HET EXPERIMENT: DE MENSELIJKE NATUUR

Het experiment De zwarte doos die op zijn beurt is geïnspireerd op het experiment dat in 1971 op Stanford werd uitgevoerd. Dit experiment was het middelpunt van veel controverse en hoewel de film ver verwijderd is van de echte feiten, leidt het ertoe dat we ons afvragen wat de ware menselijke natuur is: zijn we goed of slecht? Zijn er goede mensen en slechte mensen? Het is een film waarin filosofie, ethiek, moraliteit, sociologie en psychologie hand in hand gaan.

Het begint met de introductie van Tarek Fahd, een taxichauffeur met financiële problemen die besluit extra geld te verdienen door mee te doen aan een experiment. Naast het geld dat het experiment gaat opleveren, besluit hij samen te werken met een krant waarvoor hij in het verleden al heeft gewerkt en alles vast te leggen wat er tijdens het experiment gebeurt. Het is geld dat drijft .

Een taxichauffeur, een medewerker van een luchtvaartmaatschappij, een leidinggevende, een Elvis-imitator, etc. Allemaal op zoek naar een nieuwe ervaring en vooral naar financiële compensatie. Ze zullen worden onderworpen aan verschillende psychologische tests en talloze interviews, waardoor ieder een rol krijgt toegewezen: gevangenbewaarder of gevangene . Sommige deelnemers tonen onzekerheid, anderen tonen een groot gevoel van eigenwaarde. Dit alles zal artsen helpen bepaalde rollen toe te wijzen.

Geen van de deelnemers heeft ooit in de gevangenis gezeten, geen van hen lijken ongewone mensen; iedereen heeft een beroep, een gezin... Kortom, gemeenschappelijke levens. Als ze elkaar leren kennen in de wachtkamer voordat ze ontdekken welke rollen ze toegewezen krijgen, lijken ze allemaal geïnteresseerd om elkaar te leren kennen en een prettig gesprek te beginnen. Echter Dat wat in het begin een eenvoudig spel leek, zal uiteindelijk een echte nachtmerrie worden die ons zal doen nadenken over enkele vragen met betrekking tot de menselijke natuur .

De mens mag niet ingrijpen in de natuur, maar dat doet hij altijd.

– Het experiment –

Het Stanford-gevangenisexperiment

Het experiment waarop de film is gebaseerd, werd in 1971 uitgevoerd aan de Stanford University (Verenigde Staten). ; onder leiding van de hoogleraar Zimbardo Er namen 24 studenten deel, allemaal psychologisch stabiel. Tijdens het experiment verdiepte iedere deelnemer zich echter volledig in de rol die hem was toebedeeld.

Dit experiment wordt zwaar bekritiseerd omdat het de ethische grenzen overschrijdt, maar de resultaten waren zo verrassend dat het ons deed nadenken over onze rol in de samenleving . Hoe is het mogelijk dat volkomen normale en gezonde individuen uiteindelijk vervallen in sadisme en extreem geweld? Wat gebeurt er als we een individu van zijn vrijheid beroven?

Veel van de deelnemers meldden ernstige psychologische gevolgen; degenen die de rol van gevangenen op zich hadden genomen, toonden vervolgens berusting en onderwerping, terwijl de bewakers hun macht begonnen te misbruiken en werkelijk wrede straffen begonnen toe te passen. De film laat ons dit allemaal zien, maar met enkele verschillen:

In het oorspronkelijke experiment werden de rollen willekeurig toegewezenterwijl in de film de deelnemers aan voorafgaande tests worden onderworpen.

Stanford-experiment

De enige beveiliging die we in de film waarnemen is die van de bewakingscamera's en de drie artsen die zonder tussenkomst toezicht houden op het experiment. Bij Stanford deed Zimbardo zelf mee als hoofdinspecteur en er waren twee echte politieagenten .

