Niemand van ons is onfeilbaar: we zijn allemaal subtiel onvolmaakt, maar uniek in onze essentie en persoonlijke geschiedenis. Om deze reden is het goed en noodzakelijk om de fouten die we hebben gemaakt te accepteren, zonder voortdurend te klagen maar tegelijkertijd een duidelijk idee hebben van wat we niet meer zouden doen, welke paden we weer zouden bewandelen en welke mensen we ver van ons zouden houden.
In een van zijn films zei Woody Allen: Ik heb nergens spijt van in mijn leven, maar de waarheid is dat ik graag een ander persoon zou willen zijn . Deze ironische zin vat een heel concreet feit perfect samen: de fouten die we ons hele leven hebben gemaakt, doen pijn en zijn vaak zo'n verschrikkelijke bedreiging voor onze waardigheid dat we heel graag op de terugspoelknop zouden willen drukken en helemaal opnieuw willen beginnen.
Succes gaat van de ene mislukking naar de andere zonder ooit het enthousiasme te verliezen.
Mensen zijn echter geen machines en juist in dit detail schuilt onze grootsheid. In die intrinsieke magie in ons DNA die ons ertoe aanzet om te leren van de fouten die we in het verleden hebben gemaakt om als soort vooruit te komen en zo onze omstandigheden in deze gecompliceerde wereld te verbeteren. Uiteindelijk betekent leven vooruitgaan, maar ook veranderen. Weten hoe je de les moet leren na een fout is daarom als een klim bergopwaarts en het bereiken van een punt van waaruit we elke dag de weg zien om betere mensen te worden.
Neem er geen nota van, accepteer het niet en blijf er niet aan vastgeketend schuldgevoel dat ons aantast en ons aan het verleden gebonden houdt, betekent dat we niet kunnen groeien en doorgaan op het pad dat we op elke leeftijd en op elk moment moeten bewandelen.
Die acties waar we spijt van hebben, maar die deel uitmaken van de bagage van het leven
Schuld of berouw kent vele vormen: ze werpen vervormde schaduwen en weven ingewikkelde netwerken in onze geest, perfect om ons gevangen te houden . Zo concrete feiten als maar mogelijk zijn relatie met de verkeerde persoon een ongunstige carrièrekeuze een vergissing die ons in de problemen heeft gebracht een gebroken belofte een slechte daad of een onjuiste uitspraak dwingt ons vaak om onszelf te observeren alsof we voor een spiegel staan zonder filters, zoals een open wond zonder verdoving. Pas op dat punt worden we ons bewust van de scheuren in de grond van onze veronderstelde volwassenheid die we moeten herstellen nadat we de gebroken stukken van onze waardigheid hebben verzameld.
Aan de andere kant, in een interessante studie gepubliceerd in het tijdschrift Cognitieve psychologie Een evaluatie en zelfanalyse die ook gezond en louterend kan zijn: het helpt ons betere keuzes te maken en ons persoonlijk kompas nauwkeuriger te oriënteren.
Het echte probleem ontstaat echter wanneer u ouder wordt. Wanneer iemand de leeftijd van 70 jaar bereikt, verschijnt de beroemde spijt voor dingen die hij niet heeft gedaan gemiste kansen beslissingen die niet genomen worden door gebrek aan moed. We moeten heel duidelijk in gedachten houden dat de ergste spijt die is van een leven dat niet geleefd is. Juist om deze reden zijn veel van onze veronderstelde fouten, die geen fatale of vreselijke gevolgen in ons leven hebben gehad, niets meer dan onze bagage aan ervaringen, onze essentiële erfenis. Het zijn deze scheuren die het licht van de wijsheid filteren.
Fouten zullen op de een of andere manier altijd bij ons aankloppen
Een fout houdt in de eerste plaats in dat u er de verantwoordelijkheid voor aanvaardt. Het is iets dat we bijna allemaal zonder enige twijfel weten en toch zijn we niet altijd in staat die belangrijke en waardevolle stap te zetten. Onmiddellijk na de fout vindt er wat we in de psychologie primair herstel noemen plaats dat wil zeggen, overgaan tot het maken van een keuze die even eenvoudig en fundamenteel is als het beëindigen van een problematische relatie, het opgeven van een mislukt project of zelfs het verontschuldigen voor de schade die iemand anders is toegebracht.
Fouten vormen de basis van het menselijk denken. Als we niet de mogelijkheid kregen om geen fouten te maken, was dat om een heel eenvoudige reden: om onszelf beter te maken.
-Lewis Thomas-
Na deze stap moeten we doorgaan met een andere, meer delicate, intieme en complexe fase. Secundaire reparatie interesseert ons zeer: het is op dit punt dat we met nauwgezette precisie elk overgebleven stukje van ons moeten repareren zelfvertrouwen elke vezel is gescheurd uit ons beeld van onszelf. Dit is waar we geen ruimte moeten laten voor wrok of het gewicht van die teleurstellingen. Dit is waar we het ons niet kunnen veroorloven om de deuren van ons hart te sluiten en de ramen die wijd opengaan naar nieuwe kansen.
Een studie gepubliceerd in het tijdschrift Persoonlijkheid en sociale psychologie
De overtuiging dat leeftijd en ervaring ons uiteindelijk immuun maken voor fouten is weinig meer dan een mythe. Laten we deze misvatting opzij zetten en een heel concreet en belangrijk feit accepteren: leven betekent het accepteren van veranderingen en uitdagingen, waardoor we elke dag nieuwe mensen kunnen ontmoeten en nieuwe dingen kunnen doen. Fouten maken in sommige van deze dingen hoort bij het spel en voegt een extra stukje toe aan onze groei. Onszelf de mogelijkheid ontzeggen om te experimenteren en eeuwig verankerd te blijven aan het eiland van berouw, angst en ik ben goed zoals ik ben, betekent dat we ons beperken tot ademen en bestaan, maar niet tot LEVEN.
Afbeeldingen met dank aan Miss Led
