Wanneer u een partner wilt vinden, moet u bereid zijn te zoeken. Ook al lijkt het voor de hand liggend, veel mensen doen precies het tegenovergestelde. Angst, onvolwassenheid, onwil om zich te binden en vele andere redenen fungeren als boycotfactoren in het proces van het kiezen van een partner.
Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen de wens om een koppel te vormen en de dwingende behoefte om een partner te hebben. Dit laatste komt voort uit de moeilijkheid om alleen te zijn met jezelf en uit de wanhopige zoektocht naar iemand die die leegte kan opvullen.
Het vinden van een partner en persoonlijke eenzaamheid
Persoonlijke eenzaamheid lijkt de reden dat mensen een partner zoeken. Maar dit is geen goed begin als je bedenkt dat eenzaamheid een negatieve toestand.
Over het algemeen wordt alleen zijn geassocieerd met een devaluatie van iemands toestand. Je voelt je ongewenst, terzijde geschoven, afgewezen, gemarginaliseerd, afgewezen, in de steek gelaten. Deze aandoening wordt geassocieerd met verdriet, angst en depressie.
Deze manier van denken is door de geschiedenis heen waarneembaar, van het Bijbelvoorschrift dat zegt dat het niet goed is voor de mens om alleen te zijn, tot aan het couplet van een iconisch liedje uit de jaren 60 dat luidt: Ik ben heel eenzaam en verdrietig in deze verlaten wereld... Eenzaamheid wordt niet alleen afgekeurd door degenen die het ervaren, maar ook op sociaal vlak.
Als eenzaamheid zoveel negatieve aspecten heeft, wie wil er dan nog alleen zijn? Er bestaat echter geen absolute voorwaarde voor eenzaamheid; je kunt je alleen voelen, zelfs als je bij iemand bent.
Eenzaamheid in het paar
Een van de moeilijkste eenzaamheid om onder ogen te zien is de eenzaamheid die binnen het koppel wordt gevoeld. Dit soort eenzaamheid veroorzaakt talloze emotionele tekortkomingen. Hieraan moeten we de context toevoegen waarin we leven.
Naarmate de jaren verstrijken, herinnert de sociale context waarin iemand leeft de persoon eraan dat hij of zij alleenstaand is gebleven, dat hij geen partner heeft, dat hij niet getrouwd is, dat hij geen gezin heeft gesticht, dat hij geen kinderen heeft, enz. Een hele reeks non-s waardoor mensen zich onbekwaam voelen. Dit geldt vooral als de meeste van je vrienden getrouwd zijn, kinderen verwachten of al een gezin hebben. Deze situaties zijn als een spiegel die laat zien wat je wilt en niet hebt.
Het is deze context die het tragische beeld van eenzaamheid versterkt en een sterke impact heeft zelfvertrouwen van de mensen. We confronteren onze eigen fouten met wat we niet hebben. Het is alsof u een openstaande schuld heeft. Deze toestand wordt als ondraaglijk ervaren en uiteindelijk probeert men zo snel mogelijk aan de eenzaamheid te ontsnappen.
Wat er gebeurt, is dat we tijdens deze wanhopige ontsnapping aan de eenzaamheid vaak de neiging hebben om iemand te kiezen die dat tekort, dat gevoel van alleenheid, kan opvullen. Dit leidt ertoe dat we geesten van ideale projecties creëren waarin de ander eigenlijk niet een andere persoon is, maar een soort groot scherm waarop onze behoeften worden geprojecteerd.
Een dergelijke behoefte laat onze tekortkomingen zien. Het niet hebben van een partner betekent echter niet noodzakelijkerwijs het hebben van tekortkomingen. Over het algemeen bouwen mensen met tekortkomingen emotionele relaties op die gebaseerd zijn op afhankelijkheid, omdat ze niet in staat zijn met zichzelf te leven en referenties in het paar te zoeken. We proberen ook een persoonlijke leegte op te vullen door erkenning van anderen te zoeken.
Het is belangrijk om in gedachten te houden dat deze behoefte zal ontstaan een angst dat leidt tot bepaald gedrag. Dit klimmen op spiegels – vaak veroorzaakt door de angst om alleen te zijn, het gebrek aan erkenning en een laag zelfbeeld – leidt tot het kiezen van een partner met wie het moeilijk is om een diepe relatie te hebben.
