Impulsieve fobie: wat het is en hoe het wordt behandeld

Impulsieve fobie is de intense angst om een ​​impuls te volgen, de controle te verliezen en zichzelf of anderen schade toe te brengen. Sommige diagnostische classificaties beschouwen impulsfobie als een variant van obsessieve compulsieve stoornis (OCS). Het is in feite een opdringerige gedachte die de geest van de proefpersoon binnendringt of in beslag neemt en hem ertoe aanzet een bepaald soort gedrag of gedachte (dwang) te implementeren om de angst die door de gedachte zelf wordt veroorzaakt, te temmen.

Laten we hieronder zien hoe u een impulsfobie kunt herkennen en hoe deze wordt behandeld.

Hoe herken je een impulsfobie?

Vanuit klinisch oogpunt wordt impulsfobie beschouwd als een variant van OCS. diagnose gekenmerkt door intense angst voor de eigen impulsen.

De belangrijkste klinische kenmerken die deze aandoening definiëren zijn:

Invasieve gedachten die draaien om de mogelijkheid om een ​​impuls te volgen en die impuls te verliezen rekening .
• De inhoud van deze gedachte anticipeert op agressie jegens zichzelf of anderen.
Intense angst die voortkomt uit het louter ervaren van deze gedachten.
• Stimuleer het implementeren van preventie- of vermijdingsgedrag om te voorkomen dat deze gedachten werkelijkheid worden.

Wat zijn de meest voorkomende impulsen?

Iedereen die naar een therapeut gaat en de diagnose impulsfobie krijgt, kan zijn probleem meestal identificeren. Het zijn dit soort gedachten die de angst oproepen om dierbaren schade te berokkenen (partner ouders kinderen) of tegen zichzelf (zichzelf van het balkon of onder de metro werpen of de auto uitwijken tijdens het rijden op de snelweg). In ieder geval wordt bij de patiënt een versmelting tussen denken en handelen waargenomen.

Impulsieve fobie volgt meestal een precieze dynamiek.

Het onderwerpen de controle verliezen.
• Deze gedachte of dit beeld wordt geëvalueerd als catastrofaal .
• Daarom de persoon gebruikt alle psychologische middelen waarover hij beschikt om deze gedachten of beelden uit te wissen .
• Omdat het concentreren op de gedachte een verkeerde strategie is, neemt de angst die wordt veroorzaakt toe en worden de anticiperende gedachten zelfs nog krachtiger.
• Ten slotte, omdat we de inhoud van gedachten niet kunnen beheersen (niemand kan dat), krijgt het idee van het verliezen van controle grip op het onderwerp, waardoor de angst intenser wordt.

Mensen die zich voor een impulsieve fobie tot een psycholoog wenden, verwijzen doorgaans naar gedachten die de angst opwekken om hun familieleden (partners, ouders of kinderen) schade toe te brengen.

De meest voorkomende gevolgen van impulsfobie

Elke obsessieve-compulsieve stoornis of fobie (als het object van angst elke dag aanwezig is) veroorzaakt een significante afname van kwaliteit van leven van de patiënt.

Dit is een gevolg van het feit dat de proefpersoon angst probeert te beheersen en angstopwekkende situaties probeert te voorkomen. geleidelijk en zonder het te beseffen geeft hij uiteindelijk verschillende aspecten van zijn persoonlijke leven op. Een groot deel van zijn energie gaat naar het proberen de angst onder controle te houden.

Tegelijkertijd is een van de belangrijkste gevolgen van impulsfobie het gevoel dat de vijand zowel in zichzelf. Omdat het een egodystonische stoornis is (er is een dissonantie tussen wat de persoon denkt en wil), is de zelfvraag naar controle over iemands gedachten erg hoog. Het resulterende gevoel is dat je tegen jezelf vecht.

Met andere woorden: de proefpersoon heeft het gevoel dat obsessie en angst voor zijn eigen impulsen zijn aandacht domineren. Tegelijkertijd beschouwt hij ze als externe elementen en daarom controleerbaar. Door te falen in deze taak voelt hij zich de bron van zijn obsessie, vandaar het gevoel te moeten vechten tegen wat zijn hoofd zegt.

Op de lange termijn veroorzaakt deze interne strijd angst en depressie, die ook in therapie moeten worden aangepakt.

Welke behandeling is er voor impulsfobie?

De behandeling van een impulsieve fobie, ongeacht het object van de obsessie (ongeacht of het zichzelf of anderen schade berokkent), moet altijd psychologisch zijn. Als de angst extreem is, kan het worden aangevuld met een psychofarmacologische behandeling die is voorgeschreven door een psychiater. Over het algemeen volgt de therapeutische aanpak voor deze fobie de behandelingslijnen die worden gebruikt voor gevallen van OCS.

Elke vorm van OCS of fobie (als het object van angst elke dag aanwezig is) veroorzaakt een aanzienlijke vermindering van de levenskwaliteit van de patiënt

Laten we zeggen dat het altijd psychologisch moet zijn, omdat Het psycholoog beschikt over de opleiding en ervaring die de patiënt nodig heeft om veranderingen te bewerkstelligen op de volgende punten (met behulp van verschillende psychotherapeutische technieken).

• Begrijp hoe het probleem is ontstaan ​​en wat het huidige werkingsniveau is.
• Evalueer en identificeer de oplossingen die de patiënt al heeft geprobeerd en die hebben gefaald.
• Geef kracht aan reeds bewezen oplossingen die echt werken.
• Help de patiënt begrijpen hoe zijn geest en zijn stoornis werken en daardoor meer controle krijgen over wat er gebeurt.
Maak de persoon los van zijn gedachten. Nadenken over een gebaar betekent niet dat je het doet of kunt doen, of dat je de kans vergroot dat dit gebeurt.
• Herstel aspecten van het leven die de persoon waardeert, maar uiteindelijk heeft verwaarloosd.
• Voorkom terugval en consolideer de verworven psychologische hulpmiddelen.

Op het einde Opgemerkt moet worden dat hoewel er verschillende psychologische benaderingen zijn bij de behandeling van impulsfobie, we alleen onderzoeken hebben naar de effectiviteit van cognitief-gedragsmatige strategieën.

Dit betekent niet dat andere benaderingen niet geldig zijn, maar eerder dat dit niet wetenschappelijk is bewezen.

Als je jezelf door het lezen hebt geïdentificeerd als een persoon met een impulsfobie, houd er dan rekening mee dat het een psychologisch probleem is Hoe eerder je ermee geconfronteerd wordt, hoe eerder je ervan afkomt.