Het experiment en sociale rollen

Het experiment neemt ons mee naar een fictieve gevangenis, de scenario's zijn koud er zijn nog maar heel weinig warme kleuren voordat het experiment begint. De twintig deelnemers zullen veertien dagen in een fictieve gevangenis moeten doorbrengen; De gevangenbewaarders zullen geen enkel bevel ontvangen, afgezien van een kleine gevangenisregeling. Zij zullen vrij zijn om te handelen zoals zij dat nodig achten wanneer een gevangene niet gehoorzaamt, zelfs als hij wordt gewaarschuwd geen toevlucht te nemen tot geweld.

Gedetineerden daarentegen zijn totaal beroofd van hun identiteit; ze gaan van het hebben van een naam naar een eenvoudig nummer, ze moeten ondergoed opgeven en slechts een dunne tuniek dragen terwijl de gevangenbewaarders een uniform hebben. Aanvankelijk .

Het zal niet traumatisch zijn en u hoeft ook geen medicijnen te gebruiken. Wij bestuderen uw reacties door een gevangenissituatie te simuleren.

-Het experiment-

Echter vanaf het moment dat de rollen worden toegewezen zien we dat sommige deelnemers het serieus beginnen te nemen onderdaniger worden (bij gevangenen) of agressiever en autoritairder (bij gevangenbewaarders). De film wordt steeds dramatischer en claustrofobischer en toont ons het sadisme, het machtsmisbruik van de gevangenbewaarders en het lijden van de gevangenen.

Sommige gevangenen vinden het moeilijker om hun rol op zich te nemen; de gevangenbewaarders lijken zich echter op hun gemak te voelen in die van hen. Velen van hen zijn ouders, hebben een gezin, een goede baan... maar bevinden zich in een machtssituatie .

Heb je gezien? Ze doen alles wat we ze vertellen.

– Het experiment –

Naarmate de dagen verstrijken, wordt de situatie steeds ingewikkelder misbruik en het lijden van de gevangenen neemt toe . In zekere zin geeft Tarek de voorkeur aan sommige van deze situaties door te proberen een goed verhaal voor zijn krant op te schrijven, zelfs als we zien dat waanvoorstellingen en ideeën over mogelijke samenzweringen bezit nemen van alle deelnemers, waardoor ze op de meest onverwachte manieren handelen.

Een van de personages die het meest onze aandacht trekt, is Berus een man die voor een luchtvaartmaatschappij werkt. Ze zal de wreedste van de bewakers zijn en de leider van de groep gevangenbewaarders worden; leiderschap dat anderen zonder twijfel zullen accepteren.

Het experiment presenteert een samenleving beroofd van vrijheid waarin mensen tot aantallen worden gereduceerd en hun identiteit verliezen; er wordt een rol toebedeeld en men handelt daarnaar; Zelfs als ze weten dat het onwerkelijk is, gaan de deelnemers uiteindelijk volledig op in die rol.

Hoezeer we ook denken dat we elkaar perfect kennen we kunnen niet voorspellen hoe we zullen handelen in een ongecontroleerde of ongewone situatie . slechte mensen ; en we beschouwen onszelf absoluut niet als slechte mensen, maar kennen we onze aard echt?

De film en het experiment leiden ertoe dat we ons afvragen of we echt vrij zijn als we die vrije wil hebben waar in de filosofie zoveel over gesproken wordt als we de menselijke natuur kennen... Handelen wij in totale vrijheid? Misschien zijn we simpelweg het slachtoffer van een rol die ons is toebedeeld en handelen we daarnaar . Het experiment nodigt ons uit om na te denken over talloze vragen over onze natuur en de onze vrijheid .

Ik heb een vrije wil, maar niet omdat ik ervoor gekozen heb. Ik heb er nooit vrijelijk voor gekozen om een vrije wil te hebben. Daarom heb ik een vrije wil; Ik wil het of niet.

-Raymond Smullyan-