Er zijn mensen die ons een ongemakkelijk gevoel geven of ons op zijn minst zo laten voelen . We voelen iets in hun houding, in hun manier van kijken, omgaan met anderen, het binnendringen van ruimtes of zelfs spreken. Het is alsof er een verfijnde maar tegelijkertijd fundamentele alarmbel in ons wordt geactiveerd, die ons waarschuwt en ons vraagt weg te gaan of voorzichtig te zijn.
Wie heeft deze sensatie niet minstens één keer gevoeld? Het gebeurt meestal voordat je de ander beter leert kennen. Onze hersenen zijn alert op een reeks prikkels, aanwijzingen en gebaren om snel te beslissen of we dat kunnen vertrouwen of niet van de persoon voor ons. Natuurlijk zit er soms een fout in en komen de eerste conclusies later overhaast.
Dit is de reden waarom het noodzakelijk is om, voordat we een overhaast oordeel formuleren waarin onze vooroordelen belangrijker zijn dan wat dan ook, te begrijpen waar het ongemak van afhangt. Mark Schaller, hoogleraar psychologie aan de Universiteit van British Columbia, bevestigt dit. Onze hersenen maken gebruik van nauwkeurige cognitieve en gedragsmatige reacties die de functie hebben ons te beschermen of onze integriteit te waarborgen.
In sommige omstandigheden reageren deze reacties meer op instinct dan op een objectieve en realistische evaluatie. Het advies is dan ook om de invloed van een mogelijk vooroordeel te overwegen en af te wegen. Kortom de beste keuze is om logica met instinct te combineren.
Iedereen vertrouwen is zinloos, maar niemand vertrouwen is pathologische domheid
Juvenaal
Mensen die je vanaf het eerste moment een ongemakkelijk gevoel geven: is het juist om je instinct te volgen?
We maken allemaal min of meer gebruik van zogenaamde zelfbeschermende vooroordelen. Met andere woorden: we anticiperen bijna automatisch op gedachten en oordelen over mensen. Dit gedrag komt feitelijk overeen met een atavistisch instinct van zelfbehoud. Over het algemeen proberen we voorzichtig te zijn tegenover vreemden en onszelf te beschermen.
Studies zoals die van de Universiteit van Arizona geven aan dat vooroordelen geworteld zijn in onze hersenen en deel uitmaken van een adaptieve en defensieve reactie. Zoals we echter heel goed weten, kan dit er ook toe leiden dat we oneerlijk negatieve en stereotiepe oordelen formuleren. Moet ik om deze reden, wanneer ik wordt gevraagd wanneer ik geconfronteerd wordt met mensen die mensen een ongemakkelijk gevoel geven, mijn instinct volgen? het antwoord is: niet altijd.
Ik hou niet van de manier waarop hij naar mij kijkt
Je ongemakkelijk voelen alleen al vanwege het uiterlijk is mogelijk. Er zijn mensen die daadwerkelijk hun ogen op anderen richten, hard of zelfs minachting . Tijdens onderzoek uitgevoerd door de Universiteit van Tel Aviv in 2018 veel vrouwen hebben verklaard dat de manier van kijken er niet uitziet
Het emotionele leed wordt in dit geval onmiddellijk gevoeld. Dit onderzoek benadrukte dat dit is een realiteit die vaak wordt ervaren in werkomgevingen. Bij dat soort blikken wordt bijvoorbeeld een seksuele toespeling, spot of zelfs minachting waargenomen als de persoon een machtspositie bekleedt.
Intuïtie wanneer moet je ernaar luisteren?
Intuïtie is geen voorgevoel een bovennatuurlijk of onwetenschappelijk proces. Het is wat ons in staat stelt snel te reageren op dagelijkse uitdagingen door te profiteren van onze ervaring en persoonlijke kenmerken.
Het is als een koffer waarin we onze levens en ervaringen opslaan. De plek waar onze emotionele essentie en die van ons ook leeft persoonlijkheid . Dus als we instinctief moeten reageren, maakt intuïtie ruimte en leidt ons.
Dit betekent dat als we ons vastgelopen, geïrriteerd of perplex voelen, er bijna altijd een reden is. Intuïtie vertelt ons misschien dat mensen die ons een ongemakkelijk gevoel geven met hun manier van gedragen, lijken op iemand die we al hebben ontmoet en dat de ervaring niet positief was. Een innerlijke stem suggereert dat we voorzichtig moeten zijn en het is goed om ernaar te luisteren .
Tegelijkertijd is het echter altijd beter om op meer aanwijzingen van deze persoon te wachten en niet meteen weg te rennen.
Onverenigbaarheid van karakter
Soms is het voldoende om iemand te observeren om te begrijpen dat hij hoogstwaarschijnlijk een karakter heeft dat onverenigbaar is met het onze . Het overkomt vaak gereserveerde mensen wanneer ze worden geconfronteerd met een overdreven extraverte, opdringerige persoon die veel praat of de spot drijft met hun verlegenheid.
Zoals we al zeiden, is het niet altijd goed om te stoppen bij de eerste indrukken. In sommige gevallen zijn een paar minuten echter voldoende om het ongemak te voelen dat ons uitnodigt om weg te blijven.
Eindelijk, net zoals er mensen zijn die je een ongemakkelijk gevoel geven merkwaardig genoeg zijn er ook mensen die er op onverklaarbare wijze meteen naartoe gaan genie . Het zijn de mensen die over speciale magie beschikken en de gave hebben alles te verlichten. Het leven heeft tenslotte zijn eigen vreemde evenwicht.
Soms is het de moeite waard om dieper te gaan, omdat het leven ook aangename verrassingen in petto heeft. Zeker als het ongemak en ongemak duidelijk en constant zijn, is het noodzakelijk om naar instinct en intuïtie te luisteren en de juiste afstand te bewaren.
