Atheïsme: wat weten we?

Atheïsme is de ontkenning van het bestaan ​​van God of een goddelijk wezen . Klinkt gemakkelijk toch? Als je denkt dat de kwestie neerkomt op een onderscheid tussen atheïsten en gelovigen, moet je nog eens goed nadenken.

Deze heterogeniteit zou kunnen afhangen van de angst van iedere atheïst om hetzelfde gedrag aan te nemen als de gelovigen. Hoewel het misschien beledigend lijkt, is het eerder een afwijzing van elk dogmatisch of extreem standpunt.

Het is echter moeilijk voor het atheïsme om de gedaante aan te nemen van religieus fundamentalisme zoals wij dat kennen. Over het algemeen streeft de strijd van het atheïsme het idee na van een seculiere samenleving waarin de religie heeft dezelfde waarde als het geloven in de Kerstman.

Met andere woorden een overtuiging zonder wetenschappelijke basis, maar die geen negatieve waarde mag aannemen als het wordt begrepen voor wat het is: een overtuiging. Een seculiere staat is een staat waarin schrijven en vergelijkingen zijn toegestaan ​​zonder aanstootgevend te zijn. In een confessionele of religieuze samenleving kan het zelfs riskant zijn om dit artikel te schrijven.

De talrijke nuances van het atheïsme

Filosofen houden van Antonius vloog en Michael Martin maken onderscheid tussen positief (sterk) atheïsme en negatief (zwak) atheïsme. De eerste stelt bewust dat God niet bestaat; de tweede bevestigt niet de afwezigheid van een god, maar is eerder een staat van ongeloof.

Positief atheïsme is een algemene term die wordt gebruikt om atheïsten te beschrijven die ervan uitgaan dat God niet als waarheid bestaat . Met andere woorden, de positieve atheïst houdt zich bezig met het begeleiden van de verklaring dat God niet bestaat met bewijs. De negatieve atheïst beweert het niet te geloven, maar is niet van plan het tegendeel te weerleggen.

Het agnosticisme stelt daarentegen dat het niet mogelijk is om te weten of God bestaat of niet, omdat we niet over de noodzakelijke kennis beschikken om het een of het ander te bevestigen. Sommigen denken dat de agnost een laffe atheïst is.

We kunnen het idee niet hooghouden dat de mens over de noodzakelijke rationele middelen beschikt om God te onderscheiden van de denkbeeldige wereld zoals feeën of zeemeerminnen. Tegelijkertijd kunnen we niet stellig ontkennen dat God niet bestaat in een echte en objectieve wereld.

Het onderscheid tussen de verschillende betekenissen stelt ons in staat de redenen die ten grondslag liggen aan de verschillende nuances van het atheïsme beter te begrijpen. Elk argument kan echter dienen om de ene vorm van atheïsme te rechtvaardigen en niet de andere. Er zijn wereldwijd wel een miljard atheïsten hoewel sociaal stigma, politieke druk en intolerantie een nauwkeurige schatting moeilijk maken.

De redenen voor atheïsme

Het rechtvaardigen van atheïsme kan daarom meer dan één pad volgen. Er zijn eindeloze discussies over de informatie die ons ter beschikking staat en hoe deze moet worden geïnterpreteerd. Om nog maar te zwijgen van bredere meta-epistemologische zorgen over de rol van argumentatie, redenering, overtuigingen en religiositeit in het menselijk leven.

De atheïst stelt vaak niet alleen dat het feit dat God niet bestaat, wordt ondersteund door bewijsmateriaal, maar verdedigt ook meer in het algemeen de noodzaak om onze overtuigingen op bewijsmateriaal te baseren.

Atheïsten hebben altijd de irrationaliteit van religieuze aanbidding gesteund dat wil zeggen, geloven in het bestaan ​​van een bovennatuurlijk wezen, omdat er geen bewijs is van het tegendeel. Ook vinden wij het niet redelijk dat iemand gelooft dat hij kanker heeft, omdat hij geen bewijs heeft van het tegendeel.

Is een debat over God logisch?

• Er zijn talloze standpunten van het atheïsme; bijvoorbeeld een setje inhoudingen ook bekend als oefeningen in deductieve atheologie, gericht op de conclusie dat het bestaan ​​van God onmogelijk is.

• Een andere grote groep belangrijke en beslissende argumenten kan worden verzameld onder de naam inductieve atheologie. Deze probabilistische ideeën roepen overwegingen op over de natuurlijke wereld, zoals de lijden wijdverbreid zijn of de ontdekkingen van de biologie of kosmologie.

De theologisch non-cognitivisme ontkent dat het idee van God betekenisvol isof heeft een propositionele inhoud die kan worden beoordeeld in termen van waarheid of onwaarheid. In plaats daarvan worden religieuze taalhandelingen gezien als een complexe vorm van emotie of de uitdrukking van spirituele passie.

• Integendeel inductieve en deductieve methoden moeten als cognitivistisch worden beschouwd want zij aanvaarden dat uitspraken over God een belangrijke inhoud hebben en waarvan kan worden vastgesteld dat ze waar of onwaar zijn.

Conclusies

De vragen over het bestaan ​​van God strekken zich daarom uit tot vragen over biologie, natuurkunde, metafysica, wetenschapsfilosofie, ethiek, taalfilosofie en epistemologie . De redelijkheid van het atheïsme hangt in het algemeen af ​​van de geschiktheid van een volledige conceptuele en verklarende beschrijving van de wereld.

Op persoonlijk vlak geloof ik dat God voor ieder van ons verschillende betekenissen kan aannemen. Ik ben niet geïnteresseerd in het idee van God van religies omdat dit in mijn innerlijke wereld mijn existentiële problemen niet oplost.

Dit is vooral een persoonlijke en subjectieve beslissing. In elke geavanceerde samenleving kunnen beide posities naast elkaar bestaan met respect voor ieders ruimtes.