Therapeutische programma's gericht op het verwerven van spreekvaardigheid in het openbaar en het vermijden van plankenkoorts worden ontwikkeld op basis van meerdere factoren waaraan het beste samen kan worden gewerkt. Angst is in deze gevallen meestal de meest voorkomende reactie. In dit artikel zullen we ons concentreren op 3 technieken voor spreken in het openbaar.
Deze programma's werken aan cognitieve en motorfysiologische aspecten door middel van diepe ademhaling, zelfinstructietraining en de ontwikkeling van verbale, non-verbale en vocale vaardigheden.
Zowel diep ademhalen als zelfinstructies zijn blootstellingstechnieken voor de motorische component. Ademhalingstechnieken helpen het effect van angst tegen te gaan en de spraak te vergemakkelijken. Terwijl zelfinstructietechnieken bestaan uit het introduceren van veranderingen in zelfverbalisaties.
Op deze manier neemt het niveau van zelfcontrole toe en wordt het gedrag adaptiever. De derde techniek richt zich op ontwikkeling van verbale vaardigheden die het zelfvertrouwen en het zelfrespect vergroten . Hieronder gaan we dieper in op de kern ervan .
3 technieken voor spreken in het openbaar
Gecontroleerde ademhaling
Het is belangrijk om op natuurlijke wijze te trainen en te managen diafragmatische ademhaling . Dit is een manier van ademhalen die, naast het verlagen van de angstniveaus, ervoor zorgt dat de spreker tijdens het spreken over grotere luchtreserves beschikt en zijn stem ver kan laten reiken.
Hierdoor krijg je meer zelfvertrouwen. De thoracale ademhaling (naar de longen) neemt toe zie stress . Integendeel Diafragmatische ademhaling bevordert parasympathische respons en ontspanning.
Deze ademhaling, ook wel diepe ademhaling genoemd, brengt een grotere hoeveelheid lucht naar het onderste deel van de longen. Dit is een ruimte met een hoge capaciteit en garandeert daarom een betere oxygenatie en reiniging van de longen.
Gecontroleerde ademhaling is geen moeilijke techniek, maar het is toch raadzaam om deze bij een gespecialiseerde therapeut te leren om fouten te voorkomen en er maximaal voordeel uit te halen.
Zelfinstructietraining Meichenbaum
Deze methode bestaat uit de geleidelijke introductie van zelfverbalisaties, verbalisaties, interne gedachten en zelfinstructies. Deze verandering in de interne dialoog beïnvloedt het individu door zijn gedrag aan te passen .
Het werd in de jaren zestig ontwikkeld door Dr. Donald Meichenbaum voor agressieve en hyperactieve kinderen. Meichenbaum baseerde zich op de studies van Vygotski en Piaget over het belang van taal bij de controle van motorisch gedrag. Sindsdien is het een uiterst nuttige methode gebleken bij het oplossen van algemene problemen.
Door uw gedachten vorm te geven via zelfverbalisatie kunt u uw interne dialoog veranderen en uw gedrag onder controle houden wanneer u in het openbaar spreekt.
Deze methode bestaat uit vijf fasen . In de eerste twee gevallen fungeert de therapeut als voorbeeld om te imiteren; in de andere drie fasen is het het individu dat de zelfinstructies eerst hardop beoefent, daarna met een zeer lage (gemaskeerde) stem en ten slotte worden de zelfverbalisaties gedachten of gemaskeerde zelfinstructies.
Spreektechnieken in het openbaar: verbale, non-verbale en vocale vaardigheden
Spreken in het openbaar vereist de beheer van adequate taalkundige hulpbronnen en een goede structurering van de te presenteren ideeën en een passend register. Het trainen van dergelijke vaardigheden biedt de spreker het nodige veiligheid en eigenwaarde.
Op dezelfde manier is non-verbale taal een uitstekend communicatiemiddel. Van gezichtsuitdrukking tot lichaamsbewegingen, van oogcontact tot het beheer van fysieke ruimtes. Verfijn de lichaamstaal het is essentieel om de angst om in het openbaar te spreken te overwinnen.
Leren omgaan met je stem is een ander belangrijk punt. Het is zo belangrijk dat Mensen hebben onbewust de neiging om de stem te relateren aan de stem persoonlijkheid .
De belangrijkste vocale elementen om aan te werken zijn toon, intonatie, nadruk, snelheid, ritme, projectie en resonantie. Stem is het element dat de eerste indruk van een spreker bevestigt of vernietigt.
Het is uiterst belangrijk dat de verbale, non-verbale en vocale elementen zijn in harmonie met elkaar en balans overbrengen. Wat je ziet en wat je hoort, moet consistent zijn.
De toon en kwaliteit van de stem kunnen de effectiviteit van de boodschap en de geloofwaardigheid van de communicator bepalen.
-Albert Mehrabian emeritus hoogleraar psychologie UCLA-
