Tafel gedekt. Lege stoelen. Verbroken relaties. Gescheiden gezinnen. Kerstmis, een periode van vreugde en herenigingen, is doordrenkt van nostalgie, verdriet, angst en ongeluk. De luchthartigheid die typerend is voor deze data bestaat niet meer. We ervaren geen vreugde meer vanuit onze stoel.
Niet meer. Kerstmis is niet langer dat licht dat altijd brandt omdat er iemand ontbreekt, omdat alles verandert naarmate de jaren verstrijken we verliezen die prachtige emotie die ons als kinderen binnenviel, we geven de onschuld op die ons elk klein detail deed waarderen. Zelfs de meest oneindig kleine banaliteit was vol van levende magie die we nu niet meer kunnen zien door wrok en afwezigheid.
Waarom overvalt verdriet ons op deze momenten? Wanneer de feestdagen in aantocht zijn en de voorbereidingen, cadeaus, versiering en het kiezen van een menu vorm beginnen te krijgen i herinneringen ze vliegen en landen in onze gedachten. Wij kunnen het niet vermijden. De suggestieve kracht van Kerstmis doet ons meer aandacht besteden aan de afwezigheden, de afwezigheden die met opzet zijn besloten en de afwezigheden die wel plaatsvinden.
Hoeveel van ons zijn er op de 24e? En de 25e? Wie komt er? En waar sta ik?
Hoeveel van ons zijn er op de 24e? En de 25e? Wie komt er? En waar zit ik? Deze vragen rijzen onvermijdelijk in de aanwezigheid van lege stoelen die overeenkomen met de mensen die zijn verhuisd of zijn overleden. Herinneringen aan tijden die leefden in tijden die nu gelukkiger, voller en meer van ons lijken vergeleken met de tijden die op het punt staan aan te komen en de huidige.
De mensen die ver weg zijn, degenen die door het leven op een ander pad zijn gezet, degenen die ervoor hebben gekozen daar niet te zijn, degenen die zichzelf boos hebben gemaakt, degenen die zijn weggenomen door dood . De lege stoelen waar op deze data niemand fysiek in zit, vergezellen ons om het lijden naar het huidige moment over te brengen.
Een lijden dat verdoofd en ingeslapen werd door de dagelijkse routine van het leven. Lege stoelen doen pijn ze vullen onze ogen met tranen, ze vullen onze ziel met pijn en bevatten knuffels die geen lichaam hebben om aan vast te houden.
Natuurlijk deden ze pijn. Maar in de lege stoelen is er ruimte om te omarmen, te accepteren en te benoemen zonder angst omdat waar we om kunnen huilen afwezigheid maar de bezette stoelen verdienen onze glimlach.
Het is niet nodig om onszelf te dwingen opgewekt te zijn, maar het is goed om naar een staat van vrede en kalmte te streven. Angst, angst en verdriet zijn niet eeuwig, ook al maken ze ons bang.
Lege stoelen: Kerstmis is een tegenstrijdigheid
Kerstmis is een echte tegenstelling. De magie die ontstaat door het delen van goede momenten botst sterk met de ellende veroorzaakt door afwezigheid uit het verlangen om de overledene weer te zien uit wroeging over een lege stoel, door keuze of door ruzies successen door de jaren heen.
In die zin is het heel belangrijk dat de aanwezigen op natuurlijke wijze spreken en deze sensatie uit het hart laten komen. Anders zal de schaduw van de lege stoel iedereen infecteren met een tegenstrijdige gemoedstoestand en zal er een sfeer van onuitgesproken woorden ontstaan.
We kunnen niet voorkomen dat sommige stoelen leeg blijven, maar we moeten niet vergeten dat er ook bezette stoelen vol aanwezigheid en liefde zijn. Waarschijnlijk geven niet alle bezette stoelen ons een goed gevoel, maar dit mag niet het belang wegnemen van de andere stoelen die ons een goed gevoel geven. We moeten niet vergeten dat het leven ons vroeg of laat zal scheiden van de stoelen waar we vandaag de dag zo van houden.
Tijdens deze feestdagen waar sommigen lang naar uitkijken en door anderen worden afgewezen, moeten we proosten op alles wat we hebben. Omdat het altijd goed is om het glas te heffen en dankbaar te zijn dat het onze is Hart klopt nog steeds. Laten we vrede geven aan de bezette stoelen en denken aan de mooie tijden toen de lege stoelen nog bij ons waren.
Het enige wat we nu nog moeten doen is u een fantastisch vakantieseizoen vol vreugde en geluk wensen. Vrolijk Kerstfeest!
