De biografie van Sor Juana Inés de la Cruz is werkelijk fascinerend. Degenen die haar kennen zullen weten wat we bedoelen en als je haar nog niet kent, zal haar verhaal je zeker verrassen. Literatuur zoals kunst of enige andere vorm van kennis was in het verleden alleen toegankelijk voor mannen; en niet eens voor iedereen, alleen voor een bevoorrechte enkeling.
Er zijn talloze factoren die ervoor zorgen dat een literair werk betekenis krijgt en in de loop van de tijd blijft bestaan. En als we daaraan toevoegen dat het analfabetisme eeuwenlang de boventoon voerde en dat heel weinig vrouwen onderwijs genoten, is het resultaat een literaire productie die gedomineerd wordt door mannen. Maar zoals bij alles zijn er altijd uitzonderingen. Uitzonderingen die critici, geschiedenis of onderwijs in veel gevallen niet interesseren, en dat is de reden waarom het onderwijssysteem zelfs vandaag de dag mannen blijft belonen.
Hiermee willen we niet de literaire productie van mensen in diskrediet brengen. Integendeel, we zouden veel grote mannelijke auteurs kunnen noemen die het verdienen om gelezen en bestudeerd te worden. We willen echter benadrukken dat academische opleidingen slechts een zeer klein percentage vrouwelijke auteurs omvatten.
Sor Juana was niet alleen een geletterde vrouw, maar ook haar eigen vrouw dorst naar kennis zorgde ervoor dat ze uitblonk in talloze andere disciplines. Verder dan dat zijn leven was allesbehalve gewoon: hij overschreed de barrières die zijn tijd oplegde simpelweg omdat ze een vrouw was, een intelligente vrouw zoals weinig anderen.
Dwaze mannen die je beschuldigt
de vrouw zonder reden
niet wetende dat dit de oorzaak is
van de schuld die je haar geeft.-Sor Juana-
De eerste jaren
Sor Juana Inés de la Cruz werd geboren in 1651 in de stad San Miguel de Nepantla (Nieuw-Spanje, nu Mexico), zij was de dochter van een Spaanse kapitein en een Creoolse vrouw. Moeder Isabel Ramírez had zes kinderen uit verschillende relaties, maar had besloten niet te trouwen en verklaarde zichzelf altijd als alleenstaande vrouw, een nogal ongebruikelijke beslissing in die tijd.
Sor Juana's interesse in literatuur en de kunst ontstond al op 8-jarige leeftijd toen hij een eucharistische lofrede componeerde. Een paar jaar later besloot ze te gaan studeren aan de universiteit die destijds voor vrouwen verboden was, en daarom overwoog ze zich als man te vermommen om de cursussen te volgen.
Uiteindelijk liet Sor Juana het idee varen en ging autodidact studeren. Ze is diep gehecht aan haar grootvader en gaat alleen in zijn bibliotheek studeren. Ze was een briljante jonge vrouw met een enorme intelligentie. Stel je voor dat hij Latijn leerde in slechts twintig lessen. Ze stelde ook veel eisen aan zichzelf; elke keer dat hij een les miste, knipte hij een lok van zijn haar af.Al op jonge leeftijd componeerde ze verzen en het grootste deel van haar poëtische productie kwam tot stand in opdracht. Zijn faam groeide totdat het de markiezen van Mancera bereikte die van hem werd beschermheren . Sor Juana bevond zich dus in een omgeving die haar verlangen naar kennis bevorderde, vol boeken om te studeren en van te leren.
Ik waardeer geen schatten of rijkdom;
dus mijn geluk is altijd groter
als ik rijkdom aan mijn verstand geef
en niet mijn intentie voor rijkdom .-Sor Juana-
De progressieve gedachte van Sor Juana
Aan het hof leerde hij verschillende instrumenten bespelen en geïnteresseerd zijn in elke vorm van kennis. Hij wijdde zich aan theatrale productie en componeerde lofkomedies en sacramentele sonnetten. Toen in 1667 dec ze besloot de rechtbank te veranderen voor het klooster en werd non .
Voor haar was het klooster geen gevangenis, maar de ideale plek om te studeren. Sor Juana beschikte over een hele bibliotheek en ontving talloze giften van invloedrijke mensen uit die tijd waardoor ze een bepaalde positie binnen het klooster kon verwerven. Hij had een bescheiden fortuin en had bedienden zodat hij zich volledig aan zijn studie kon wijden.
Het leven in het klooster was echter niet zo vredig als je zou verwachten. Ze kreeg veel kritiek van de andere nonnen omdat ze heel anders was en een keer werd ze zelfs verboden om te studeren. Sor Juana was geen non zoals de anderen, ze schreef voortdurend en soms zorgden haar eigen teksten voor problemen voor haar. Echter hij verdedigde altijd zijn persoonlijke vrijheid en die van vrouwen in het algemeen aantonen dat zij toegang hebben tot onderwijs en kennis.
Praten over feminisme klinkt misschien anachronistisch. Toch is het ook waar dat Sor Juana in zichzelf de waarden van het feminisme belichaamde: de strijd voor gelijkheid voor toegang tot kennis, de de vrijheid van vrouwen enz. Haar theatrale productie wijkt af van vrouwelijke rollen die geassocieerd worden met schoonheid of discretie, waaraan zij echter de waarde van begrip toekent.
Hij bekritiseert die mannen die, geconfronteerd met de schoonheid van een vrouw, zich haasten om haar te veroveren en haar, als ze moe worden, in schande in de steek laten. Hij steunde gendergelijkheid en in een van zijn werken ensceneert een man, verkleed als vrouw, de noodzaak van een verandering van rollen.
Hij claimde ook de rechten van Amerikaanse Indianen en zwarte mannen in de samenleving. In zijn werken verklaart hij zichzelf neutraal en ondersteunt hij de stelling dat liefde zich scheidt van het lichaam en van spirituele aard is. Mannelijke lichamen zijn ook niet relevant. Zijn poëzie is diep filosofisch en reflecteert op het portret. Het hoofdonderwerp van zijn liefdesgedichten is afwezigheid.
De laatste jaren en de stilte
Sor Juana was een rebel, een vrouw die buiten de patronen en beperkingen van haar tijd leefde . Ze werd een non om in opstand te komen tegen de gevestigde orde om alleen te leven en een pad naar kennis te bewandelen. Ze was zeer kritisch over mannen en ongelijkheid en durfde de stem van de invloedrijke Portugese jezuïet in twijfel te trekken Antonio Vieira .
Deze aflevering was destijds een echt schandaal. Later schreef hij een tekst waarin de autobiografische component aanwezig is. Vol erudiete termen Antwoord aan zuster Filotea de la Cruz het is een tekst die de rechten van vrouwen en het recht op onderwijs claimt.
Na de publicatie viel Sor Juana in stilte. We weten niet of deze stilte een keuze of een oplegging was. In die periode kwam ze later meerdere keren in botsing met de Kerk om haar rechten als vrouw in de samenleving op te eisen. Ze wijdde zich uiteindelijk aan de zorg voor de nonnen in het klooster en stierf op 43-jarige leeftijd.
Octavio Paz ze beweert dat ze non is geworden zodat ze kon nadenken. Aan vrijers had ze zeker geen gebrek, maar net als haar moeder wilde ze nooit trouwen. Ze was een rebel in een wereld die gedomineerd werd door mannen.
