Liefde is geen woord, maar een daad

Liefde als abstract concept is heel moeilijk te definiëren: dichters, psychologen en neurowetenschappers hebben geprobeerd dit gevoel te verklaren, ook al is de waarheid dat niemand daar ooit helemaal in is geslaagd. Op één aspect wel ze zijn het er allemaal over eens: liefde is geen woord .

Dit nobele gevoel kan alleen door actie worden gedefinieerd en blijkt in feite een absoluut subjectieve betekenis te zijn. In dit artikel gaan we dieper in op het thema liefde.

Liefde is geen woord maar een daad

Familie

De familie kan worden beschouwd als de kern van de samenleving bij uitstek . Een punt van uitwisseling tussen overtuigingen, betekenissen, functies, identiteiten, enz. Het gezin is daarom een ​​van de belangrijkste pijlers van het mentale leven van mensen.

In het proces van individualisering van het gezin (dat wil zeggen van de overgang van ons naar dat van een individu) de opeenstapeling van geleerde concepten vormt de bagage die we met ons meedragen en die vervolgens opnieuw in andere groepen zal worden voorgesteld koppels of bij de oprichting van hun eigen gezin.

Dan binnen het koppel het gezin blijft steeds de barometer en het referentiemodel voor elke partner . Het is het gezin dat zorgt voor een gevoel van onafhankelijke identiteit, dat tot stand komt door het gevoel erbij te horen.

Stel

Vanuit dit perspectief kan een echtpaar worden gedefinieerd als een systeem dat bestaat uit twee personen, beiden woordvoerders van twee familiesystemen, die op hun beurt kinderen zijn van vier andere familiesystemen, enzovoort.

Een koppel bestaat uit twee mensen van hetzelfde of van verschillend geslacht uit twee oorspronkelijke families die een band vormen die bestaat uit gemeenschappelijke projecten en doelstellingen . Partners zoeken steun en stimulatie binnen de nieuwe gezinseenheid. Daarnaast moet het paar zich verhouden tot het milieu en tegelijkertijd individuele ruimtes en behoeften veiligstellen.

Een paar is onderling afhankelijk: het ene deel verdeelt zich en is afhankelijk van het andere, terwijl het andere deel zorgt voor de individuele autonomie van de partners.

Deze beschrijving schetst duidelijk de grenzen van de consolidatie van een paar. Dit begint bij het bewustzijn van hoe beide leden zijn dragers van waarden normen culturen functies codes modellen overtuigingen betekenissen rituelen emotionele stijlen informatie etc. Deze waarden maken deel uit van de bagage van elke partner, die zal besluiten ze uit te wisselen en in meer of mindere mate aan te passen aan de behoeften van de ander.

Het koppel is opgebouwd uit de synergie van al deze componenten die elke partner in de relatie inbrengt. Net zoals tijdens het proces van individualisering van het gezin dat we van ‘wij zijn’ naar ‘ik ben’ gaan, doen we bij de constructie van het koppel de omgekeerde weg. Wat de partners inbrengen in de relatie (eigenschappen en attributen) geeft vorm aan een koppel met een eigen identiteit: de identiteit van het koppel.

Affiniteit en verschillen van het paar

Hoewel het niet uitgesloten is dat partners eigenschappen gemeenschappelijk hebben, is er over het algemeen sprake van complementariteit. Wat jij hebt dat ik niet heb, wat ik heb dat jij niet hebt. Binnen dit relationele schema ligt de essentie van de band.

Deze verschillen vertegenwoordigen vaak het punt van eenheid tussen een paar, maar kunnen tegelijkertijd op de lange termijn redenen worden voor beschuldigingen en ruzies. Zo kan bijvoorbeeld de verwachting ontstaan ​​dat hij bij de partner een reeks kenmerken zal zien die hij nog nooit in zijn eigen bagage heeft gehad.

Dit is een fenomeen dat voortkomt uit het pad van individuele groei en groei van koppels dat ieder van ons volgt. Het kan leiden tot ruzie en aanleiding geven tot agressie en andere vormen van verdediging jegens de partner. Maar hoe zit het in dit geval met de liefde?

Word verliefd

Een van de onderscheidende kenmerken van mensen vergeleken met andere diersoorten is liefde. Veel auteurs hebben geprobeerd een definitie van liefde te geven. Romantische dichters, wetenschappers, kunstenaars, therapeuten en vele anderen zijn aan deze moeilijke onderneming begonnen.

Als abstracte term liefde is geen woord en daarom is het moeilijk uit te leggen, vooral vanuit rationeel redeneren of die op logica vertrouwen.

Proberen liefde in rationele betekenissen te vertalen en indien mogelijk een logische motivatie op te leggen, kan tot diepgaande complicaties leiden. De bioloog Humberto Maturana het vertelt ons dat liefde geen rationele basis heeft, niet gebaseerd is op een berekening van voordelen en voordelen, niet positief is, geen deugd of goddelijk geschenk is, maar eenvoudigweg de beheersing van gedragingen die de ander erkennen als een legitiem wezen dat met ons samenleeft.

Liefde is een gevoel dat krachtig uit de kaken tevoorschijn komt limbisch systeem . Het wordt niet door de rationele en logische linkerhersenhelft doorzocht, hoewel we soms proberen de kenmerken en bijzonderheden te begrijpen die ertoe hebben geleid dat iemand verliefd werd op een ander. We proberen na te denken over de liefde als deze al aanwezig is of als we niet langer overtuigd zijn van het gevoel dat we voelen tegenover de ander.

