Wanneer je het hebt een baobab in het hart moet uit de wortels worden ontworteld, de zaden bevatten angst, onzekerheid, teleurstelling, woede... We zouden moeten doen zoals de Kleine Prins die elke ochtend alle zaden van de gigantische baobabs op zijn kleine planeet verscheurde, uit angst dat ze te veel zouden groeien en dat hun gigantische wortels alles zouden vernietigen waar hij van hield.
Er zijn intelligente angsten die bijdragen aan ons welzijn. Dit zijn fysiologische angsten die verband houden met het overlevingsinstinct. Soms worden we echter, zonder het te beseffen, overspoeld door baobabzaden. Ze blijven daar in de ondergrond van onze psychologische tuin en, ook al groeien ze geruisloos, veranderen ze ons evenwicht en daarmee ons gedrag.
Op de planeet van de kleine prins zijn er, zoals op alle planeten, goede en slechte kruiden. Dus: goede zaden van goede kruiden en slechte zaden van slechte kruiden.
Niet doen
– De Kleine Prins –
Tussen alle reflecties die De Kleine Prins dit is zeker een van de meest interessante. In het boek roeide de kleine hoofdpersoon elke dag de slechte zaden van zijn planeet uit, terwijl hij de goede zaden bemestte en water gaf. De slechte zaden waren de baobabzaden die van de wortel moesten worden uitgeroeid voordat ze erin slaagden de hele planeet te vernietigen. De goede zaden waren die van rozen en vooral van de roos waarvoor hij een bijzondere voorliefde had.
Met deze subtiele metafoor verwijst de auteur naar onze angsten, deze donkere gebieden waar we ons vaak schuilhouden cognitieve vervormingen . Spruiten geplant door woede, angst en verdriet die met hun wortels de fundamenten van ons mentale paleis ondermijnen.
Een baobab in het hart, iedereen heeft zijn eigen baobab
Laten we allemaal wat baobabs kweken in de Hart . Er zijn echter mensen die alleen de onzichtbare zaden met zich meedragen die sluimerend en zonder enige vertakkingen zijn, en degenen die nu worden gedomineerd door de groei van hun vertakkingen en de kracht van deze boom die zijn wortels verspreidt en alles verstoort tot het punt dat hij ons destabiliseert. Omdat de angsten net zoals wrok zo ver gaat dat het plaats maakt voor elke vorm van interne orde, logica en autonomie.
Ne De Kleine Prins op een gegeven moment gaat de hoofdpersoon zelfs zo ver dat hij aan de piloot vraagt of schapen struiken eten. Als de piloot ja antwoordt, reageert de Kleine Prins met enorme vreugde, in de veronderstelling dat hij eindelijk van de bedreigende baobabs af zal kunnen komen. De piloot wordt echter gedwongen het enthousiasme van de kleine jongen te verdrijven door erop te wijzen dat baobabs geen struiken zijn, maar bomen. Het zijn bomen zo groot als kerken, zo immens dat zelfs een kudde olifanten er niet een hele kan opeten.
De Kleine Prins, die zich het tafereel probeerde voor te stellen, dacht dat hij dat misschien zou kunnen doen door de ene olifant op de andere te plaatsen. Kort daarna besefte hij echter terecht dat het waarschijnlijk de beste strategie was om de groei vanaf het begin te voorkomen. Want als de baobab eenmaal gegroeid is, is er geen middel meer dat werkt. Deze destructieve reuzen moeten in de kiem worden gesmoord als ze klein zijn, terwijl ze niets meer zijn dan een stapel zaden...
Er waren een aantal vreselijke zaden op de planeet van de kleine prins: het waren de zaden van de baobabs.
De grond was ermee besmet. Nu een baobab als je te laat komt kun je er niet meer vanaf komen.
Het vervuilt de hele planeet. Het doorboort het met zijn wortels.
En als de planeet te klein is en er te veel baobabs zijn, zorgen ze ervoor dat deze explodeert.
– De Kleine Prins –
Het belang om te voorkomen dat baobabs in ons hart groeien
Ziet iemand de baobab-metafoor die in de Kleine Prins iets meer. Voor sommigen vertegenwoordigen de baobabzaden niet alleen onze angsten, maar ook de kiemen van die van ons goddeloosheid . Deze destructieve kracht die het hart beschadigt en de mens in staat stelt de ergste daden te begaan, leidt tot catastrofale scenario's van geweld en vernietiging. Scenario's die we allemaal in ons collectieve geheugen hebben.
Kortom Baobabzaden zijn altijd aanwezig geweest en zullen altijd aanwezig zijn in ons innerlijk. Het enige dat we kunnen doen is kiezen of we ze willen cultiveren of uitroeien, want net zoals op de planeet van de Kleine Prins is gebeurd, zitten er ook goede en slechte zaden in ons. Verschillende factoren kunnen ervoor zorgen dat deze zaden ontkiemen en wortels planten: de onderwijs en ontvangen opleiding, levenservaringen, enz.
Dat mogen we echter niet vergeten het is aan ons om te beslissen goed te zijn en ons te gedragen als goede tuiniers
Om te slagen in deze missie van het reinigen van het hart hebben we geen schapen of een leger olifanten op elkaar gestapeld nodig. Als we een baobab in ons hart vinden, is het onze verantwoordelijkheid om hem te zijner tijd te ontwortelen of in ieder geval de zaden ervan niet te cultiveren. De aandacht die we besteden aan het uitvoeren van deze taak zal ons in staat stellen het evenwicht te bewaren, zal ons wijzer maken en zal ons de kennis leren discipline . Door ons bewust te zijn van het bestaan van deze zaden kunnen we ook eventuele veranderingen of ongewone groei opmerken voordat kleine problemen uitgroeien tot immense en angstaanjagende baobabs.
