Kinderen van emotioneel onvolwassen ouders: verloren jeugd

Het kind zijn van emotioneel onvolwassen ouders laat diepe sporen na. In die mate dat er veel kinderen zijn die uiteindelijk de verantwoordelijkheden van volwassenen op zich nemen en vóór hun tijd opgroeien als gevolg van incompetent ouderschap en die kwetsbare, verwaarloosde en nalatige band die het zelfrespect vernietigt en de kindertijd verwoest.

Niemand kan natuurlijk zijn ouders kiezen, maar er komt altijd een moment waarop we als volwassenen het recht hebben om te beslissen wat voor soort relatie we met hen willen hebben. Een kind daarentegen kan dit niet. Geboren worden is bijna alsof je door een schoorsteen in het huis van iemand anders valt. Er zijn mensen die het geluk hebben geweldige, bekwame en competente ouders te bereiken die hen in staat zullen stellen op een zelfverzekerde, volwassen en waardige manier op te groeien.

Er is in de kindertijd geen grotere behoefte dan de bescherming van ouders te voelen.

-Sigmund Freud-

Anderzijds er zijn ook mensen die de pech hebben in de armen te vallen van onvolwassen ouders die onverbiddelijk de fundamenten van hun persoonlijkheid zullen markeren. Nu weten experts op het gebied van kinderpsychologie en gezinsdynamiek heel goed dat de situatie in deze gevallen twee heel verschillende en even beslissende wegen kan inslaan.

Ouders met duidelijk onvolwassen en incompetente persoonlijkheden kunnen dat soms wel bevordert de groei van tirannieke kinderen en net zo onvolwassen als zij . Het tegenovergestelde geval kan zich echter ook voordoen: kinderen nemen de rol van volwassenen op zich en nemen in zekere zin de plaats van hun ouders in . Dit is het geval bij kinderen die uiteindelijk de verantwoordelijkheid op zich nemen voor hun jongere broers en zussen, die de huishoudelijke taken op zich nemen of beslissingen nemen die zeker niet geschikt zijn voor hun jonge leeftijd.

Dit laatste geval, hoe vreemd het ook lijkt, zal het kind niet moediger, volwassener of verantwoordelijker maken op een manier die als gezond kan worden geïnterpreteerd. Het eerste wat je bereikt is het baren van wezens die hun recht op kindertijd hebben verloren . Vandaag nodigen wij u uit om over dit probleem na te denken.

Emotioneel onvolwassen ouders: ingekorte kinderjaren

Eén ding zijn we het allemaal over eens: het simpelweg baren van een kind verandert ons niet echte ouders . Gezond, betekenisvol moederschap en vaderschap worden gedemonstreerd door de aanwezigheid van de dat maakt dat kind een deel van ons leven en niet een gebroken hart dat wordt gedomineerd door angst, tekortkomingen en een laag zelfbeeld.

Wat alle kinderen naast voedsel en kleding nodig hebben, is die volwassen en veilige emotionele toegankelijkheid waardoor ze zich echt verbonden kunnen voelen met een persoon, zodat ze zowel de buitenwereld als zichzelf beter kunnen begrijpen. Als dit allemaal ontbreekt, stort de rest in. De emoties van het kind worden ontkracht door de emotioneel onvolwassen ouder of door degene die, alleen maar bezorgd over zichzelf, de gevoelens en emotionele behoeften van zijn kinderen verwaarloost.

Aan de andere kant is het de moeite waard te onderstrepen dat deze dynamiek veel complexer is dan ze op het eerste gezicht lijkt. Juist om deze reden het is goed om vier soorten emotioneel onvolwassen vaders en moeders te onderscheiden.

Ouderlijke onvolwassenheid

1. De eerste typologie betreft die ouders die zich bezighouden met variabel en onevenwichtig gedrag . Ze geven veel ouders emotioneel instabiel die 's avonds beloftes doen en ze 's morgens al vergeten zijn. Ouders die de ene dag heel aanwezig kunnen zijn en hun kinderen de volgende dag het gevoel kunnen geven dat ze alleen maar hinderlijk zijn.
Impulsieve ouders daarentegen zijn degenen die handelen zonder na te denkendie zich in een project storten zonder de gevolgen te evalueren; die van fout naar fout en van onvoorzichtigheid naar onvoorzichtigheid gaan zonder hun daden af ​​te wegen. OuderschapDit zijn ouders die hun handen niet vuil maken, geen interesse hebben, tegelijkertijd aanwezig en afwezig zijn en hun onderwijsmethode baseren op het laten gebeuren.
2. Op het einde De figuur van minachtende ouders komt ook heel vaak voor die hun kinderen het gevoel geven dat ze lastig zijn en hun aanwezigheid niet prettig vinden; degenen die het bedenken onderwijs als iets dat groter is dan zijzelf en waar ze niet aan willen deelnemen.

Deze vier profielen liggen zeker aan de basis van een ingekorte, gewonde en ongeldige kindertijd. Elk kind dat in een dergelijke context opgroeit, zal sterke gevoelens van verlatenheid en eenzaamheid ervaren frustratie en woede.

Kinderen geboren volwassenen: wonden om te genezen

Zoals we in het begin al zeiden het kind dat opgroeit en de rol van volwassene op zich neemt, beschouwt zichzelf niet altijd als sterker en volwassener, laat staan ​​minder gelukkig . Als je alleen de verantwoordelijkheid op de schouders van een 8-, 10- of zelfs 15-jarige laat rusten om voor een broertje of zusje te zorgen of beslissingen te nemen die aan de ouders zijn, laat dat zeer ernstige wonden achter en kan

De geur van een roos komt voort uit de wortels en de kracht van het volwassen leven komt uit de kindertijd.

-Austin O'Mally-

De psychologische gevolgen die in deze gevallen kunnen optreden zijn verschillend en complex: emotionele eenzaamheid, overmatige zelfeisen, onvermogen om solide relaties op te bouwen schuldgevoel emotionele terughoudendheid, onderdrukking van woede, angst, irrationele gedachten enz.

Het overwinnen van deze wonden veroorzaakt door het verlies van de kindertijd en de onvolwassenheid van ouders is geen gemakkelijke taak, maar dit betekent niet dat het onmogelijk is. Cognitieve gedragstherapie kan zeer nuttig zijn, evenals het accepteren van het bestaan ​​van de wond veroorzaakt door verwaarlozing of verwaarlozing.

We hebben misschien onze kindertijd verloren, maar het leven ligt nog voor ons: prachtig, vrij en altijd bereid om ons te laten worden Laat de emotionele onvolwassenheid van je ouders je er niet van weerhouden om je eigen geluk op te bouwen, het huidige en toekomstige geluk dat je in het verleden niet werd gegeven.