Limbisch systeem: wat is het en hoe werkt het?

De hersenen zijn de meest fascinerende structuur in ons lichaam . Zozeer zelfs dat, ondanks dat het een van de meest bestudeerde delen van het lichaam is, er nog veel te ontdekken valt over de werking ervan. Desondanks weten we dat er binnen dit systeem verschillende systemen bestaan ​​die gespecialiseerd zijn in verschillende mechanismen. Eén van de belangrijkste systemen is het bekende limbisch systeem.

De eerste keer dat er over het limbisch systeem werd gesproken, ook al was het op een minder conceptuele en primitievere manier vergeleken met wat we vandaag de dag kennen, was omdat Paul Broca hij gaf een naam aan een gebied gelegen nabij de pijnappelklier of in de limbus of rand van het gebied van de grote limbische kwab. Vandaar de naam omdat het zich in het ongewisse of op de grens van andere toen al bekende bouwwerken bevindt.

Het limbisch systeem zoals we dat nu kennen, werd echter door de fysioloog geconceptualiseerd MacLean in 1949 . Hij breidde het basisconcept van dit systeem, dat in 1939 door Papez was gestart, uit en gaf het zijn huidige naam. MacLean besloot het aantal structuren waaruit het was samengesteld uit te breiden, omdat hij van mening was dat de hersenschors in onze evolutie

Vanwege dit het limbisch systeem staat bekend als het emotionele brein . Is deze term echter wel correct? Wat zijn de huidige componenten van het limbisch systeem? Is de werking ervan werkelijk zo belangrijk? Als u verder leest, vindt u de antwoorden op deze vragen!

Het limbisch systeem bestaat uit een groot aantal onderling verbonden hersenstructuren. Dit maakt het erg complex om precies te bepalen uit welke structuren het is opgebouwd en wat voor concrete werkzaamheden elk ervan is. Hoewel de uitgevoerde onderzoeken hebben gesuggereerd dat er meer steun van onderzoekers is de structuren waaruit het limbisch systeem bestaat en hun functies zijn als volgt :

Hypothalamus

Het bevindt zich aan de basis van de hersenen, onder de thalamus . Vanuit fysiek oogpunt het bevindt zich in beide delen van het ventrale gedeelte van het derde ventrikel of wordt op een andere manier naar het midden en intern van onze hersenen genoemd . Het is een kleine hersenstructuur, maar bestaat uit vele kernen en vezels die essentieel zijn voor onze overleving, omdat ze verantwoordelijk zijn voor het autonome zenuwstelsel en het endocriene systeem. Verder organiseert de belangrijkste gedragingen die verband houden met het voortbestaan ​​van de soort: vechten, voeden, ontsnappen en voortplanting .

Een van de belangrijkste structuren van de hypothalamus met betrekking tot het functioneren van het limbisch systeem zijn de borstlichamen . De mammillaire lichamen vormen een overdaad aan de fundus van de hersenen in het uiterste achterste deel van de hypothalamus. Ze bevatten verschillende belangrijke hypothalamische kernen en zijn verantwoordelijk voor het ontvangen van impulsen geproduceerd door de amygdala en de hippocampus en het omleiden van deze impulsen naar de thalamus. Dit transformeert ze in een belangrijke weg voor het ontvangen en verzenden van informatie.

Hippocampus

Het is een structuur van de voorhersenen in de temporale kwab die de karakteristieke vorm heeft van een zeepaardje . Het is een van de meest voorouderlijke gebieden van het menselijk brein en om deze reden is het de belangrijkste structuur die verbonden is met de hypothalamus bij het reguleren van de basisprocessen voor ons voortbestaan.

De hippocampus is zo belangrijk dat we zonder deze geen identiteit zouden kunnen hebben, aangezien het een essentieel gebied is voor het functioneren van ons geheugen . Met name op afstand geheugen degene die ons herinneringen geeft aan alles wat er in het verleden is gebeurd en daarom onze persoonlijkheid configureert op basis van ervaringen. De hippocampus is ook een zeer belangrijke structuur in leerprocessen.

Wat het limbisch systeem betreft, is de hippocampus voornamelijk verantwoordelijk voor het emotionele geheugen. Dit betekent dat elke gebeurtenis die we hebben meegemaakt, meegemaakt en meegemaakt, door de hippocampus wordt gefilterd

Amygdala

L’ amygdala Het amygdaloïde lichaam bevindt zich in het laterale ventrikel van de temporale kwab, praktisch binnen de frontale temporale kwab. Dit betekent dat het deel uitmaakt van het zogenaamde diepe brein waar basisemoties of het overlevingsinstinct de boventoon voeren. Het bestaat uit drie hoofdkernen: basolaterale kernen, centrale kernen en corticomediale kernen.

