Tijdens de kindertijd bouwen we de basis waarop ons hele leven gebaseerd zal zijn. Een kind heeft liefde, acceptatie en aandacht nodig. Helaas is de omgeving waarin het kind opgroeit soms echter niet klaar om aan deze behoeften te voldoen en onverschilligheid los te laten, waardoor de fundamenten worden gekenmerkt door diepe scheuren en gebreken.
Er zijn veel dingen in de wereld van volwassenen die kinderen niet begrijpen. Ze beschikken niet over de cognitieve vaardigheden of emotionele middelen om dit te doen. L’ onverschilligheid of afwijzing kan bij kinderen diep lijden veroorzaken wonden die moeilijk genezen, laten een onuitwisbare indruk achter.
Liefde voor kinderen is als de zon voor bloemen. Beiden hebben zorg en aandacht nodig om gezond en sterk te worden.
Veel mensen herinneren zich niet duidelijk de emoties die ze tijdens hun kindertijd hebben ervaren. Het zijn individuen die op volwassen leeftijd problemen manifesteren zonder de oorsprong ervan te begrijpen . Deze problemen zouden een verklaring kunnen vinden in hun jeugd, gekenmerkt door de onverschilligheid van de mensen van wie ze het meest hielden. Hieronder gaan we dieper in op de vijf kenmerken van mensen die als kind onverschilligheid ervoeren.
De kenmerken van onverschilligheid
1. Ongevoeligheid is een teken van kindertijd
Ongevoeligheid is een van de kenmerken die achterblijven in de persoonlijkheid van degenen die tijdens de crisis zijn genegeerd jeugd . Op de een of andere manier is het een reactie op deze onverschilligheid van de persoon die er het slachtoffer van was. In de kindertijd voedt ongevoeligheid een gevoel van verlatenheid en een laag zelfbeeld .
Op volwassen leeftijd komt ongevoeligheid tot uiting in apathie jegens anderen of het leven in het algemeen . Er is nergens enthousiasme of interesse in. Dit komt omdat mensen van jongs af aan hebben geleerd hun emoties te onderdrukken omdat de omgeving er geen betekenis aan toekende.
2. Weigering van hulp van anderen
Tijdens onze kindertijd hebben we een grote behoefte aan de mensen om ons heen. Er zijn veel situaties die ondersteuning, troost of advies vereisen. Als we als kinderen niet op dit soort kunnen rekenen hulp dan leren we niets van anderen te verwachten . Het resultaat is dat we onafhankelijk worden tot het bittere einde.
We wantrouwen anderen en hun hulp en proberen het op eigen kracht te redden. We beschermen onszelf tegen emotionele ervaringen die we absoluut niet willen herhalen. We willen anderen niet nodig hebben, zodat we niet verraden worden. Het tegenovergestelde kan ook gebeuren: we vragen om hulp bij alles, zelfs als we het gemakkelijk alleen kunnen doen .
3. Gevoel van leegte
Het gevoel dat er iets ontbreekt is heel intens bij mensen die tijdens hun kindertijd het slachtoffer zijn geworden van onverschilligheid. Ze hadden een ruimte gereserveerd voor hun dierbaren, maar hebben die nooit bezet . Dit is de reden waarom deze onoverbrugbare interne afgrond nu blijft bestaan.
Dit gevoel van leegte verandert in voortdurend ongemak. Niets is compleet genoeg om deze lacunes op te vullen. Er is niemand die het kan doen. Soms leidt dit gevoel tot voortdurende kritiek op onszelf en anderen .
4. Perfectionisme
Het gebrek aan liefde en aandacht tijdens de kindertijd heeft meerdere effecten op de zelfperceptie. Iemand kan de gedachte ontwikkelen dat wat hij doet niet voldoende is om gewaardeerd te worden. Bij kinderen vertaalt dit zich in een overmatige houding voorzichtig of radicaal ondraaglijk .
Als volwassenen worden mensen die als kind genegeerd werden extreem perfectionisten. Deze starheid is een reactie op het onbewuste vermoeden dat ze niet alles doen wat ze kunnen of zouden moeten doen. Het blijven immers kinderen die gewaardeerd willen worden voor wat ze doen.
5. Overgevoeligheid voor afstoting
Wanneer het kind merkt dat hij genegeerd wordt, voelt hij zich niet waardig en gelooft hij dat hij onbelangrijk is. Met andere woorden zijn bestaan betekent niets voor anderen en daardoor komt hij onbewust tot de conclusie dat er iets mis is met hem . Geeft blijk van gevoelens van ontoereikendheid of onwettigheid.
De echo van deze onverschilligheid is een overgevoeligheid voor de kritiek van anderen. Elk teken van afkeuring wordt geïnterpreteerd als een bedreiging. De echo uit je kindertijd die suggereerde dat er iets mis met je was, wordt vernieuwd. Het is duidelijk dat dit alles zeer pijnlijk en moeilijk te verdragen is .
Vanuit neurologisch en psychologisch oogpunt is de kindertijd een zeer beslissende periode in het leven. Dit betekent niet dat de slechte ervaringen die we sinds onze kindertijd hebben meegemaakt onherstelbaar zijn, maar dat ze een zeer diepgaande stempel achterlaten voor de rest van iemands leven. Een mens kan zich grotendeels van deze lasten bevrijden, maar hij zal er hard aan moeten werken en eventueel de hulp inroepen van een professional.
Afbeeldingen met dank aan Nicoletta Ceccoli.
