Narcistische gezinnen: fabrieken van emotioneel lijden

Narcistische gezinnen zijn echte spinnenwebben. In hen zit een deel van de leden, vooral de kinderen, gevangen in de draden van emotioneel lijden.

In deze dynamiek is er altijd iemand die zijn of haar behoeften boven al het andere stelt, en zo absolute macht verkrijgt. Deze macht dient in veel gevallen om te boycotten en te manipuleren met maar één doel: gevoed, erkend en gevalideerd worden op alle niveaus.

Degenen die zijn opgegroeid in een disfunctionele omgeving met dergelijke kenmerken zijn het vaak eens over één realiteit: aan de buitenkant dacht iedereen dat mijn gezin perfect was, maar van binnen leefden we in een hel. Het is niet gemakkelijk om uit deze situaties te komen en hoewel deze beperkingen ze hebben vaak hun eigen vingerafdrukken en hun eigen eigenaardigheden. In wezen zou je kunnen zeggen dat narcistische families veel punten gemeen hebben.

Het belangrijkste kenmerk is ongetwijfeld het bestaan ​​van een specifieke reeks ongeschreven regels die zich binnen deze giftige en vooral pathologische huizen ontwikkelen. Het zijn regels die om één persoon draaien en die de rest van het gezin elk recht of erkenning verbieden. Het is daarom gebruikelijk dat kinderen die geen emotionele toegang tot hun ouders hebben, genegeerd worden en onderworpen worden aan een emotionele stoornis misbruik en constant.

Aan de andere kant, zulke De dynamiek wordt meestal stil gehouden binnen de takken van iemands stamboom . Wanneer het kind al volwassen is geworden en eindelijk deze vernederende omgeving kan verlaten, is het gebruikelijk dat de vader, de moeder of beiden hem omschrijven als de slechte zoon die hen in de steek heeft gelaten omdat hij deze band durfde te verbreken.

Voor het kind dat in een narcistisch gezin leeft of heeft geleefd, is het niet eenvoudig om het geleden misbruik, het emotionele gemis of de geleden psychologische last aan te tonen. In de ogen van anderen was hij een perfect gezin...

Narcistische gezinnen en zondebokken

Sara is 20 jaar oud en studeert psychologie. Hij woont al een jaar niet meer bij zijn ouders en probeert nu op afstand zijn leven en de interne fragmenten ervan weer op te bouwen om de problemen te overwinnen. verleden en ga vooruit. Haar wond concentreert zich op het narcistische gezin waarmee ze opgroeide en waar het krachtenspel begon en gedeeld werd door beide ouders .

De vader leed aan een persoonlijkheidsstoornis. Dat weet hij nu pas dankzij zijn studie. Niemand durfde hem echter ooit te adviseren om voor hulp een professional in te schakelen, omdat deze tot een functioneel hulpmiddel was gemaakt. De reden? Zijn moeder was de instrumentele partij, maar ook een slachtoffer, een persoon die toegaf aan de behoeften van haar man en die nooit grenzen kon stellen.

Sara was ondertussen de zondebok en het projectiescherm van een narcistische ouder de vergaarbak van zijn frustraties, zijn mislukkingen en zijn woede.Haar oudere zus daarentegen was het gouden kind, dat wil zeggen de figuur die de narcist gebruikt om naar zijn eigen beeld vorm te geven.en dat hij om de een of andere reden dacht dat ze daarmee uitgerust wastalentenbeter dan Sara. De situatie had zoveel invloed op Sara dat ze begon te denken dat er iets mis was met haar.

Ook moet gezegd worden dat als de zondebok de slechtste rol vervult binnen narcistische gezinnen, het gouden kind geen betere positie heeft. Er worden zulke hoge verwachtingen aan hem of haar gesteld dat zelfs in dit geval lijden meer dan gegarandeerd is.

Gemeenschappelijke dynamiek in narcistische gezinnen

Als we een portret schetsen, kunnen we ervan uitgaan dat het niet eenvoudig is om uit deze omgevingen te ontsnappen . Het is niet omdat het opgroeien met deze kinderen impliceert dat je veel patronen en destructieve retoriek hebt geabsorbeerd die een aanzienlijke impact hebben op de geest van kinderen. Hieronder leggen we enkele van deze dynamieken bloot.

Je familie kan het beste de buitenwereld niet vertellen wat er gebeurt. Narcistische gezinnen besteden veel aandacht aan hun imago. Een van de meest herhaalde berichten is dat we geen problemen hebben, we zijn een perfect gezin.

Ouderlijke disfunctie. Als in een normaal gezin het doel van de ouders is om hun kinderen emotioneel te voeden door hen veiligheid, genegenheid en onderwijs te bieden, hebben de kinderen in narcistische gezinnen slechts één verplichting: hun ouders voeden.

Gebrek aan effectieve communicatie. triangulatie . Met andere woorden: informatie is nooit direct en er wordt passief-agressief gedrag toegepast dat gebaseerd is op spanning en wantrouwen. In het geval van Sara zal bijvoorbeeld elk bevel, verlangen of commentaar van haar vader haar bereiken via haar moeder, die als tussenpersoon zal optreden en al haar inspanningen zal gebruiken om ervoor te zorgen dat Sara gehoorzaamt.

Hoe kom je uit een narcistisch gezin?

Mark Twain schreef in zijn boek Huckleberry Finn Dat we moeten onszelf niet definiëren aan de hand van de wonden die onze familiesystemen hebben opgelopen . In een hoekje van ons hart is er altijd een stukje van onszelf dat optimistisch en vitaal blijft en dat ons in staat zou moeten stellen om van het absolute niets naar de toekomst te gaan. geluk .

Om dit doel te bereiken en uit die verlaten en giftige omgeving te komen, vertegenwoordigd door narcistische families, kan het nooit kwaad om na te denken over de volgende dimensies:

Iemand met een geschiedenis van narcistisch gedrag verandert meestal niet gemakkelijk. Er zijn echter specifieke therapieën, ook al geven maar weinigen toe en geven toe dat ze een probleem hebben.

Probeer je niet schuldig te voelen over de houding van je narcistische familieleden.We moeten onszelf uitrusten met voldoende cognitieve bescherming om niet het punt te bereiken dat Sara heeft bereikt en te denken dat er iets mis met ons is.

Praat over je eigen emoties Het is nutteloos bij een narcist. We kunnen nog meer schade oplopen. Daarom zullen we alleen maar zinnen hoeven te gebruiken als: Ik begrijp wat je zegt, maar ik zal niet toestaan... Je moet begrijpen dat je niet het recht hebt om... Ik vraag je dat vanaf nu.... Je moet assertief grenzen stellen.

Zoek bondgenoten in uw familie of sociale omgevingmensen die ons kunnen begrijpen en steunen.

Neem afstand van de narcistische familie. Afstand nemen betekent niet altijd dat we alle banden moeten verbreken, maar dat we duidelijk moeten maken welke situaties we aankunnen, wat we kunnen tolereren of hoe vaak we ze zullen tegenkomen.

Concluderend: leven in een omgeving waarin emotionele principes vervormd zijn, is noch gezond, noch aanvaardbaar, en nog minder als er kinderen in deze disfunctionele context zijn. Hoogstwaarschijnlijk zullen ze als volwassenen niet in staat zijn nee te zeggen of te begrijpen dat ze het volste recht hebben om goden te vragen grenzen om hardop te zeggen wat ze willen, wat ze nodig hebben en wat ze niet tolereren.

Laten we deze informatie daarom in gedachten houden.