Wat is ouderverstotingssyndroom?

Parental Alienation Syndrome (PAS) werd getheoretiseerd door Richard Gardner Het wordt erkend als een stoornis die vooral ontstaat bij een juridisch geschil over de voogdij over minderjarige kinderen .

De belangrijkste uiting van het ouderverstotingssyndroom is de kleinering van een kind jegens een van de twee ouders. Kinderen beschouwen degenen die van hen houden en voor hen zorgen zelden als slechte mensen.

Het meest voor de hand liggende symptoom van deze aandoening is daarom de min of meer duidelijke afwijzing van een van de twee ouders na een conflictueuze scheiding . Op juridisch gebied wordt PAS een juridisch-familiesyndroom waarbij rechters en advocaten betrokken zijn.

Bij het oudervervreemdingssyndroom wordt de slechte ouder gehaat en verbaal beledigd, terwijl de goede ouder geliefd en geïdealiseerd wordt. Volgens Gardner deze stoornis is het gevolg van de indoctrinatie van een programmerende ouder (vervreemdende ouder) en de eigen bijdrage van het kind aan het verachten van de andere ouder (vervreemde ouder) .

Geen enkele wetenschappelijke organisatie zoals de Wereldgezondheidsorganisatie of de Amerikaanse psychologische vereniging herkent het ouderverstotingssyndroom. In Spanje accepteert de Algemene Raad voor de Rechtspraak het niet als geldig argument in een rechtszaak, ook al hebben de uitspraken het laatste woord.

Waar hangt het ouderverstotingssyndroom van af?

Het oudervervreemdingssyndroom kan optreden wanneer een van de twee ouders het einde van de relatie van het paar niet accepteert of na de scheiding financiële voordelen wil verkrijgen.

De betreffende ouder is jaloers op de ander of streeft naar financiële voordelen. Vanuit individueel oogpunt Ook wordt de aanwezigheid van een eerdere situatie van verlating, vervreemding, fysiek of seksueel misbruik en identiteitsverlies verondersteld .

Symptomen van ouderverstotingssyndroom bij kinderen

Afwezigheid van schuldgevoelrichting de wreedheid en uitbuiting van de vervreemde ouder. Kinderen tonen volledige onverschilligheid tegenover de gehate ouder.
• Poging tot aantonen dat de vervreemde ouder haatdragend is bron van al hun problemen.
Zwakke rechtvaardigingenabsurd of lichtzinnig van minachting jegens de ouder. Het kind neemt zijn toevlucht tot irrationele en vaak belachelijke argumenten om te voorkomen dat het bij de vervreemde ouder komt. Afwezigheid van dubbelzinnigheid. Alle menselijke relaties, inclusief de relaties tussen ouders en kinderen, vertonen een zekere mate van dubbelzinnigheid. In dit geval komen de kinderen niet opdagen gevoelens tegenstrijdig: de ene ouder is perfect, de andere niet. Het fenomeen van de onafhankelijke denker. Veel kinderen zeggen trots dat ze zelf de beslissing hebben genomen om een ​​van hun ouders af te wijzen. Ze ontkennen elke vorm van invloed van de ouder, die ze in plaats daarvan accepteren.
• Kinderen accepteren ze meestal onvoorwaardelijk beschuldigingen van de vervreemdende ouder jegens de vervreemde ouder zelfs als het duidelijk is dat hij liegt.
Geleende argumenten. Kinderen gebruiken vaak woorden of zinsneden in hun argumenten die geen deel uitmaken van hun taal.

Geen enkel kind mag als een verrader worden beschouwd alleen omdat hij van beide ouders houdt.

Andere symptomen van ouderlijke vervreemding

• Tegenstrijdigheden. De kinderen zijn tegenstrijdig in hun uitspraken en in hun verhalen over eerdere afleveringen.
• Kinderen hebben ongepaste informatie over pauze van ouders en de daarmee samenhangende juridische procedure.
• Ze manifesteren een dramatisch gevoel van behoefte en kwetsbaarheid. Alles lijkt een kwestie van leven en dood te zijn.
• Kinderen uiten een gevoel van beperking ten aanzien van wie van hen kan houden en van wie zij kunnen houden.

Angst bij kinderen die getroffen zijn door het ouderverstotingssyndroom

Een veel voorkomend symptoom bij kinderen met deze aandoening is angst. Ze kunnen zich daarom manifesteren:

• Angst voor verlating. De vervreemdende ouder voedt schuldgevoelens en geeft blijk van pijn over de scheiding van het kind wanneer het kind tijd doorbrengt met de vervreemde ouder.
• Angst voor de geliefde ouder. Kinderen die getuige zijn van aanvallen van woede en frustratie van de kant van de vervreemdende ouder, zijn het vaak met hem eens. Ze raken in paniek als ze zelf het doelwit zijn van deze aanvallen, waardoor hun psychologische afhankelijkheid wordt aangewakkerd. Ze komen tot de conclusie dat het niet de beste manier is om de oorzaak van de problemen te zijn woede van de vervreemdende ouder is om aan zijn kant te staan.

Het zijn echter niet alleen de kinderen die bang zijn. De familieleden van de vervreemdende ouder steunen hem ook, wat zijn overtuiging versterkt dat hij gelijk heeft.

Welke strategieën hanteert de vervreemdende ouder om het kind van de andere ouder te distantiëren?

Het kan ook de normale verschillen met de andere ouder in termen van goed/slecht goed/fout accentueren, sporadisch gedrag en negatieve aspecten generaliseren of de kinderen in het midden plaatsen.

Een andere strategie bestaat uit het vergelijken van de goede en slechte ervaringen die met de twee ouders zijn meegemaakt het karakter of de levensstijl van de ander in twijfel trekken en het kind de waarheid vertellen over gebeurtenissen uit het verleden zijn sympathie winnen, de rol van slachtoffer aannemen, angst, angst, schuldgevoelens aanwakkeren of het kind intimideren of bedreigen. De vervreemdende ouder kan ook een uiterst milde of toegeeflijke houding aannemen.