Telepathie is een vrij recent onderwerp; in feite werd er pas in de 20e eeuw over gesproken. Geen enkel document of artefact uit de oudheid heeft aangetoond dat er ooit eerder over dit fenomeen werd gesproken. Sinds het onderzoek naar dit onderwerp is begonnen, is de kwestie echter nooit gestopt met het veroorzaken van debat en controverse. Tot op heden weigert de wetenschap het bestaan ervan te aanvaarden. Maar tegelijkertijd blijven we getuigenissen horen van onverklaarbare telepathische ervaringen.
Telepathie wordt gedefinieerd als de overdracht van een gedachte op afstand zonder tussenkomst van enige technologie die deze communicatie mogelijk maakt. Het is een soort draadloze communicatie tussen twee hersenen mensen. Duizenden mensen zeggen dat ze het hebben meegemaakt, maar tot nu toe is het nooit mogelijk geweest dit fenomeen in een laboratorium te reproduceren.
Als telepathie de communicatiecodes van mensen radicaal zou veranderen, zou 'telepathie' een revolutie teweegbrengen in het gevoelige universum.
-José Luis Rodríguez Jiménez-
Wetenschappers hebben meerdere malen benadrukt dat de telepathie Fysisch gezien is dit niet plausibel. Er is geen deel van de hersenen dat communicatie op afstand kan uitzenden of ontvangen. Bovendien heeft de elektromagnetische activiteit van de hersenen niet het vermogen om informatie te transporteren en er zijn geen middelen bekend waarmee dit wel kan gebeuren.
In het kader van de klassieke natuurkunde is telepathie daarom onmogelijk. In de context van de kwantumfysica liggen de zaken echter anders. In feite hebben veel natuurkundigen naar dit fenomeen verwezen en sluiten ze de mogelijkheid niet uit dat telepathische communicatie bestaat. De vraag is dus nog niet gesloten.
Experimenten met telepathie
Geconfronteerd met duizenden getuigenissen van mensen die zeggen telepathie te hebben ervaren, hebben sommige wetenschappers besloten dit fenomeen te gaan bestuderen. Een van de bekendste experimenten is dat van Karl Zener. Met behulp van vijf speelkaarten deed de wetenschapper rigoureus statistisch onderzoek onder een groep deelnemers. De via dit experiment verkregen resultaten leidden echter niet tot harde conclusies.
Onderzoekers Montaque Ullman en Stanley Krippner van het Maimonides Medical Center in Brooklyn (New York) voerden een experiment uit met telepathische overdracht tijdens de slaap. De resultaten suggereerden dat in veel gevallen het beeld dat in de geest van de afzender aanwezig was, in de tekst verscheen droom van de receptor . Ook dit onderzoek werd echter stopgezet.
Een ander beroemd onderzoek was dat van de Ganzfeld-experimenten. Tussen 1974 en 2004 werden er in totaal 88 voltooid. De conclusie was een telepathisch succespercentage van 37%. De resultaten waren controversieel en om deze reden werden andere experimenten uitgevoerd waardoor het percentage daalde tot 34%. Op statistisch gebied is dit een significant resultaat, en toch had de methode van het experiment veel twijfels opgeroepen daarom werd dit onderzoek ook stopgezet.
Ten slotte voerde Rupert Sheldrake, biochemicus en fysioloog aan de Universiteit van Cambridge, tussen 2003 en 2004 nog een telepathisch experiment uit. Na 571 pogingen tot telepathische communicatie te hebben uitgevoerd met 53 vrijwilligers stelde vast dat het slagingspercentage 41% bedroeg, een resultaat dat in verschillende wetenschappelijke tijdschriften werd gepubliceerd .
Telepathie en kwantumfysica
Het meest controversiële aspect van telepathie is dat het in tegenspraak is met de wetten van de klassieke natuurkunde en andere wetenschappen. De mogelijkheid die bestaat zou verschillende axioma's doen instorten die vandaag de dag als geldig worden beschouwd. Vanuit het oogpunt van natuurkunde en neurologie
Volgens de conventionele wetenschap is denken een biochemisch proces. Het zou dus niet ontstaan als er geen materiële stimulans zou zijn. Telepathie is precies dit: de afwezigheid van een materiële stimulus. Daarom sluit het één het ander blijkbaar uit. De kwantumfysica heeft echter enkele hypothesen voorgesteld die wijzen op de mogelijkheid dat er andere soorten interacties in de materie bestaan.
Roger Penrose, natuurkundige en wiskundige expert in de relativiteitstheorie, postuleerde het bestaan van een kwantumbiofysica van de geest. Zijn proefschrift werd ondersteund door Stuart Hameroff, een anesthesioloog van de Universiteit van Arizona. De hypothesen van Penrose-Hameroff openen een nieuwe manier om telepathie vanuit wetenschappelijk oogpunt te interpreteren. Er zijn echter nog geen conclusies getrokken, er is alleen een nieuw gebied van wetenschappelijk onderzoek geopend.
Veel mensen beweren telepathische communicatie te hebben ervaren. De trots die bestaat en altijd heeft bestaan bij degenen die krachtig de bestaande wetenschappelijke postulaten verdedigen, heeft ertoe geleid dat er nooit voldoende nadruk is gelegd op onderzoek op dit gebied buiten de onderzoeken waarover wij u hebben verteld.
Een ander groot probleem dat telepathie met zich meebrengt, is dat het heel vaak is gebruikt om informatie te manipuleren of voor magie wordt aangezien. Alleen de wetenschap kan bepalen of de discussie werkelijk gesloten is of dat er integendeel een nieuw hoofdstuk van onderzoek vol fascinerende vragen kan worden geopend.
