Zee binnen De film is geïnspireerd op een waargebeurd levensverhaal van Ramón Sampedro is een man die, nadat hij verlamd is geraakt, besluit een einde aan zijn leven te maken .
Het verhaal van Ramón Sampedro werd een mediasensatie in Spanje, een land waar euthanasie niet legaal is ; Twintig jaar zijn verstreken sinds het overlijden van
Zee binnen het heeft de vlam van de controverse nieuw leven ingeblazen en een zaak heropend die nog niet volledig was afgesloten veroordeeld om te leven Veroordeeld om te leven ) van 2001, maar is ongetwijfeld de meest erkende en geprezen Zee binnen wie kreeg de
Ondanks het succes kreeg deze film ook negatieve kritiek van de pers en enkele verlamde verenigingen die Sampedro's houding tegenover leven . De film doet echter niets anders dan ons dichter brengen bij een echte en zeer mediagerichte zaak en de kwestie van het recht op een waardige dood. naar de vrijheid om te beslissen
Ramón Sampedro gaf, naast zijn media- en cinematografische nalatenschap, zijn verhaal vorm in twee geschreven werken: Brieven uit de hel ( Brieven uit de hel ) En als ik val ( Als ik val )
-Leven voor mij in deze staat... zo'n leven is geen leven. Wie ben ik om iemand te beoordelen die wil leven? Dit is de reden waarom ik vraag dat ze mij of degenen die mij zullen helpen sterven niet veroordelen. -Denk je dat iemand je zal helpen? -Het zal afhangen van degenen die het spel leiden en hun angst. Het duurt niet lang, de dood is er altijd geweest, uiteindelijk is iedereen aan de beurt. Als hij een deel van ons is, waarom zijn ze dan zo geschokt, omdat ik zeg dat ik zin heb om dood te gaan alsof het iets besmettelijks is?
-Ramón Sampedro (Javier Bardem)-
Zee binnen
Ramón Sampedro Hij werd in 1943 in Galicië geboren en werkte tot zijn 25e als visser, waarna hij het slachtoffer werd van een ongeval waardoor hij de rest van zijn leven aan bed gekluisterd was. Zich ervan bewust dat hij nooit meer zou kunnen bewegen en dat zijn leven altijd afhankelijk zou zijn van de zorg van andere mensen Ramón Sampedro besloot dat hij wilde sterven en dat op een waardige manier wilde doen. Daarom werd hij de eerste Spanjaard die om hulp bij zelfdoding vroeg.
Toen ze zag dat haar wens niet in naam van de wet kon worden vervuld, besloot ze het in het geheim te doen, daarbij vertrouwend op de hulp van haar vriendin Ramona Maneiro. gezien het feit dat vanwege zijn toestand van
Ramón nam een video op terwijl hij een glas water dronk dat kaliumcyanide bevatte; daarin legde hij uit waarom hij geloofde dat hij het verdiende om waardig te sterven en hoe hij deze actie had uitgevoerd. Hij verklaarde ook dat ze niet op zoek moesten gaan naar de daders, aangezien hij het brein van het plan was geweest en de mensen die hem hadden geholpen hem eenvoudigweg de hand hadden geleend.
De film toont ons de verschillende reacties op Ramóns beslissing : enerzijds zijn de verschillende familieleden tegen het overlijden. Zijn broer beweert dat ze alleen het beste voor Ramón willen en dat dit niet samenvalt met de dood. Aan de andere kant vinden we enkele personages die empathie voelen voor Ramón, vooral de advocaat Julia en de buurvrouw Rosa die er aanvankelijk tegen lijkt te zijn, maar uiteindelijk Ramón helpt.
Het karakter van Rosa zal cruciaal zijn en is deels geïnspireerd door Ramona Maneiro . In eerste instantie benadert ze hem nadat ze hem op televisie heeft gezien en denkt dat ze hem kan helpen haar te vinden
Julia zal de zaak voor de rechter brengen; in tegenstelling tot Rosa begrijpt hij Ramón vanaf het begin aangezien ze ook aan een degeneratieve ziekte lijdt en vaak aan zelfmoord denkt.
Waarom wilde Ramón Sampedro sterven? Waarom zei hij dat zijn leven niet waardig en waardig was? Een oneindig aantal groepen reageerden op zijn uitspraken waarin hij verzekerde dat een verlamd persoon gelukkig kan zijn en waardig kan leven.
Vanuit dit gezichtspunt zien we een van de meest kritieke momenten wanneer een verlamde priester Ramón bezoekt, die beiden ethische, morele en religieuze kwesties bespreken. De priester benadrukt het feit dat het leven God toebehoort en dat leven niet alleen betekent rennen of je armen bewegen; je kunt op de meest waardige manier in een rolstoel leven. Sampedro de Kalm.
Dit alles doet ons nadenken over het ontbreken van een juist of juist standpunt in dit opzicht. Er is geen betere keuze tussen leven of sterven. Het zijn eenvoudigweg persoonlijke en individuele beslissingen waarin we niet moeten ingrijpen. Het zal voor iedereen absurd lijken om iemand te dwingen te sterven of hem te overtuigen om te sterven, maar waarom zou je iemand dan dwingen te leven?
Zee binnen
Euthanasie is een zeer delicaat onderwerp omdat naast de persoonlijke beslissing ook andere factoren een rol spelen, zoals cultureel, religieus, rouw om familieleden en dierbaren, enz. Het accepteren van de dood is voor niemand gemakkelijk, maar accepteren dat iemand dood wil is nog ingewikkelder .
Voor Ramón Sampedro was het leven zijn verplichting geworden onbekwaamheid Zee binnen we zijn getuige van deze juridische strijd die tot op de dag van vandaag voortduurt.
In sommige landen, zoals België, Nederland en sommige staten in de Verenigde Staten, is euthanasie legaal en volkomen normaal in de gezondheidszorg.
Het media-aspect van de zaak, de video van zijn dood en de film Zee binnen ze openden een verhit debat in Spanje;
Familieleden zijn zeker de eerste mensen die getroffen en beïnvloed worden en aanvankelijk terughoudend zijn. Maar in deze gevallen begrip, liefde en zelfs psychologische steun van familieleden kunnen van fundamenteel belang zijn op deze reis ernaartoe aanvaarding .
We kunnen niemand beoordelen op zijn beslissingen of daden en we kunnen hem niet eens dwingen zijn mening te veranderen; Zee binnen laat ons zien dat we het er wel of niet mee eens kunnen zijn, maar uiteindelijk zullen liefde en begrip sterker zijn dan welk persoonlijk idee dan ook.
Leven is een recht, geen verplichting.
– Zee binnen –