De belangrijkste functie ervan is het integreren van emoties met de bijbehorende reactiepatronen op fysiologisch en gedragsmatig niveau . De verbindingen ervan produceren niet alleen een emotionele realiteit, maar dankzij de nauwe verbinding met de frontale kwab maakt het de remming van gedrag mogelijk door deel te nemen aan de bekende emotionele aanval of Amiygdala Hijack.

Binnen het limbisch systeem beheert de amygdala niet alleen onze emoties, maar wordt hij ook geassocieerd met de hippocampus die emotionele herinneringen genereert. Toch is het niet allemaal hetzelfde: de hypothalamus doordrenkt onze basisprocessen met emotionele kleur, waardoor angst of negatieve emoties worden geassocieerd met voeding, slaap en seksueel gedrag.

Fornice of Frigono

Het is een boogvormige bundel zenuwvezels die de hippocampus verbindt met andere hersengebieden. Het komt door de fornix

Limbische cortex

De limbische cortex bevindt zich in de mediane temporale kwab van de hersenen. Het is nauw verbonden met het geheugen, in het bijzonder met de consolidatie en het herstel van verklaarde herinneringen: episodisch en semantisch . Net als de Fornice is het ook een verbindingsroute voor informatie tussen de verschillende hersenstructuren.

Andere structuren geassocieerd met het limbisch systeem

Zoals we eerder zeiden zijn niet alle neurologen en neuropsychologen het eens over de samenstelling van het limbisch systeem.

Cingulaire cortex: het vormt een pad dat begint van de thalamus naar de hippocampus en wordt geassocieerd met reukgeheugen en de herinnering aan pijn. Septaal gebied: neemt deel aan de remming van het limbisch systeem en aan het alarmniveau wanneer selectieve aandacht dit vereist. Bovendien lijkt het tussenbeide te komen om geheugen, motivatie, emotie en de staat van alertheid met elkaar te verbinden door sensaties van plezier en externe activeringstoestanden te moduleren. Ventraal tegmentaal gebied: beschouwd als een van de centra van versterking bij uitstek, en komt zo tussenbeide in de regulering van plezier en verslavingen. Prefrontale cortex: het is het rationele deel bij uitstek van de hersenen en wat ons onderscheidt van dieren. De werking ervan in relatie tot het limbisch systeem is het tot zwijgen brengen of blokkeren van de emotionele impulsen die daaruit voortkomen. Het is verantwoordelijk voor het beheersen van onze impulsen en de ontwikkeling ervan is er een van die later in de vorming van de hersenen wordt voltooid.

Is het juist om over het limbisch systeem te spreken als het emotionele brein?

Voor veel auteurs is het beslist een correcte term, aangezien de belangrijkste functie van het limbisch systeem, zoals we hebben gezien, het emotionele regulatie . In feite betrof de belangrijkste functie die aan dit systeem werd toegewezen historisch gezien alleen het beheersen van emoties.

Momenteel wordt echter aangenomen dat de visie van dit systeem als louter een emotioneel brein zeer beperkend is. Dit komt omdat er, zoals we hebben gezien, een

Tegenwoordig wordt dat ook gedacht

Is het limbisch systeem werkelijk zo belangrijk voor ons voortbestaan?

Zoals we hebben gezien, is het een systeem dat zich bezighoudt met meerdere functies, waaronder de functies die essentieel zijn voor het overleven, vooral wat de hypothalamus betreft. Zonder dit zouden we geen demonstratie kunnen ervaren van wat leugens zijn

Alzheimer: het ontstaat na een degeneratie van verschillende hersenstructuren, vooral de hippocampus, en veroorzaakt in dit geval een progressief geheugenverlies. Syndromen in Kluver-Bucy:ziekte die de amygdala en de temporale kwabben bilateraal aantast. Naast verschillende symptomen veroorzaakt het agnosie of gebrek aan visuele herkenning, hyperseksualiteit, hyperfagie. Geheugenverlies: meestal anterograde als het de hippocampus beïnvloedt. Alessieten: onvermogen om emoties te uiten en te herkennen ed

Deze en vele andere veranderingen informeren ons over het belang van het limbisch systeem in verschillende aspecten van het onze gedrag beginnend bij het geheugen tot aan fundamentele functies zoals het hongergevoel. Daarom is het een structuur waarvan de werking tot de belangrijkste in de hersenen behoort.

Bibliografische referenties:

Carlson N. Gedragsfysiologie Piccin-Nuova Libraria Padua 2014

Rosenweig M.; Breedlove S.; Watson N. Biologische psychologie. Inleiding tot de cognitieve en klinische gedragsneurowetenschappen CEA Milaan 2009