Ostracisme en sociale uitsluiting

Ostracisme is een vorm van sociale straf. Rassen- of seksuele discriminatie, persoonlijke overtuigingen of waarden komen tot uiting in vooroordelen. U kunt te maken krijgen met uitsluiting en sociale uitsluiting op de werkplek of in interpersoonlijke relaties. Elke afwijzing die in een van deze situaties wordt ervaren, kan ernstige gevolgen hebben voor degenen die eronder lijden.

De term ostracisme komt uit het Grieks oester een praktijk waarbij door middel van een stemming de burgers die een bedreiging voor de gemeenschap vormden, werden verbannen. Tegenwoordig is het een fenomeen dat optreedt na stilzwijgende toestemming en dat op een verhulde manier of op een open en expliciete manier kan worden getoond.

De behoefte om tot een groep te behoren

Mensen hebben een grote behoefte om bij een groep te horen en zich ermee te identificeren, zelfs als deze klein is. Verbinding met andere mensen brengt veel met zich mee psychologische voordelen en versterkt onze individuele en groepsidentiteit.

Mensen hebben een sociaal karakter en de behoefte om erbij te horen vindt zijn wortels in de evolutie en het overlevingsinstinct. Uitsluiting en sociale uitsluiting zijn bedreigingen voor het gevoel ergens bij te horen en veroorzaken processen waarvan de studie ons verrassende informatie oplevert.

Relatie tussen sociale verbondenheid en het ego

In de psychologie de concept van het ego is het onderwerp geweest van talloze onderzoeken en evenzoveel vermoedens. In het brede scala aan betekenissen die eraan worden toegeschreven, lijken twee van de voorstellen van Leary en Tangney te verwijzen naar sociale verbondenheid:

Zelfbewustzijn of het zelfbewuste ego.Het is degene die onze ervaringen registreert, onze gevoelens voelt en onze gedachten denkt. Het is het ego waardoor we ons bewust zijn van onszelf: het bewuste ego. Zelfregulering.Het is het ego dat uitvoert en handelt. Het gaat over het vermogen om ons gedrag aan te passen om de plek in de wereld te vinden die we willen zijn. Het is de regulator die ons in staat stelt onszelf te beheersen en ons bewust op ons ideale zelf te richten.

Vanuit reflecties op onszelf en onze ervaringen ( zelfbewustzijn ) kunnen we ons gedrag reguleren en aanpassen in de gewenste richting (zelfregulering). Dit is het proces waardoor we dichter bij de persoon kunnen komen die we willen zijn.

Wanneer we ons afgewezen voelen en het slachtoffer zijn van uitsluiting of sociale uitsluiting, wordt het naar binnen kijken en nadenken over onszelf (zelfbewustzijn) iets uiterst onplezierigs dat we liever vermijden. Zonder deze reflecties is zelfregulering niet mogelijk. Dit impliceert een onthechting tussen het Zelf en het ideale Ego.

Effecten van uitsluiting en sociale uitsluiting

De effecten en gevolgen van uitsluiting en sociale uitsluiting op individuen zijn talrijk en worden zowel op fysiek als psychologisch niveau weerspiegeld. Elk van hen verdient waarschijnlijk een apart artikel.

In 2009 ontdekte de Universiteit van Californië het verband tussen sociale afwijzing en fysieke pijn: de gen OPRM1 . Het was bekend dat sociale uitsluiting gebieden van de hersenen activeerde die verband hielden met stress, maar recente onderzoeken hebben aangetoond dat uitsluiting ook bepaalde gebieden activeert die verband houden met fysieke pijn. Met name het achterste gedeelte van de insula. Er wordt aangenomen dat deze bevindingen ziekten zoals fibromyalgie kunnen helpen verklaren.

Naast de negatieve gevolgen voor de lichamelijke gezondheid zorgt sociale uitsluiting ervoor dat de proefpersoon een afname van prosociaal gedrag ervaart, waardoor hij het niet meer kan proberen. empathie . Cognitieve vermogens en intellectuele prestaties worden ook beïnvloed, vooral cognitieve handelingen die aandacht en bewuste controle vereisen. Sociale uitsluiting kan ook het emotionele gedrag en de mate van agressie van een individu beïnvloeden.

Geweld, sociale uitsluiting en ego-zelfregulering

Jaren geleden betoogden theorieën die de relatie tussen geweld en sociale uitsluiting probeerden te verklaren dat mensen met een laag intellectueel niveau moeite hadden zich aan te passen aan het sociale leven. Dit gebrek aan aanpassing zou de niveaus van de ziekte hebben doen toenemen agressie gewelddadig gedrag veroorzaken. Volgens vroegere geleerden was dit een van de oorzaken die tot sociale uitsluiting leidden.

Tegenwoordig weten we dat het proces anders is. De onderzoeken van Baumeister en Leary hebben aangetoond dat de verandering in de zelfregulering van het ego, veroorzaakt door uitsluiting en sociale uitsluiting, een van de factoren is die gewelddadig gedrag veroorzaken en niet het culturele niveau van een individu.

Hoe om te gaan met sociale afwijzing?

Mensen met een sterke behoefte om erbij te horen ontwikkelen vaak antisociaal gedrag na het ervaren van afwijzing. Als ze het als een oneerlijke daad jegens hen beschouwen, kunnen ze herstellend gedrag ontwikkelen dat de neiging heeft om sociaal contact te vermijden. Of, integendeel, ze kunnen prosociaal gedrag aannemen en er belang bij hebben nieuwe relaties op te bouwen.

Mensen met een meer onafhankelijk, bewust ego hebben de neiging om prioriteit te geven aan hun individuele doelen en minder aandacht te besteden aan groepsdoelen. De sociale afwijzing die deze mensen ervaren, kan een toename van hun creativiteit teweegbrengen.

Uitsluiting en sociale uitsluiting hebben negatieve gevolgen en beïnvloeden fundamentele aspecten van het ego. Wanneer u het slachtoffer bent van afwijzing, is het belangrijk om een ​​proces van zelfbewustzijn op gang te brengen en na te denken over onze ervaringen en gedragingen. Zodra dit is gebeurd, moeten we ons gedrag zelfreguleren om kansen te creëren om nieuwe relaties op te bouwen.