Het einde van een tv-serie en de leegte die deze achterlaat

Het einde accepteren van een tv-serie die we met interesse en passie hebben gevolgd, is niet altijd gemakkelijk. Het betekent niet alleen maar afscheid nemen van de personages en het verhaal. Naast spijt op het einde kunnen we nog een ander gevoel ervaren: soms is de conclusie niet naar onze zin. Deze realiteiten komen steeds vaker voor en wekken grote belangstelling vanuit psychologisch oogpunt.

Stephen King verklaarde onlangs dat het zeer zelden voorkomt dat we volledig tevreden zijn met het einde van een boek of tv-serie waar we gepassioneerd over zijn. Wat voor ons eigenlijk moeilijk te accepteren is, is dat ze klaar zijn. Mensen ervaren met moeite het einde van iets waar ze dol op waren. Het gevoel is vergelijkbaar met dat van verlies en je kunt zelfs diepe frustratie voelen.

De psychologie vertelt ons dat de wereld van popcultuur (opgevat als de reeks artistieke en culturele manifestaties die ons omringen) heeft een directe impact op de mens. Het televisie-universum oefent ongetwijfeld ook een zekere macht over ons uit. We worden geconfronteerd met een medium (televisie) dat bij ons thuis aanwezig is en waarmee we de series kunnen bekijken die we leuk vinden en fans kunnen worden.

Ze trekken zoveel onze aandacht dat we van een sociaal fenomeen kunnen spreken. Tv-series kunnen de interesse in sociale, politieke of economische gebeurtenissen voor een paar dagen vervangen. Voor velen is dit feit zorgwekkend. Voor anderen is het echter slechts de weerspiegeling van een samenleving die tv-series als onderdeel van haar leven beschouwt.

Ik haat televisie net zoals ik pinda's haat. Maar ik kan niet stoppen met het eten van pinda's.

-Orson Wells-

Het einde van een tv-serie en de emoties die het oproept

Het einde van een tv-serie en de gemengde emoties waarvan we aan het eind kunnen bewijzen dat ze niets nieuws zijn. Een voorbeeld is dat van Arthur Conan Doyle. De beroemde schrijver behaalde succes dankzij enkele avonturen die wekelijks in het tijdschrift werden gepubliceerd Streng . Deze avonturen hadden als hoofdpersoon een personage dat miljoenen mensen veroverde: Sherlock Holmes.

Doyle heeft echter nooit enige waardering voor zijn creatie gevoeld. Hij moest zich aan iets anders en een andere literatuur wijden. Toen hij besloot Sherlock Holmes in de Reichenbach-watervallen te vermoorden, werd hij geconfronteerd met iets onverwachts: de lezers van de Streng ze bedreigden hem en meer dan eens vreesde hij voor zijn leven. De druk was zo groot dat hij een paar maanden later genoodzaakt was de huurder van Baker Street te reanimeren.

De lezers van Sherlock Holmes waren de eerste fans die dat dubbel meemaakten lijden tegenwoordig zo gebruikelijk. Eerst omdat ze afscheid moesten nemen van hun favoriete personage en daarna omdat ze zo’n onverwacht einde moesten accepteren.

Televisieseries die verder gaan dan eenvoudig entertainment

Een van de langstlopende televisieseries uit de geschiedenis is Dokter Wie . Met meer dan 50 jaar achter de rug, zijn vele generaties opgegroeid met het kijken naar de avonturen van de beroemde tijdheer. Voor de Britse televisie is het als een instituut. I Simpsons ze begeleiden bijvoorbeeld ons leven sinds 1989 en tv-series zoals CSI Grey's Anatomie o Bovennatuurlijk ze hebben meer dan 300 afleveringen overschreden.

Door al deze wekelijkse programma's op televisie of andere apparaten te bekijken, groeien de kijkers, worden ze volwassen, veranderen ze, lijden ze en verheugen ze zich. Er ontstaat onvermijdelijk een band met de verhalen en personages.

• Voor veel mensen vertegenwoordigen tv-series meer dan alleen entertainment. Door ernaar te kijken ontdekken we nieuwe interesses hobby landen om te bezoeken, verschillende gezichtspunten en nieuwe acteurs, regisseurs en scenarioschrijvers om te bewonderen.

Het is ook een manier om even los te komen van de dagelijkse realiteit.Het kennen van andere verhalen en nieuwe personages geeft ons verlichting en helpt ons stress te verminderen.

• Bij dit alles mogen we het sociale aspect niet vergeten. Het kijken naar de laatste aflevering van een serie wordt bijna een ritueel. De volgende dag op het werk hebben we interessante gespreksonderwerpen. Bovendien kunnen we door deel uit te maken van een groep op sociale netwerken in een tv-serie nieuwe mensen ontmoeten.

De teleurstelling van het einde van een tv-serie

Zelfs vandaag de dag, negen jaar na het einde van Kwijt veel mensen blijven theorieën ontwikkelen over de conclusie ervan. Als dit het doel van een televisieserie is, zijn de auteurs in hun opzet geslaagd.

Toegevoegd aan de groep tv-series met controversiële eindes zijn (volgens de algemene mening) de conclusies van de recente Spel der Tronen Hoe ik je moeder ontmoette Rechts Kaartenhuis e Slecht breken . Deze geweldige shows die indruk op ons maakten met hun karakters en de nauwkeurigheid van het script, hebben sommigen teleurgesteld openbaar als ze klaar zijn.

Hoe metaboliseer je in deze gevallen het einde van een tv-serie? We zijn het toch zeker niet aan de auteurs verschuldigd waarin het personage van Annie Wilkes zich bevindt Mysterie hij deed met zijn favoriete schrijver. Hoewel we een emotionele band creëren met deze shows, moeten we niet vergeten dat ze een begin en een einde hebben.

Wij kunnen ons verdriet met anderen delen fan vrienden of familieleden door onze gevoelens te uiten en de goede momenten te herinneren die we hebben ervaren tijdens het kijken naar de serie. Het goede aan het televisieuniversum is dat de shows nooit eindigen. Wanneer een serie eindigt, staat er meteen een nieuwe klaar om te beginnen.