Noodgedwongen een partner zoeken: wat zijn de gevolgen?
Wanneer je uit noodzaak een partner moet zoeken, maak je een keuze die we als wanhopig zouden kunnen omschrijven. Dit komt doordat het subject de ander op een voetstuk plaatst, op zoek naar herkenning door laatstgenoemde. Het is een van de gevolgen van slechte liefde en vormt de basis voor vervreemding tussen de leden van het paar.
Deze wanhopige keuzes zijn vergelijkbaar met self-fulfilling prophecies. We doen zo ons best om niet alleen te zijn, dat we uiteindelijk weer alleen zijn. Deze paren zijn voorbestemd om niet lang te duren, waardoor het onderwerp terugkeert naar de oorspronkelijke situatie van eenzaamheid.
Een andere versie van eenzaamheid
Er is echter een andere versie van eenzaamheid die geen negatieve connotatie heeft en die ons gevoel van eigenwaarde verbetert. Het zorgt ervoor dat we ons goed voelen over onszelf en genieten van de tijd die we alleen doorbrengen.
Iemand met een goed zelfbeeld is onderling afhankelijk en als hij geen partner heeft, kan hij nog steeds zijn kostbare tijd delen. Meestal zijn dit mensen die niet gestrest zijn door angst of wanhoop, die van hun tijd genieten en zichzelf waarderen.
Dit bewustzijn hebben en uw tijd waarderen betekent dat u zorgvuldig kiest wanneer u een uitnodiging accepteert of bewust beslist wanneer u tijd met iemand doorbrengt. Als u zich goed voelt over uzelf, waardeert u uw tijd en waardeert u deze. De mens wordt daardoor selectief omdat hij zijn tijd niet onnodig wil verspillen. Dit gaat niet over defensief zijn, het is gewoon een vorm van voorzichtigheid.
Uiteindelijk is de eerste partner die we hebben eenzaamheid, die niets anders is dan de een voorwaarde zonder welke nee een relatie hebben met een ander persoon.
Als je een goede partner wilt kiezen, moet je eerst een gezonde relatie opbouwen met je eenzaamheid. Dit betekent dat je een gezonde relatie met jezelf hebt.
Kies een partner omdat jij dat wilt
Kies een persoon vanuit een volwassen volwassen verlangen en zonder erdoor gedreven te worden neurose het geeft ons de mogelijkheid om de partner te vinden door zowel de positieve als de negatieve aspecten te observeren. Wij willen benadrukken dat dit op zichzelf geen positieve of negatieve aspecten zijn, maar van toepassing zijn op de individuele persoon. Ze spelen daarom in op persoonlijke en subjectieve behoeften.
Het vinden van een partner omdat je er een wilt, betekent dat je je eenzaamheid accepteert. Als ik alleen een goed gevoel over mezelf heb, zal ik een zorgvuldige keuze moeten maken als ik mijn kostbare tijd met iemand anders wil delen.
Het accepteren van je eenzaamheid en je alleen goed voelen zijn het uitgangspunt bij het kiezen van een goede partner. Dit betekent ook dat we voorzichtig moeten zijn als we op een bepaald moment in ons leven een partner kiezen.
Extreme voorzichtigheid kan er echter toe leiden dat we te selectief zijn in ons onderzoek. In feite is het niet ongebruikelijk om van een defensieve positie naar een fobie voor een relatie te gaan. In deze gevallen loop je het risico alleen te zijn (eenzaamheid wees voorzichtig defensieve positiefobie = eenzaamheid).
Het lijkt misschien een categorische imperatief, maar als u uw partner uit noodzaak kiest, loopt u het risico dat u er één vindt giftige relatie en in het spel van slechte liefde. Het is niet hetzelfde als een partner willen of er dringend een nodig hebben. Er is een opmerkelijk verschil tussen iemand die iemand wil en iemand die iemand nodig heeft.
