Mensen worden omringd door concentrische cirkels van intieme relaties die variëren in de mate van nabijheid en afhankelijk van het doel van de relatie. Dit doel kan het verkrijgen van een belangrijke en levensbelangrijke bron van informatie zijn, stabiele hulp voor vitale ontwikkeling of gewoonweg sociaal welzijn.
Laten we bijvoorbeeld eens denken aan de knoop op een overhemd: als i veld die het aan het kledingstuk bevestigt, zal breken en de knoop zal eraf vallen. Hetzelfde gebeurt in vriendschap, ook al zijn in dit geval de draden die het met ons hart verbinden complexer en veranderen afhankelijk van de eisen van de behoeften en ook van de verwachtingen.
Vriendschap is, zoals alle banden tussen mensen, niet statisch. Zijn dynamiek zorgt ervoor dat hij evolueert eromheen. Soms is de verandering echter zo groot en negatief dat de draad breekt en de knoop verloren gaat.
Dergelijke verliezen laten bijna altijd een afgrond van nostalgie achter, alsof ze het onweerlegbare bewijs zijn dat we niet langer dezelfde zijn. Deze nostalgie mag ons echter niet in verwarring brengen, vooral niet wanneer relaties zijn geworden koud en geïnteresseerd.
Lijden: proberen te repareren wat niet langer kan worden opgelost
Gehechtheid is schadelijk als het ons dwingt een relatie in stand te houden op basis van iets dat er was, maar er niet meer is, terwijl een handvol goede herinneringen een kwellende routine vol ontgoocheling in stand houdt. De unie die een illusie is geworden en alleen maar ruzie veroorzaakt, verdient geen verdere tijd.
Het is niet waar dat afstand en moeilijkheden de genegenheid en kwaliteit van een relatie beïnvloeden. De boosdoener is niet eens de routine die uitmondt in een bekend genoegen, dat ons dagelijks welzijn vervolledigt en vergroot, ook al waarderen we het niet genoeg.
Relaties worden geruïneerd omdat een van de twee niet meer om hen geeft. De twee leden die op een gegeven moment volledig uit elkaar gaan. Tenzij we toegeven aan de emotionele chantage opgelegd door de mythe van stabiliteit, is ons bestaan aan verandering onderhevig en dus ook onze relaties.
Als ze niet van je houden zoals jij wilt, wat maakt het dan uit
(geliefde zenuw)
Als je jezelf ertoe verplicht om met geweld in stand te houden wat af is, zul je op een intimiderende manier omgaan met je gevoelens en met anderen; je zult uiteindelijk een leven in spanning doorbrengen, wat heel anders is dan er echte betekenis uit te halen op een manier die jou en je relatie verrijkt.
We hebben geleerd om dingen vast te houden en niet los te laten
Om de veelbesproken spiritueel leraar Osho te parafraseren: soms is het onmogelijk om te leren als we ons niet eerst bevrijden van alles wat we al geleerd hebben. Dit betekent niet dat we tijdelijk dom of dementerend worden, het betekent eenvoudigweg dat we moeten stoppen met proberen te begrijpen en aandacht gaan besteden aan wat in overeenstemming is met onze intellectuele, sociale en morele ontwikkeling.
L’ Correspondentiehypothese behorend tot de sociale psychologie vertelt ons dat soortgelijke paren en vriendschappen hoogstwaarschijnlijk zullen ontstaan stabiele relaties . Op de lange termijn zullen alleen individuen die vergelijkbaar zijn met onze waarden een nauwere relatie met ons kunnen hebben.
Het punt is dat je zoekt naar wat je nodig hebt en dat je geen genoegen neemt met wat je pijn doet en je geen compleet gevoel geeft . Sommige mensen moeten weggaan zodat anderen op een oprechte manier naast je kunnen blijven. Zonder drama, zonder trauma, door veranderingen in relaties te accepteren en deze te zien als natuurlijke processen als een soort verlies huid .
Dit betekent dat je een van de klassieke leringen over liefde ter discussie stelt: liefhebben is niet terughoudend zijn, maar willen blijven. Blijf bij je partner en je vrienden. Met de boeken die we lezen en het werk waar we uren van onze dag aan besteden.
Soms moeten we gewoon aandacht besteden aan onze meest elementaire intuïtie. Laten we laten wat belangrijk is en laten wat ons niets meer geeft, laten verdwijnen, ook al is het al heel lang bij ons en verbergt het ongemak van het dagelijks leven.
Wijzer in plaats van meer gewond, onze groei zal gepaard gaan met mensen die we heel graag in het leven willen houden, met wie we debatten zullen voeren en verschillende standpunten zullen hebben, maar ook met wie we de woorden die we zeggen niet hoeven te meten. Die mensen kunnen op ons rekenen als ze ertoe doen in ons leven.
