Soms worden we bijna zonder het te beseffen de schurken van het verhaal, de grote boze wolf van Roodkapje. Wij zijn die iemand die, omdat hij geweigerd heeft iets te doen, omdat hij de waarheid hardop heeft gezegd of omdat hij volgens zijn waarden heeft gehandeld, plotseling het slechte karakter van het verhaal wordt, de oorzaak waarvoor het sprookje niet rooskleurig is en niet het verhaal presenteert dat ze wilden dicteren.
Het is echt gevaarlijk en ongeschikt maken gebruik van de dichotomie die zo extreem is dat er duidelijk onderscheid wordt gemaakt tussen goede en slechte mensen . We doen het zo vaak dat we het niet eens merken. Als een kind bijvoorbeeld gehoorzaam, kalm en stil is, zeggen we meteen dat hij goed is. Omgekeerd, als hij een karakter heeft, hij is brutaal, rusteloos en zeer vatbaar voor driftbuien, aarzelen we niet om hem hardop te vertellen dat hij een stout kind is.
Het is alsof velen van ons een ijzersterke, zelfgebouwde blauwdruk hebben voor wat we van anderen verwachten over wat zij passend en respectabel vinden, over persoonlijke concepten van adel en goedheid . Wanneer een van deze factoren niet wordt gerespecteerd, wanneer een enkel element van dit interne recept niet tot uiting komt of niet aanwezig is, aarzelen we niet om de andere als onattent, giftig of zelfs kwaadaardig te definiëren.
Het is heel gebruikelijk om de grote boze wolf in iemands verhaal te zijn . In veel gevallen is het echter nodig om de persoon die onder Roodkapje zit te analyseren.
Wanneer het creëren van onze eigen persoonlijke verhalen ons vertrouwen geeft
Roodkapje is een gehoorzaam meisje. Terwijl hij door het bos loopt, weet hij dat hij niet mag afwijken van het vooraf vastgestelde pad, dat hij de regels moet volgen en zich moet gedragen zoals vastgelegd. Wanneer de wolf echter verschijnt, veranderen zijn perspectieven... hij wordt betoverd door de schoonheid van het bos, het gezang van de vogels, het uiterlijk van de bloemen, de geur van die nieuwe wereld vol sensaties. De wolf in het verhaal vertegenwoordigt daarom intuïtie en de wildste dimensie van de menselijke natuur .
Deze metafoor helpt ons zeker om veel van de dynamieken waarmee we dagelijks te maken hebben beter te begrijpen. Er zijn mensen die, zoals Roodkapje aan het begin van het verhaal, rigide en schematisch gedrag vertonen . Ze hebben geïnternaliseerd hoe relaties eruit zouden moeten zien, hoe een goede vriend en een goede collega eruit zouden moeten zien zoon ideaal en de perfecte partner. Hun brein is geprogrammeerd om uitsluitend naar deze dynamiek en uniformiteit te zoeken, omdat ze daardoor krijgen wat ze het meest nodig hebben: veiligheid.
Wanneer er echter dissonantie optreedt, wanneer iemand anders reageert, handelt of reageert dan verwacht, raakt hij in paniek. Bedreiging en stress nemen de overhand. Een tegengestelde mening wordt gezien als een aanval. Een alternatief plan, een onschuldige weigering of een onverwachte beslissing worden onmiddellijk ervaren als een troosteloze teleurstelling en als een enorme belediging .
Bijna zonder ernaar te zoeken, te voorspellen of te willen, worden we de boze wolf van het verhaal in deze iemand die, door zijn intuïtie te volgen, het kwetsbare wezen dat onder de motorkap zat pijn deed.
Aan de andere kant is er een aspect dat we niet kunnen ontkennen: vaak zijn we zelf dat kleine kapje dat de fout maakt ons eigen verhaal te schrijven. We stellen en creëren zeer precieze plannen over hoe ons leven eruit zou moeten zien, ons ideale gezin, onze beste vriend en die onvolmaakte liefde die nooit faalt en die perfect bij ons past. Het inbeelden ervan windt ons op, de gebeurtenis ervan geeft ons veiligheid en het vechten om alles te laten verlopen zoals we hebben gepland, definieert ons als mensen.
Wanneer het verhaal echter ophoudt een verhaal te zijn en een test van de realiteit wordt, stort alles in en verschijnt er onmiddellijk een roedel wolven die onze bijna onmogelijke fantasie verslindt.
De wolf zijn: een kwestie van moed
De grote boze wolf zijn in iemands verhaal is niet prettig. Misschien zijn er concrete redenen waarom we dat wel of niet doen. Voor beide partijen is het in ieder geval een lastige situatie.
Er is echter een heel belangrijk aspect dat we niet kunnen negeren. Door de slechterik in iemands verhaal te zijn, konden we soms de goede in ons eigen verhaal zijn . Wij waren bijvoorbeeld de held die uit een stressvolle en ongelukkige relatie kon komen, of het personage dat de moed had om een einde te maken aan een verhaal dat nergens meer toe leidde.
De wolf zal altijd slecht zijn als we alleen maar naar Roodkapje luisteren
Voordat je gedomesticeerde wolven wordt die onmogelijke sprookjes beleven, is het het beste om kracht en moed te verzamelen, naar je instinct te luisteren en te handelen met intelligentie- respect en sluwheid. Handelen volgens je principes, behoeften en waarden is helemaal geen kwaadaardig gedrag. Het betekent dat je je instincten volgt, wetende dat in de bossen van het leven het goede niet altijd helemaal goed is en het slechte niet altijd helemaal slecht. Het belangrijkste is dat je weet hoe je met authenticiteit kunt leven zonder huiden of kappen .