Om het met een metafoor uit te leggen: noodzaak is hetzelfde als drie dagen niet eten en in een restaurant zitten. Wanhoop leidt ertoe dat we het eerste eten dat voor ons ligt, bijvoorbeeld het brood dat de ober ons zojuist heeft gebracht. Wij wachten niet op de menukaart en als ze deze bij ons brengen kiezen wij het gerecht dat het snelst bereid kan worden. Integendeel, als we een hapje eten als we in het restaurant zijn we bestellen eerst een aperitiefje en kiezen daarna rustig het gerecht dat we het lekkerst vinden.
Een goed gevoel over onszelf en onze eenzaamheid, hoewel dit geen indicatoren zijn voor een juiste keuze, stelt ons in staat vrij en zonder haast te kiezen. Dit betekent dat je vanuit een relationele symmetrie kiest vanuit een gelijke voorwaarde. Als we echter wanhopig zijn, zullen we gemakkelijk gemanipuleerd worden.
Idealisatie en realistische visie
Het kiezen van een partner impliceert de selectie van slechts één onderwerp (de persoon die ik kies), maar met twee persoonlijke implicaties. In het eerste geval wordt de uitverkorene geïdealiseerd en worden alleen de deugden in acht genomen die we in overweging nemen of die we aan hem toeschrijven. In het tweede geval kies je de persoon zoals hij werkelijk is, met zijn sterke en zwakke punten.
Het is echter goed om hierop te wijzen tijdens het proces van het vormen van een relatie als stel idealisering komt overeen met de eerste periode, terwijl de realistische visie het overneemt in een latere fase. Dit gebeurt echter niet altijd, omdat dit zou impliceren dat je het paar in zijn geheel zou zien; in zijn positieve en negatieve aspecten.
Om van idealisering naar een realistische visie te gaan, is het noodzakelijk om de aspecten van de partner te accepteren en te begrijpen die niet als positief worden beschouwd (deugden, gebreken = echte mens).
Degenen die uit noodzaak kiezen, houden alleen rekening met de aspecten van de ander die hun eigen behoeften bevredigen. Je ziet alleen wat je wilt zien en elimineert de rest. Op deze manier wordt het bestaan van aspecten die niet geliefd zijn ontkend en wordt de partner kenmerken toegeschreven die hij niet heeft en waarop het ideaal van het paar dat men wil vormen wordt gemodelleerd.
Degenen die een koppel willen vormen en zichzelf goed genoeg kennen, zijn objectiever in hun keuze. Als we weten wie we zijn en wat we willen, zullen we beter begrijpen wie de partner werkelijk is en wat hij voor ons vertegenwoordigt. Op deze manier zal hij een echt en niet geïdealiseerd persoon zijn.
Degene die kiest vanuit verlangen ziet de ander in zijn geheel, terwijl degene die uit noodzaak kiest alleen rekening houdt met de geïdealiseerde aspecten.
Het is duidelijk dat degenen die de voorkeur geven aan een evenwicht tussen positieve en negatieve aspecten, bij verliefdheid meer rekening zullen houden met de eerste aspecten wat een zekere mate van succes in liefdesrelaties mogelijk zal maken. Het is echter niet ongewoon om mensen te vinden die, ondanks de vele negatieve aspecten, erop staan bij iemand te willen zijn, waardoor de relatie naar extreme niveaus wordt getild.
In deze gevallen wachten we op ideale antwoorden en voelen we frustratie als de antwoorden van onze partner niet samenvallen met de antwoorden die we hadden verwacht. Het zijn mensen die verliefd worden op een geest die is gebouwd op basis van persoonlijke behoeften. Over het algemeen reageren ze hun ongemak af op hun partner.
Dit zijn proefpersonen die lijden omdat ze erin leven Utopia de ander aanpassen aan de eigen wensen om hem te vormen volgens persoonlijke behoeften zonder te begrijpen wie hij is. De partner voelt zich op zijn beurt onbekwaam tegenover de verzoeken van de ander: om iemand te zijn die hij niet is.
Een liefdesrelatie kan een relatie worden. Het is de overgang van ideale liefde (of verliefdheid) naar ware liefde, gebaseerd op het creëren van een emotioneel volwassen band. Mensen die van elkaar houden, zijn het stilzwijgend eens over het gevoel dat ze hebben over de redenen voor deze liefde en over welke karakteraspecten van de ander dit gevoel niet voeden. Zo ontstaat een koppel.
