Nietzsche is een van de belangrijkste filosofen van de 19e eeuw, samen met andere prominente figuren zoals Sigmund Freud en Karl Marx. Deze denkers worden vanwege hun ideeën filosofen van wantrouwen genoemd verlangen om de leugen te ontmaskeren die verborgen ligt onder de verlichte waarden van rationaliteit en waarheid. Nietzsche sprak in het bijzonder over de wil tot macht.
Volgens Nietzsche schiet de westerse cultuur tekort als het gaat om het introduceren van rationaliteit in alle aspecten van het leven. Al vanaf het begin in Griekenland vertegenwoordigt rationaliteit een symptoom van decadentie. Alles wat in strijd is met de waarden van het instinctieve en biologische bestaan van de mens is decadent.
Om de Nietzscheaanse filosofie te begrijpen mogen we zijn harde kritiek op Plato's ideeënwereld niet uit het oog verliezen. Zijn filosofie verwerpt deze metafysische valstrikken: de rationele wereld, de morele wereld en de religieuze wereld. Het fundamentele principe van de Nietzscheaanse theorie is het concept van het leven. Om het concept van het leven volgens de Duitse filosoof te begrijpen, mogen we de absolute ontkenning van de rationele platonische wereld niet vergeten. wil tot macht .
Nietzsche en het concept van het leven
Voor de Duitse filosoof het leven is gebaseerd op twee fundamentele principes: het principe van behoud en uitbreiding.
Het postuleert dat het leven bestaat zolang het zichzelf in stand houdt. Uiteraard is dit behoudsvermogen te danken aan de voortdurende beweging en de behoefte aan uitbreiding. Als wat behouden blijft niet uitzet, sterft het. Daar leven het blijft behouden omdat het zich uitbreidt dankzij het bereiken van wat ervoor zorgt dat we meer leven hebben.
Deze vitale ruimte waarvan we de principes hebben herhaald, wordt opgevat als een wil tot macht .
De wil tot macht bij Nietzsche
De wil tot macht is het wezen van het leven. Dat zou je zelfs kunnen zeggen het leven is de wil tot macht, omdat het overwint wat we verlangen probeert te verkrijgen wat we verlangen en domineert wat we bezitten.
De wil tot macht is het leven geprojecteerd op een horizon waarin we kunnen vinden en verkrijgen wat we willen. Daarom wil hij meer en wil hij uitbreiden wat hij al heeft. Maar het is van fundamenteel belang om te stellen dat de wil tot macht eerst zichzelf moet willen voordat hij iets wil; alleen op deze manier zal hij in staat zijn om te vergroten wat hij heeft, om te behouden wat hij al heeft.
Laten we ons voorstellen dat we een auto willen kopen, maar tegelijkertijd niet genoeg liquiditeit hebben om die te kopen. Het behoud van het verlangen zal alleen mogelijk zijn als we eraan werken om ons spaargeld te vergroten om de gewenste auto te kunnen betalen . Als we niets zouden doen om dit doel te bereiken, zouden de wens het zou zowel als verlangen als als motivatie verdwijnen.
De wil tot macht wil zichzelf
Als de wil tot macht eenmaal zijn eigen behoud wil, begrijpt hij ook dat hij niet in staat zal zijn alles wat hij heeft veroverd te behouden als hij zich alleen beperkt tot het behoud ervan. Om te behouden moeten we uitbreiden en nieuwe gebieden blijven veroveren.
Het is opzettelijk en geprojecteerd op de wereld van het leven, de enige plek waar het kan krijgen wat het wil . De aard van deze wil is beweging; hij stopt nooit en blijft zich uitbreiden. Seconde Nietzsche als we tevreden zijn met wat we op dit moment hebben en niet proberen het uit te breiden, sterven we (in de metaforische zin waarin de wil tot macht versteent).
Er zijn geen feiten. Alleen interpretaties.
Dus waar ligt de waarheid? Voor de Duitse filosoof is dit duidelijk terug te vinden in de wil tot macht. In feite bestaat er een zeer nauwe relatie tussen waarheid en macht.
Stel je voor dat een bepaald mediakanaal 's ochtends een nieuwsbericht publiceert. Alle andere media herhalen het en vertellen het verhaal allemaal vanuit hun eigen ideologische perspectief. Het is waarschijnlijk dat iedereen het feit dat wordt gepubliceerd door het communicatiemiddel dat het beste bij zijn ideeën past, als waar beschouwt.
Stel je nu voor dat er, gezien de verschillende versies van de media, een dispuut ontstaat en dat leden van de verschillende media elkaar in een studio ontmoeten om de subjectieve waarheid van wat er is gebeurd te bespreken. Waarheden botsen juist omdat er alleen interpretaties van feiten bestaan. Het is op dit moment dat a kritische geest zullen begrijpen dat Waarheid de dochter van macht is.
Conclusies
Als dit het geval is, is het duidelijk dat de hegemonistische waarheid altijd door macht zal worden gesteund, omdat het een krachtige uitdrukking is van de wil die zich wil uitbreiden om zichzelf te behouden (denk aan de totalitaire regimes waarvan de waarheid de Waarheid ).
Volgens Nietzsche alle wil tot macht die zich niet wil uitbreiden om zichzelf te behouden : wat we vandaag de dag definiëren als nihilisme (het woord nihilisme komt uit het Latijn Niets onbepaald voornaamwoord met de onklinkbare betekenis van niets).
