Wanneer voel ik mij weer goed? Omdat ik van verdriet naar woede zo snel? Dit zijn de meest gestelde vragen die mensen die de pijn van het einde van een relatie ervaren, zichzelf stellen. Het einde van een verhaal en de pijn die daaruit voortkomt, zijn enkele van de thema's die het meest worden aangepakt in de psychologie van de volwassen wereld.
Na een romantische breuk doorloopt de persoon verschillende fasen die een reëel beeld van de pijn vormen. In dit artikel leggen we uit wat deze fases zijn die volgen aan het einde van een relatie.
Stadia van rouw aan het einde van een relatie
Fase 1: staat van impact of shock
Het is het begin van de pijn, de fase waarin de persoon het niet kan geloven en de breuk en de nieuwe situatie nog niet heeft geaccepteerd. Emotioneel wordt in de impact- of shockfase een afwezigheid van reactie waargenomen. De persoon gedraagt zich alsof er niets is gebeurd.
De ontkenningsfase is erg sterk bij mensen die zijn vertrokken, terwijl deze minder duidelijk is bij degenen die zijn vertrokken. Wat er gebeurt, is dat degene die het woord wilde schrijven eindigt met relatie hij heeft de fase van ontkenning en shock al doorlopen. En om deze reden hebben degenen die besluiten het verhaal te beëindigen de nieuwe situatie al verwerkt en ervaren ze niet de fase van ontkenning.
Zodra de persoon zich bewust is van het uiteenvallen, kan hij visualiseren wat er gebeurt en is hij klaar om de tweede fase van het ontkennen van het verlies onder ogen te zien.
De ontkenningsfase is duidelijker zichtbaar bij mensen die zijn vertrokken, terwijl deze minder opvallend is bij degenen die zijn vertrokken.
Fase 2: Ontkenning van het verlies
Een van de stadia van pijn die iemand aan het einde van een relatie doormaakt, is die van ontkenning. De persoon is zich bewust van wat hij verloren heeft, maar wil het niet accepteren . Hij ontkent deze acceptatie en fantaseert dat de verloren persoon zal terugkeren. Een typisch voorbeeld van deze fase is het idee dat de breuk het gevolg kan zijn van een fout of het hoogtepunt van een uit de hand gelopen ruzie.
Tijdens de ontkenningsfase probeert de geest oplossingen voor problemen te vinden, zodat de relatie kan worden genezen. Deze fase heeft een adaptieve functie. Een functie die tot doel heeft tijd te winnen om het verlies te verwerken, verder te kunnen gaan met de routine en verplichtingen en zich steeds meer bewust te zijn van wat er is veranderd.
Fase 3: diep verdriet
De persoon begint te beseffen dat er iets is veranderd en hij zal niet meer teruggaan. En juist de gevolgen van dit verlies genereren een diepgaande droefheid . Verdriet dat gepaard gaat met een negatieve visie op de wereld van de toekomst en op zichzelf.
Deze fase begint vanuit een psychologisch mechanisme dat volgt op de cognitieve therapie van Beck en dat leidt tot een toestand van diepe droefheid en depressie. Verdriet is een noodzakelijke emotie om verlies echt te begrijpen. Een emotie die je helpt verbinding te maken met wat er is gebeurd en de pijn langzaam te overwinnen.
Fase 4: Schuldgevoel
Na het einde van een relatie is de schuldfase een van de meest karakteristieke. Bij andere vormen van lijden komt schuld niet zo duidelijk naar voren. En juist deze fase is een van de moeilijkste en meest gecompliceerde om te overwinnen na een relatiebreuk.
Schuldgevoel levert echte puzzels op waarin je je afvraagt wat je zou hebben gezegd of gedaan om tot de breuk te leiden. De gedachte obsessief georiënteerd
Alle schuld voor het einde van de relatie op je schouders dragen is contraproductief en vooral zeer oneerlijk. Het echtpaar is niets meer dan een team bestaande uit twee personen en op grond hiervan moeten de verantwoordelijkheden van een mogelijke breuk altijd worden gedeeld. We moeten het schuldgevoel dat we voelen opnieuw interpreteren om het te begrijpen als een gedeelde verantwoordelijkheid, zodat we onze gedachten op de toekomst kunnen richten.
Fase 5: Woede
Wanneer de persoon begint te begrijpen dat zowel de fouten als de verantwoordelijkheden niet alleen aan hem liggen, zal hij woede voelen. Een van de fasen van rouw aan het einde van een relatie is die van woede het is het meest positieve dat de grootste voordelen oplevert, want als iemand dit gevoel in ons oproept, willen we het uiteindelijk vermijden en proberen we het uit ons leven te bannen . En aangezien we een relatiebreuk doormaken, des te beter, toch?
Waarom is woede de beste emotie die je kunt voelen na het einde van een verhaal? Omdat woede, mits goed gekanaliseerd, een zeer krachtige motor kan zijn. Ten eerste houdt het je weg van de verloren persoon en dit is een fundamentele stap in het overwinnen van het trauma. Het onderhouden van contact met je ex na de scheiding duwt je in de richting van fasen van schuldgevoel en verdriet waardoor je de crisis nauwelijks kunt overwinnen.
In de toekomst kunnen jullie misschien goede vrienden worden, maar niet tijdens de rouwfasen. Omdat woede mensen helpt zichzelf ver weg te houden van degenen die hen pijn bezorgen, is het essentieel om woede te gebruiken om beter te worden en meer over zichzelf na te denken. Maar wees voorzichtig! Blijf niet hangen in dit stadium. Door dit te doen, zou dezelfde woede die ons beschermt zich uiteindelijk tegen ons keren.
Fase 6: acceptatie
Als je woede op de juiste manier hebt ervaren en gebruikt, ga je door naar de acceptatiefase. Emoties in dit stadium zijn niet helemaal positief of belonend. Het zijn emoties waarmee je kunt zien wat er is gebeurd als een ervaring in je eigen leven met al zijn voor- en nadelen.
Tijdens de acceptatiefase begint de persoon zich bewust te worden van wat er met hem en zichzelf is gebeurd en zijn geest op de toekomst te richten en niet op het verleden. Acceptatie is de definitieve manier om het uiteenvallen te boven te komen en helpt je na te denken over het opbouwen van een toekomst voor jezelf.
Op het einde Het is belangrijk om rekening te houden met het feit dat de fasen van rouw aan het einde van een relatie niet lineair zijn en altijd met elkaar verbonden zijn. Om de volgorde te begrijpen, zijn de eerste momenten na het begin van de pijn vaak indicatief. Kortom, hoe recenter het verlies, hoe meer de fasen van het verdriet veranderen. Je kunt van fase 1 naar fase 3 gaan en vervolgens naar fase 2 en vervolgens naar 4 gaan.
Afhankelijk van hoe intensief je werkt aan het verlies en de pijn elke degradatie van de ene fase naar de andere zal minder vaak voorkomen, terwijl de voortgang van de ene fase naar de andere sneller zal zijn. Voel je niet onzeker en ga met andere ogen naar de toekomst kijken.
