die de ziekte kan genezen of het verloop ervan positief kan veranderen. Het doel op lange termijn is om het aantal acute fasen te beperken de effecten en progressie van de ziekte. Voor dit doel worden voornamelijk immunosuppressiva gebruikt
Voor de specifieke behandeling van acute episoden worden corticosteroïden in hoge percentages gedurende korte perioden (3-5 dagen) gebruikt. Het correct identificeren van het fenomeen is essentieel voor het stellen van de diagnose en daarmee voor een adequate therapie.
De symptomen van multiple sclerose zijn de uitdrukking van een of meer laesies die voortkomen uit een ontstekingsproces gelokaliseerd in het centrale zenuwstelsel; om deze reden is de behandeling erop gericht in te werken op het onderliggende ontstekingsproces, in het bijzonder door middel van corticosteroïden.
Behandeling van symptomen
De behandeling kan als volgt worden samengevat:
Rehabilitatie behandeling
Rehabilitatiebehandeling is van fundamenteel belang en heeft tot doel eventuele invaliditeit bij de patiënt die aan multiple sclerose lijdt te voorkomen of deze kans op zijn minst zoveel mogelijk te beperken.
De patiënt traint om nieuwe vaardigheden te ontwikkelen om zijn gezonde systemen te versterken en op een goed niveau te houden onafhankelijkheid Psychologische steun voor de patiënt, zijn familie en degenen die verantwoordelijk zijn voor de zorg voor zijn welzijn is belangrijk.
Het is raadzaam om multidisciplinaire revalidatiecursussen te volgen die zijn afgestemd op de fase van de huidige ziekte en de specifieke behoeften van het individu overwegende dat dankzij deze behandelingen de patiënt een betere levenskwaliteit kan worden gegarandeerd, zowel op het gebied van de gezondheid als op het gebied van de uitvoering van normale dagelijkse activiteiten. Veel verenigingen bieden volledige revalidatie van de patiënt aan.
Bibliografie
Poser CM Brinar VV. Diagnostische criteria van multiple sclerose; Harrison: Principes van Interne Geneeskunde Vol. 2 13e editie.Populaire Berichten