Liefde is geen woord, maar...

De verliefde partner voelt en zet het gevoel om in acties die proberen consistent te zijn met wat er gevoeld wordt. Want uiteindelijk is dit liefde: een gevoel. In tegenstelling tot pure emotie die impulsief is het gevoel omvat zowel cognitieve en pragmatische emotionele variabelen als een fundamentele factor: tijd verantwoordelijk voor het uitoefenen van de drie zojuist genoemde variabelen.

Soms wordt liefde echter verward met andere emoties . Verliefd zijn is niet hetzelfde als vastgebonden, opgejaagd of gevangengenomen worden. Dit zijn onjuiste opvattingen over liefde, gevoelens en emoties die verwarring veroorzaken en eerder symptomen zijn van pathologische banden en communicatiestoornissen.

In de liefde is er altijd een deel van de passie, maar passie is geen obsessie. Passie motiveert obsessie onderdrukt; het eerste stimuleert en prikkelt het tweede verstikt en maakt gek; passie trekt aan, terwijl obsessie afwijzing genereert.

Dat kunnen wij dus zeggen liefde is niet zomaar een eenvoudig woord, maar een daad ; liefde heeft geen precieze definitie, maar wordt gedefinieerd door acties die resulteren in interacties.

Een mens vertaalt in gebaren, bewegingen, handelingen, woorden of zinsneden – mondeling of schriftelijk – de behoefte om deze diepe genegenheid op een ander over te brengen . Een transmissie die de geheime verwachting bevat van liefdevolle wederkerigheid en relationele complementariteit die voorkomt dat de persoon zich alleen voelt in deze uitwisseling (onbeantwoorde liefde is een van de belangrijkste oorzaken van wanhoop).

Daarnaast deze overdracht omvat tevens een veiligheidsvereiste hoewel utopisch, omdat de zoektocht naar liefdevolle herverzekering ervoor zorgt dat we het heden van de liefde verwaarlozen en ons in plaats daarvan concentreren op een toekomst die nog niet zeker is. De moeilijke concentratie op het huidige moment leidt tot onaangename gevolgen vanaf het moment waarop men liever vooruitkijkt dan naar het hier en nu.

Wie betovert wie

Wanneer twee mensen elkaar ontmoeten en het verlangen naar liefde bij beiden verschijnt, wordt verbale communicatie geactiveerd . De woorden vloeien in harmonie, ook al verhindert de angst voor afwijzing soms dat deze stroom zich vrijelijk kan uiten. De zinnen krijgen een meer poëtische benadering, zelfs van minder theatrale mensen.

Bepaalde typische cadensen en tonen komen voor in spraak . De gebaren veranderen, de gezichtsuitdrukkingen worden subtiel en de bewegingen vertragen. De ogen worden samengeknepen, de mond beweegt provocerend en de blik werpt licht op het spel van de geliefden. Een heel communicatief complex gericht op het verleiden van de ander.

Het ontstaan ​​van een goede relatie als koppel wordt onder meer gegeven door op dezelfde manier en met dezelfde vrijheid met de ander samen te zijn als wij met onszelf hebben.

Vanuit neurologisch oogpunt wanneer twee mensen elkaar ontmoeten, worden endocriene en biochemische vloeistoffen uitgescheiden:

• De maag verhardt en veroorzaakt angst. Dit laatste veroorzaakt een grotere eetlust en brengt een gevoel van vraatzucht over op de maag. Soms treedt echter het tegenovergestelde effect op: de maag sluit zich en laat geen voedsel door.

De afscheiding van adrenaline neemt toehet plaatsen van de persoon in een voortdurende staat van paraatheid.

De spieren spannen zichen je wordt afhankelijk van het gedrag van de ander. Gedrag dat signalen van aantrekking of acceptatie, onverschilligheid of afwijzing overbrengt.

Dit zijn allemaal tekenen die gepaard gaan met liefdesverlangen. Signalen die, indien gegeven, de vorming van een koppel in gang zetten . De groei van de band leidt tot kennis van de waarden, smaak, deugden en gebreken van de partner, waardoor een complementariteit ontstaat die het paar in staat stelt langzaam vooruit te gaan in de richting van de vorming van een gezinseenheid.

Liefde is geen woord, maar een realiteit die in de loop van de tijd verandert

Wanneer de relatie nu stabiel is, is er vaak sprake van een daling van de niveaus romantiek (zowel verbaal als paraverbaal). Niet omdat we minder verliefd zijn, maar eerder omdat het soort band dat ontstaat verandert. Tijdens de romantische periode zijn geliefden vooral bezorgd over wederkerigheid en zijn hun acties erop gericht de aandacht van de ander te trekken. Dit is een fase waarin we ervoor zorgen dat de relatie werkelijkheid wordt.

Dit betekent echter niet dat zodra de relatie eenmaal tot stand is gekomen, het verlangen om zich aan het paar te binden, moet verdwijnen. Integendeel, het levend houden van de relatie is relationeel werk dat zorgvuldig en gedurende het hele leven moet worden uitgevoerd.

Het dagelijks leven, routine, werk, relationele oefeningen en de persoonlijke groei van partners vormen samen met andere factoren gevaren voor de stabiliteit van het paar. Reden waarom liefde moet een werk zijn dat voortdurend wordt uitgevoerd om nieuwe definities daarvan te genereren. Definities die vervolgens moeten worden omgezet in nieuwe acties die groei mogelijk maken stel en eigenliefde.