Aan het begin van de 20e eeuw in 1909 de Hongaarse arts Rezsö Balint -die zijn naam gaf aan het Balint-syndroom- presenteert een beschrijving van een ziektebeeld dat al aan het einde van de 19e eeuw werd waargenomen en dat hij optische ataxie noemt. Het wordt gekenmerkt door problemen bij het precies vastgrijpen van voorwerpen, omdat de ogen en handen niet op een gecoördineerde manier bewegen.
Later herinterpreteerden Smith in 1916 en Holmes in 1918 deze toestand als een defect in de visueel-ruimtelijke oriëntatie.
In 1953 definieerden Hécaen en Ajuriaguerra definitief het beschrijvende kader van Balint-syndroom waaruit bestaat psychische verlamming van de blik, gezichtsmotorische ataxie en visuele onoplettendheid .
Kenmerken van het Balint-syndroom
Het Balint-syndroom wordt vooral gekenmerkt door drie veranderingen die de specifieke triade van dit ziektebeeld vormen :
- Onvermogen om voorwerpen te zien en vast te pakken.
- Optische ataxie.
- Visuele onoplettendheid die vooral de periferie van het veld hindert, zelfs als de Aandacht naar andere stimuli blijft ongewijzigd.
De ongevoelige schakel die de meest verafgelegen en meest uiteenlopende beelden met elkaar verbindt, is visie.
-Robert Bresson-
De oorzaken van het Balint-syndroom
Deze stoornis wordt veroorzaakt door bilaterale laesies in de pariëtale kwabben of parieto-occipitale gebieden volgende schotwonden hartinfarct of ander trauma.
- De hoekige gyrus.
- Het dorsolaterale gebied van wolf (gebied 19).
- De precuneus (superieure pariëtale kwab).
De meest recente case reviews benadrukken de laesie van hoekige gyrus als een kritische factor voor de ontwikkeling van het Balint-syndroom .
De symptomen
Mensen die aan deze aandoening lijden ze zijn niet in staat een visuele stimulus te lokaliseren en hebben stoornissen in de dieptewaarneming ze hebben een beperkt vermogen om de richting van hun blik te veranderen als ze naar een stimulus kijken, en als ze daarin slagen, gebeurt dit op een ongeorganiseerde manier zonder de nodige precisie te bereiken, en is het voor hen ook niet mogelijk om de juiste fixatie te behouden.
Een kenmerkend teken van de pathologie is simultanagnosie of de vernauwing van de visuele aandacht op een stimulusobject met als gevolg het onvermogen om de visuele ruimte in zijn geheel waar te nemen.
Dit is verrassend omdat proefpersonen zelfs de kleinste details (vlekken op kleine voorwerpen) kunnen zien, maar niet het mondiale tafereel. Daarom gedragen ze zich in de meeste gevallen alsof ze blind zijn.
Eigenaardigheden van de stoornis
Bij objectief onderzoek sommige patiënten kunnen de beweging van hun vingers volgen, maar niet die van de onderzoeker ; op dezelfde manier kunnen ze specifieke punten van hun lichaam aanraken, maar geen externe objecten.
De moeilijkheid bij het veranderen van de visuele focus belemmert het begin van fixatie, die zich manifesteert met het symptoom van visuele onoplettendheid.
De moeilijkheid bij het lokaliseren van de visuele stimulus in de ruimte - die ongeorganiseerd is als de stimulus van een andere aard is - veroorzaakt optische ataxie.
Hoe wordt de diagnose gesteld?
De verandering van de visie op objecten wordt geëvalueerd het observeren van de beweging van de ogen en hun fixatie vóór de beweging e tot het handmatig deactiveren van een stimulus, zoals een oogzaklamp.
De verandering met betrekking tot het vermogen om objecten vast te pakken wordt beoordeeld door verschillende objecten op verschillende hoogtes en met verschillende kleuren en maten weer te geven om de beweging en de moeilijkheid om ze te bereiken te observeren, evenals de uitvoeringstijd van de activiteit.
Optische ataxie wordt beoordeeld door het lezen van een tekst door het aantal fouten, gebrek aan vloeiendheid als gevolg van onderbrekingen of het observeren van saccadische bewegingen en fixatie .
De afwezigheid van visuele aandacht kan indirect worden geverifieerd, aangezien de recente herinnering wordt bepaald door een visuele multistimulus; of door te observeren hoe de patiënt de beweging van de zaklamp of bepaalde progressieve lichtprikkels wel of niet volgt.
Visie is de kunst van het zien van onzichtbare dingen.
-Jonayhan Swift-
Behandeling
Omdat het Balint-syndroom optreedt als gevolg van ernstig hersenletsel De behandeling bestaat uit het herstellen van verloren functies via sessies revalidatie .
In de meeste gevallen wordt ergotherapie als voornaamste aanpak gebruikt. Deze therapie kan worden uitgevoerd met behulp van traditionele methoden of door nieuwe technologieën toe te passen, afhankelijk van de omvang van het geval en de keuzes van de behandelende arts.
Therapie heeft tot doel de moeilijkheden die patiënten ervaren zoveel mogelijk te verminderen en het verbeteren van hun vaardigheden, zodat ze hun toestand beter kunnen beheersen.
