Veel mensen zijn wanhopig om anderen te plezieren . Ze hebben de goedkeuring van anderen nodig, zonder welke ze niet in staat zijn beslissingen te nemen, zonder twijfel te kiezen en vertrouwen te hebben in hun keuzes.
Het probleem is dat deze behoefte geleidelijk het gevoel van eigenwaarde vernietigt, naast het feit dat we dat proberen anderen plezieren het is koste wat het kost vermoeiend en deprimerend.
Vanuit evolutionair oogpunt is het leuk vinden van anderen hetzelfde als geaccepteerd worden door de roedel, en dit houdt verband met grotere kansen op bescherming en dus op overleving, voegt dokter Laura Bottegoni toe, psycholoog en psychotherapeut uit Bologna.
Aan de andere kant wordt de behoefte om anderen te plezieren als een irrationele verwachting beschouwd, omdat deze een perfectionistisch en onbereikbaar doel impliceert: het is onmogelijk om iedereen tevreden te stellen.
Om deze reden veroorzaakt het obsessieve zoeken naar de goedkeuring van anderen in de meeste gevallen een gevoel van hulpeloosheid. In feite worden mensen die op deze manier leven gedwongen hun manier van zijn drastisch te veranderen, afhankelijk van de context. Deze houding genereert spanning die zich vaak manifesteert in angstaanvallen .
De poging om anderen te plezieren leidt tot afwijzing
Albert Ellis vader van
Nieuwsgierig als we anderen proberen te plezieren, is het enige wat we in de meeste gevallen krijgen afwijzing. Deze afwijzing doet ons vooral pijn en botst met onze persoonlijke overtuiging dat als ik ben wat anderen willen, zij mij zullen accepteren. Deze dissonantie tussen geloofsactie en reactie die we ontvangen, veroorzaakt pijn en lijden.
Maar in plaats van onze houding opnieuw aan te passen en dat te proberen wees gewoon onszelf de typische reactie is om ons nog meer aan te passen aan wat wij denken dat de kenmerken zijn om anderen te plezieren. Zo begint de zoektocht naar goedkeuring een uitputtende race te worden.
Misschien houden we in het begin misschien van een slaafs persoon die het altijd met ons eens is, maar op de lange termijn vervaagt dit prettige gevoel. veranderen in afval. A kunstmatig persoon doen alsof je niet tot enige vergelijking in staat bent, is niet interessant. Dit fenomeen is vooral duidelijk in sommige paarrelaties: in het begin lijkt alles rooskleurig, maar na verloop van tijd begint de haat te groeien.
Denk eens na hoe moeilijk het is om iemand echt te leren kennen die zichzelf niet laat zien zoals hij is. We weten niet wie hij is, hij heeft geen eigen stem, hij probeert zoveel mogelijk te vertegenwoordigen wat volgens hem de verwachtingen van anderen zijn.
Ik ken de sleutel tot succes niet, maar ik weet wel dat de sleutel tot falen is dat je probeert iedereen tevreden te stellen.
-Woody Allen-
De verborgen kant van het zoeken naar goedkeuring
Anderen plezieren is een vermoeiende houding en daarom verandert het vaak in een tweesnijdend zwaard. Mensen die leven op zoek de goedkeuring van anderen ze kunnen deze levensstijl een bepaalde tijd volhouden. Maar wanneer hun energie begint af te nemen, worden ze overweldigd door een gevoel van onbehagen waaraan ze niet kunnen ontsnappen, omdat ze niet over de middelen en de noodzakelijke referentiepunten beschikken om hun gevoel van eigenwaarde weer op te bouwen. Op dit punt kan de persoon agressief reageren.
We bereiken allemaal een grens aan onze simulatiecapaciteit. Hoe volgzaam we ook zijn tegenover anderen, vroeg of laat zal er druk ontstaan. Het gevoel van niet meer kunnen vertegenwoordigen een rol dat niet van ons is, wordt ondraaglijk. Zo kunnen zelfs de meest intense relaties in korte tijd afkoelen.
Mensen die zich buitensporig veel zorgen maken over de mening van anderen, leven hun leven vaak in termen van het is alles of niets . Ze zijn niet in staat hun aandacht op verschillende doelen te richten, dus als ze ergens genoeg van krijgen, gaan ze er meteen naartoe
Iedereen willen plezieren, maakt niemand tevreden.
-Rousseau-
Deze manier van handelen is zeer schadelijk. Veel mensen gebruiken het om te manipuleren anderen omdat ze simpelweg niet weten hoe ze op een gezonde manier met elkaar om moeten gaan en ze hebben zo'n laag zelfbeeld dat ze denken dat iedereen weg zou rennen als ze hun ware persoonlijkheid kenden.
Werken aan eigenwaarde, zoveel mogelijk veranderen en accepteren wat we op een gegeven moment niet kunnen veranderen, zijn de stevige pijlers voor een gezonde sociale onafhankelijkheid. Een onafhankelijkheid die autonomie betekent, een fundamentele beschermingsfactor tegen emotionele afhankelijkheid.
