L’ jeugd voor velen is het een symbool van zuiverheid, onschuld, vitaliteit en vreugde: wie denkt er niet terug aan die momenten waarop het allemaal lachen en liefde was, toen onze grootste zorg was welk dessert onze moeder had bereid.
Wat als we de weerspiegeling van de kinderen die we ooit waren in ons zouden blijven dragen? Misschien zijn onze angsten voor verandering in geluk en ons verlangen om te genieten van de kleine dingen in het leven niets anders dan de behoefte om een stem te geven aan dat wijze kind naar wie we soms lijken te luisteren.
Onze vitaliteit is een kind dat tot ons spreekt
Ouderdom is meer dan de fysieke weerspiegeling van leeftijd, een kwestie van houding:
Eén van de behoeften van het volwassen zijn is om naar te kijken toekomst : doe iets dat morgen positieve gevolgen zal hebben. Volwassen zijn betekent dat u verantwoordelijk bent voor uw daden en zorgt voor degenen die onder uw bescherming staan.
Hoewel het goed is om met deze aspecten rekening te houden we mogen ons innerlijke kind niet vergeten, degene die ons ertoe aanzet creatief te zijn, onszelf te vernieuwen en nooit op te houden jong te zijn. Het is dankzij hem dat we niet zullen stoppen met geloven in het leven.
Wanneer heb je voor het laatst nagedacht over wat jou werkelijk maakt?
Misschien De kleine prins Van en wat ons doet begrijpen dat wat essentieel is onzichtbaar is voor de ogen.
Als we meer toegeeflijk zijn tegenover dat deel van ons dat ons vraagt afstand te nemen van de negatieve aspecten van de volwassen wereld, zullen we beseffen dat wat ons gelukkig maakt soms heel ver verwijderd is van wat voor ons vanzelfsprekend lijkt. Een onschuldige en frisse blik kan dit al lang voor een blik realiseren
Accepteer het kind dat in jou leeft: kijk nog eens
Misschien is volwassenheid niets meer dan een ander perspectief, waarbij we ons verbazen over wat er om ons heen gebeurt en bang worden voor wat niet normaal is. Is het niet zo dat je met ogen van verbazing naar normale dingen kunt kijken? Misschien is dit precies het punt: de wereld bewonderen alsof we haar elke dag voor het eerst zien als iemand die bereid is serendipiteit in zijn leven te verwelkomen. Op deze manier zouden we ons verheugen en meer waarde hechten aan de dingen die om ons heen zijn, maar die we niet zien.
Er is niets mis mee om onze kinderlijke kant naar voren te brengen. Dit betekent niet dat we de volwassen kant moeten opgeven, maar dat we een evenwicht tussen die twee moeten bereiken dat ons beide mogelijk maakt Het observeren van de wereld met volwassen ogen is noodzakelijk, maar het schilderen ervan met de nuances van het innerlijke kind is verrassend.
Laten we rationeel zijn: laten we naar ons innerlijke kind luisteren, want hij heeft ons meer lessen te geven dan we denken en deze zullen ons allemaal op het pad van geluk . Laten we de nieuwsgierigheid, het verlangen om van het leven en de onschuld te genieten niet verliezen: we analyseren de wereld zoals de kleine prins haar analyseert en we proberen te komen waar onze ogen ons dat toelaten.
