Er zijn liefdesverhalen die ons voor altijd markeren en die, ook al zijn ze al lang geleden geëindigd, een erfenis hebben nagelaten Zozeer zelfs dat de sensaties die we in die periode hebben ervaren voor altijd deel zullen blijven uitmaken van de persoon die we zijn geworden.
Op een onbewuste en impliciete manier zal die herinnering bepalen wat we verwachten, verlangen en vermijden in ons leven. liefdesverhalen toekomst. Het kan zelfs een bron van frustratie worden omdat je nog niet eerder zulke intense en revitaliserende sensaties hebt gevoeld.
Veel films zijn geïnspireerd door deze ervaringen en laten ons ze opnieuw beleven Ze activeren onze knooppunten van nostalgie – zoals gedragspsychologen zouden zeggen – via hulpmiddelen als blikken, hartstocht en klaagzang.
Vandaag willen we drie films aanbevelen die deze sensaties ongetwijfeld bij je zullen opwekken. Ze zijn ideaal als je mooie en zelfs pijnlijke maar zeker unieke herinneringen uit ons leven wilt oproepen. Uiteindelijk is dit nostalgie.
De Engelse patiënt
Er zijn filmische liefdesverhalen die mooi, eenvoudig en aangenaam zijn. Anderen zijn echter een alles of niets, een lichte streling op de dolk van de meest hartstochtelijke en tegelijkertijd giftige liefde.
Dit is het geval bij de film De Engelse patiënt die ons het verhaal vertelt van twee verborgen geliefden die hetzelfde verraad verraden . Ze doen dit door zichzelf met passie en trouw te geven aan een waanzin die verborgen is in de onzekerheid van het mysterie.
Liefde is een illusie, een verhaal dat we in onze geest opbouwen, terwijl we voortdurend weten dat het niet waar is en daarom zijn we zo voorzichtig dat we de illusie niet vernietigen.
– Virginia Woolf –
Hun liefde is heet en lijkt op smaak gebracht met een afrodiserende wierook die zich verspreidt In het verhaal van een levend verbrande man zien we hoe zijn herinneringen echter niet de hardheid van as hebben gekregen.
Ze worden bewaard in de muziek in de groeven van het vlees van zijn geliefde in de duisternis van een grot en in de onmetelijkheid van een vingerhoed. Al het mooie en goede dat een man met een verleden vol schaduwen ertoe kan brengen eindelijk het licht te omarmen . Liefde lijkt red hem van de pijn en hem een veilig gevoel geven om de dood onder ogen te zien, in de zekerheid dat hij het mooiste ter wereld heeft meegemaakt.
Nieuwe bioscoop Paradiso
Wat zou er van film- en nostalgieliefhebbers worden als het niet bestond? Nieuw Bioscoop Paradiso ? We zouden het zeker moeten uitvinden. Het kijken naar deze film is alsof je een slokje neemt van de mooiste en meest pure nostalgie die uit een jeugdherinnering kan voortkomen (vooral als het een gelukkige jeugd was vol goede films). De schoonheid van een volledig Italiaanse natuur en muziek die in ons de puurste en meest onschuldige liefde voortbrengt van de jonge en provinciale Totò voor de mooie Elena.
Het is zeker geen suikerzoete en rooskleurige film. Het is bijna eng om te zien hoeveel een man door de zijne kan worden gekenmerkt eerste liefde en begrijp dat zijn gevoelens niet ontrouw kunnen zijn aan die nostalgie. Het is mooi en verdrietig tegelijk
https://www.youtube.com/watch?v=2AOWWTilu6Q
De laatste scène van de film lijkt dan ook een metafoor: er zit schoonheid in alle kussen die gegeven worden, maar ook de kussen die gecensureerd of verborgen zijn zijn emotioneel. Zelfs als ze tegen hoge kosten terugkomen en ons geluk op volwassen leeftijd beïnvloeden. Een volwassenheid die emotioneel wordt gehypothekeerd door een volledige investering zonder kortingen in de jeugd.
De bruggen van Madison County
Als de eerste liefde iemands leven voor altijd kan markeren, kan een liefde die op volwassen leeftijd arriveert nadat we een leven hebben opgebouwd met een partner voor wie we niets diepzinnigs voelden, een nog grotere nostalgie bij ons opwekken.
Het doet ons denken aan alles wat we hadden kunnen hebben en aan de sociale conventies en emotionele plichten die ons in plaats daarvan hebben ontnomen. De bruggen van Madison County het is een intens verhaal waarin een vrouw die zich haar hele leven aan huis en gezin heeft toegewijd, voor het eerst besluit zich op haar instinct te laten gaan zonder het gevoel te hebben dat ze gek is geworden.
Een vrouw die zich eenvoudig, onbeduidend en anoniem voelt tegenover een man van de wereld die ontdekt dat hij op geen van zijn reizen nog nooit een passie en een innerlijke onrust heeft gevoeld die zo sterk is als wat die eenvoudige huisvrouw hem teweegbrengt. Een film die de absurditeit van liefde en koppelrelaties weerspiegelt: miljoenen mensen die samen zijn zonder van elkaar te houden en net zoveel miljoenen die echt van elkaar houden en medeplichtige maar gescheiden minnaars zijn.
