Frontale kwab: structuur en functies

Het zenuwstelsel (NS) is een netwerk Van neuronen en gliacellen van enorme complexiteit die ons gedrag, gedachten en emoties bepalen . Om hun functie te vervullen, zijn de zenuweenheden gegroepeerd in grotere structuren en elk van deze groepen levert zijn eigen bijdrage aan dit complexe mechanisme. Een van De meest opvallende structuren van de SN zijn de hersenen die is verdeeld in een reeks substructuren die lobben worden genoemd; onder deze is er de frontale kwab waar we het in dit artikel over hebben.

Allereerst moet je dat weten de verschillende lobben worden begrensd door een verdeling van de hersenschors die afhangt van de rol die zij spelen in de verschillende processen en hun positie. Als we ons voorstellen dat de hersenen de aarde zijn, zouden de lobben vergelijkbaar zijn met de continenten.

Deze classificatie is functioneel omdat het dient als een kaart waarmee bepaalde punten in de hersenen gemakkelijk kunnen worden gelokaliseerd. De hersenschors bestaat uit 6 functionele lobben: frontale, pariëtale, occipitale, temporale, insula en limbische. . In dit artikel zullen we ons concentreren op de meest relevante daarvan: de frontale kwab. We zullen beginnen met het benadrukken van het gebied dat het in beslag neemt, aangezien het een derde van onze hersenschors uitmaakt.

Structuur en functies van de frontale kwab

De frontaalkwab bevindt zich aan de voorzijde van de brein om precies te zijn, in de gehele hersenschors, beginnend vanaf de centrale sulcus. Het wordt als een zeer belangrijke lob beschouwd omdat het fundamentele functies vervult bij de informatieverwerking vooral die van uitvoerende aard. Het is verdeeld in meerdere regio's, waardoor het een grote verscheidenheid aan functies heeft.

Wanneer we de verschillende functionele structuren van de frontale kwab groeperen, kunnen we spreken over twee grote territoria. Eén daarvan is het territorium dat overeenkomt met de motorische cortex die motorische functies uitvoert; het andere territorium is de prefrontale cortex die verantwoordelijk is voor uitvoerende en besluitvormingsprocessen en de verschillende aspecten die verband houden met het management ervan emoties .

Motorische cortex

De motorcortex van de frontale kwab is verantwoordelijk voor de effectorsystemen van het lichaam . Dankzij dit kunnen we het hele scala aan vrijwillige motorische handelingen uitvoeren. Deze structuur is verantwoordelijk voor zowel het plannen van de beweging als het doorgeven van commando's aan de spieren om ze te activeren. Het is belangrijk om te verduidelijken dat deze cortex alleen verantwoordelijk is voor vrijwillige bewegingen, terwijl het onwillekeurige motorsysteem wordt aangetroffen in andere structuren zoals de basale ganglia en de hersenen. cerebellum .

Er zijn drie gebieden binnen de motorische cortex die belangrijk zijn om te vermelden:

Het gebied premotoria:

Het primaire motorgebied:

Gebied in Broca :verantwoordelijk voor de taalproductie. Zijn functie is het coördineren van de fonologische spieren zodat het onderwerp kan spreken. Ze is ook betrokken bij de productie van teksten.

Prefrontale cortex

In deze regio vinden we het uitvoerende en informatieverwerkingssysteem van de hersenen.

Het moet gezegd worden dat uitvoerende functies het zijn een reeks cognitieve vaardigheden van hogere orde die ons gedrag en onze emoties beheersen

Binnen deze cortex kunnen we drie regio’s onderscheiden die van groot functioneel belang zijn:

De dorsolaterale frontale cortex (CPDL):het is verbonden met de regio's van andere kwabben en zet gedachten om in planning, gedrag en beslissingen. CPDL is nauw verwant aan hogere psychologische processen zoals werkgeheugen metacognitie, aandachtscontrole, cognitieve flexibiliteit, enz.

Het gevolgde gebied:

De orbitofrontale cortex:houdt zich bezig met het beheersen van affectiviteit en sociaal gedrag. Het grijpt in bij het verwerken en reguleren van emoties en affectieve toestanden door gedrag aan te passen op basis van de context.

De frontale kwab is een van de meest relevante hersenstructuren. De studie ervan met behulp van verschillende neurowetenschappelijke technieken levert ons waardevolle informatie op.