Ter nagedachtenis aan 23 april 1616 vieren wij op dezelfde datum Wereldboekendag. De keuze voor deze datum is niet willekeurig, maar valt samen met de dood van twee van de belangrijkste westerse auteurs, zo lijkt het. In tegenstelling tot wat de traditie heeft overgeleverd, stierf Miguel de Cervantes een dag voordat zijn begrafenis op de 23e werd gevierd. Aan de andere kant stierf William Shakespeare op 23 april, maar dan aan de Juliaanse kalender die destijds op de Britse eilanden werd gebruikt en die volgens onze huidige berekeningen zou overeenkomen met 3 mei. Er is echter een prominente auteur die op deze dag is overleden: de Peruaan Garcilaso de la Vega .
Geboren als zoon van een Spaanse veroveraar van de Extremadura-adel en een Inca-prinses uit de familie van Huayna Cápac en Túpac Yupanqui, werd hij gedoopt als Gómez Suárez de Figueroa. Zijn nieuwe naam was ook gekoppeld aan zijn voorouders.
Hij stamde niet af van één enkele familie . Uit de vereniging van zijn beroemde voorvader en zijn Amerikaanse geweten ontstond zijn handtekening: El Inca Garcilaso de la Vega.
De jeugd van Garcillaso van de Vruchtbare vallei
Ondanks zijn illustere afkomst werkte het tijdperk waarin hij werd geboren hem tegen. Zijn vader vergezelde beroemde mannen als Alvarado Cortés of de gebroeders Pizarro en was een van de eerste Spanjaarden in Amerika.
Destijds waren huwelijken met de mensen van de Nieuwe Wereld nog niet gereguleerd en dit veroordeelde Garcilaso tot onwettigheid althans tijdelijk. Ondanks alles kreeg hij het meest nauwgezette onderwijs in Cuzco, samen met andere onwettige kinderen uit grote gezinnen. Dit was waarschijnlijk hoe hij werd geboren liefde voor literatuur .
Al in 1560, nog maar 21 jaar oud, ondernam hij de reis die tegengesteld was aan die van zijn vader. Na zijn militaire carrière vocht hij in Italië als kapitein en hielp hij enkele Moorse opstanden in Granada neerslaan. Door zijn overtocht naar Italië kon hij de neoplatonische filosoof ontmoeten Joodse Leeuw waarvan hij vertaalde i Dialogen van liefde .
Misschien was het dit eerste contact met het schrijven of de teleurstelling over de moeilijkheden die hij tijdens zijn militaire carrière als gemengd ras tegenkwam, die hem ertoe brachten een nieuw leven te beginnen.
De Inca Garcilaso de la Vega
Nadat hij zijn militaire avonturen had overleefd, vestigde hij zich in Montilla Cordova. Het was op dat moment dat hij werd een van de meest bijzondere kroniekschrijvers van de Castiliaanse taal . Van zijn vaders kant en uit zijn eigen persoonlijke ervaring kende hij veel feiten die plaatsvonden in de vroege stadia van de verovering van het Inca-rijk.
In Europa ontving hij ook nieuws over de eerste heldendaden van Hernando de Soto's mannen in Spaans Florida. In dit opzicht onderscheidde niets hem van zijn collega's, sterker nog, hij had één voordeel: hij was een gemengd ras.
Van zijn moeder leerde Garcilaso de la Vega ook het glorieuze geschiedenis van Peru vóór de verovering. Ironisch genoeg was dezelfde aandoening die hem veel problemen bezorgde ook de aandoening waarvoor hij beroemd werd.
Er zijn maar weinig auteurs die de romantische heldenmoed kunnen weergeven die betrekking heeft op de waanzin die de heldendaden van de Spaanse ontdekkingsreizigers aanstuurde. Het lijdt geen twijfel dat kwaliteitsepen op veel moeten vertrouwen tragedie e El Inca Garcilaso's visie op het precolumbiaanse Amerika is tragisch . Tragisch maar daarom niet minder gedenkwaardig.
Vader van Ibero-Amerika
Het lot maakte van Garcilaso de la Vega een pionier. Het was niet de eerste Amerikaanse mestizo maar ja, de eerste die we kunnen herkennen als een culturele hybride.
In zijn historisch werk begrijpt hij het verleden van de twee conflicterende volkeren als zijn persoonlijke verleden en dat was het voor het grootste deel ook. Hij toont zich niet als de zoon van de winnaars of de overwonnenen, maar eerder als een trotse telg van beiden.
De tegenstrijdige maar tegelijkertijd verenigbare ziel van zijn werk is de ziel van het volk dat werd geboren in alle gebieden van de twee Spanje's, vooral in het overzeese gebied; het is de ziel van Hispaniciteit.
De werken van Garcilaso de la Vega
Zijn werken reduceren tot zijn vernieuwende benadering zou neerkomen op het behandelen ervan als louter nieuwsgierigheid. Garcilaso in plaats daarvan hij cultiveerde een proza dat vergelijking waard was met het beste uit de Gouden Eeuw . Het is geen toeval dat hij Góngora en Cervantes persoonlijk ontmoette, wat ongetwijfeld zijn liefde voor zijn wortels op het schiereiland deed toenemen en een nauwgezette opleiding kreeg.
Zelfs de hoge leeftijd waarop hij met zijn belangrijkste werken begon, beïnvloedde zijn conservatieve en retrospectieve stijl . Zijn smaak voor filosofie geeft zijn geschriften een transcendentale dimensie.
Dat hij zijn hele leven van gemengd ras en dramatisch was, was een bron van trots op zijn oude dag terwijl hij schreef. Zijn leven is zeker een uitstekende metafoor voor het Latijns-Amerikaanse Amerika, dat vóór zijn dood de nobele erkenning kon genieten die het terecht verdiende. De Spaanse taal viert daarom op 23 april twee van haar vaders.
