Uit het raam kijken en je ogen voorbij het glas laten dwalen, is niet synoniem met tijdverspilling . Omdat degenen die door deze drempel kijken soms geen interesse hebben in het zien van de buitenwereld, maar liever door introspectie willen navigeren om hun innerlijke wereld te bereiken op zoek naar nieuwe mogelijkheden. Er zijn maar weinig mentale oefeningen die gezonder kunnen zijn dan deze.
Laten we samen kijken welke voordelen het ons kan bieden kijk uit het raam ogenschijnlijk eenvoudige bezigheid.
Wie weet Edward Hopper hij zal zich ongetwijfeld alle schilderijen herinneren waarop een vrouw alleen voor een raam staat . Soms is het een hotelkamer, soms een slaapkamer of een bar... Het beeld is altijd hetzelfde: een vrouwelijke blik die voorbij het glas lijkt te gaan en zich mijlenver verwijderd bevindt van de kleine ruimte eromheen.
Niet
-Wallace Stevens-
Waar kijken deze vrouwen naar? Het antwoord is simpel: alles en niets tegelijk . Hopper was een expert in het creëren van stemmingen en sferen waar je door beïnvloed kon worden emoties niet eenvoudig te definiëren. Het licht, de vormen, de kleuren: alles moest een bepaalde sensatie bevorderen. Om deze reden gebruikte hij vaak de bron van een raam bij zijn personages.
Ramen zijn drempels voor de menselijke geest. Ze zijn vaak de onmisbare hulpbron voor elke dromer. Ook voor wie na een dag rust nodig heeft stressvol
Uit het raam kijken is een oefening in introspectie
In elk klaslokaal op de basisschool is het gemakkelijk om een kind te vinden dat uit het raam kijkt. Ze zijn afwezig, losgekoppeld van de omringende omgeving, maar verbonden met hun uitweidingen en hun dagdromen. Naarmate we ouder worden, blijft dit gedrag verre van gecorrigeerd met enthousiasme. Er wordt echter nog steeds afgekeurd . Omdat uit het raam kijken synoniem staat met de onproductiviteit van het niet aanwezig zijn in de directe omgeving in de verantwoordelijkheden die we hebben.
Laten we eerlijk zijn: het is ons zelden toegestaan om in onze eigen mentale toestanden te duiken om te weten wat daar aan de hand is. Want wie het doet, blijft stil, genereert niets, bewijst niets. En dit is in een resultaatgerichte samenleving weinig minder dan heiligschennis. Misschien is uit het raam kijken daarom wel een oefening die we het liefst doen eenzaamheid . Het betekent dat je je ogen in de suggestieve grens van glas moet laten kijken zonder te zien wat er buiten gebeurt.
Laten we een reis in omgekeerde richting maken. Het maakt ons niet uit wat daarbuiten is, want het is ons bekend: verkeersgroepen mensen, een stad die zich voortbeweegt in zijn gebruikelijke routine... Onze hersenen trekken ons aan als het anker dat wordt verwelkomd door de diepten van de zee . En daar gebeurt er iets wonderbaarlijks en nuttigs voor onze emotionele en psychologische ontwikkeling.
We leven in een wereld die geobsedeerd is door productiviteit, dat weten we. Misschien zijn we om deze reden het enorme potentieel vergeten dat bestaat in het dagdromen. Soms zijn de belangrijkste dingen dat wel beslissingen het meest relevant ontstaat voor het glas van een raam. Het lijkt bijna op een rebellie van onze geest die ons zegt iets anders te doen. Het betekent dat we in contact komen met ons wijze – maar verborgen – Zelf om te luisteren naar wat het ons wil vertellen.
Het glas waarvoor we dagdromen
Psychologen die experts zijn in de wereld van creativiteit, zoals Scott Barry Kaufman en Jerome L. Singer, leggen het ons uit in een artikel over Psychologie vandaag Dat vandaag de dag blijft dagdromen een afgekeurde gewoonte . Iedereen die ervoor kiest om een half uurtje uit het raam te kijken in plaats van achter de computer te blijven werken, is een lui mens.
In een ander onderzoek uitgevoerd door deze psychologen Het is aangetoond dat 80% van de managers bij bedrijven als Adobe denkt dat de creativiteit wordt verbeterd door continu te werken en actief te zijn . Dus de werknemer die er op een gegeven moment voor kiest om alles achter te laten om koffie te drinken aan het raam, kan de druk niet verdragen en is onproductief.
Tegenwoordig blijven we beweging associëren met prestatie en passiviteit met luiheid. We moeten daarom deze perspectieven, deze roestige ideeën, veranderen. Dagdromen vertegenwoordigt de kunst van het vinden van verborgen wonderen in de hersenen . Het betekent dat je de geest traint om deze nog verder uit te breiden door middel van introspectie, nieuwsgierigheid, symboliek en verbeeldingskracht.
Al het potentieel dat in ieder van ons verborgen zit, is te vinden voor een raam. Op een bepaald moment van de dag uit het raam kijken, staat gelijk aan het maken van een afspraak met jezelf. Het betekent het oversteken van de drempel van die vaak over het hoofd geziene innerlijke wereld. Die wereld die we niet dienen of voeden omdat de buitenkant te veel van ons vraagt. De huidige samenleving wil dat we hyperverbonden zijn en afhankelijk zijn van oneindige stimuli.
Laten we dus proberen grenzen te stellen en af en toe naar het raam te gaan . Voor die reflectie waar de onze zich bevindt dromen waar we een kijkje kunnen nemen in onze innerlijke schoonheid en een wereld vol oneindige mogelijkheden.
