Afwijzing is de diepste emotionele wond

Er zijn wonden die we niet kunnen zien, maar die diep in onze ziel wortel kunnen schieten en daar de rest van onze dagen kunnen blijven. Emotionele wonden zijn de sporen die zijn achtergelaten door de problemen die we hebben meegemaakt jeugd en die soms bepalend zijn voor onze kwaliteit van

Een van de diepste emotionele wonden is die van afwijzing. Sterker nog, degenen die er last van hebben, voelen zich diep van binnen afgewezen Uiteindelijk interpreteert hij alles wat er om hem heen gebeurt door het filter van die wond zich afgewezen voelen, ook al is hij dat in werkelijkheid niet.

Laten we eens in meer detail bekijken waaruit deze kinderwond bestaat.

De oorsprong van de emotionele wond van afwijzing

Weigeren betekent verachten, afwijzen, zich verzetten; een houding . Deze wond kan ontstaan ouderlijke weigering jegens een kind of soms alleen al door het gevoel afgewezen te worden, zonder dat dit gevoel overeenkomt met de werkelijke bedoeling van de ouder.

Geconfronteerd met de eerste symptomen van afwijzing, het kind

In de gevallen van overbescherming Zelfs als dit gedrag vaak wordt gemaskeerd als een vorm van liefde, zal het kind zichzelf nog steeds beschouwen als afgewezen door zijn ouders, die hem niet accepteren zoals hij is. De boodschap die bij hem binnenkomt is dat hij niet alleen kan rondkomen en dat hij daarom beschermd moet worden.

Hoe verandert een persoon na de wond van afwijzing?

De emotionele wonden die we tijdens de kindertijd hebben opgelopen, spelen een belangrijke rol bij de vorming van onze persoonlijkheid. Om deze reden zullen degenen die de wond van afwijzing hebben geleden vaak de neiging hebben zichzelf te onderschatten en koste wat het kost naar perfectie te verlangen. Deze situatie zal hem tot een constante zoektocht leiden goedkeuring en de erkenning van anderen is moeilijk te bevredigen.

Volgens Lisa Bourbeau zal deze wond zich vooral manifesteren tegenover de ouder van hetzelfde geslacht, voor wie een intensere zoektocht naar liefde en erkenning zal plaatsvinden. Zelfs als volwassene zal het gekwetste kind zeer gevoelig blijven voor eventuele opmerkingen of oordelen van die ouder.

De woorden niets bestaat niet of verdwijnen zal deel uitmaken van zijn gebruikelijke vocabulaire Om deze reden is het normaal dat ik de voorkeur geef Wanneer ze zich in situaties bevinden waarin ze noodzakelijkerwijs een ervaring met iemand moeten delen, zullen deze mensen proberen dit op hun tenen te doen en altijd beschermd door een harnas, waarbij ze bijna nooit spreken of hun mond openen, alleen door moed te verzamelen.

Bovendien zijn dit mensen die in voortdurende ambivalentie leven: als ze gekozen of geprezen worden, geloven ze het niet en verwerpen ze zichzelf tot op het punt dat ze zichzelf zelfs saboteren; wanneer ze buitengesloten worden, voelen ze zich afgewezen door anderen.

Door de jaren heen kunnen degenen die de wond van afwijzing hebben ervaren en deze niet hebben genezen, een wrokkig persoon worden met een neiging tot haat uit schuldgevoel.

Hoe dieper de wond van afwijzing, hoe groter de kans dat je opnieuw wordt afgewezen of anderen afwijst.

Genees de emotionele wond van afwijzing

Hoe dieper de wond van afwijzing, hoe groter de afwijzing jegens zichzelf en jegens anderen, een houding die zich zou kunnen verbergen in de vorm van schaamte. Verder er zal een grotere neiging zijn om te ontsnappen, maar het is slechts een masker om zichzelf te beschermen tegen het lijden dat door deze wond wordt veroorzaakt.

De oorsprong van elke emotionele wond komt voort uit het onvermogen om te vergeven wat iemand ons heeft aangedaan of wat wij anderen hebben aangedaan.

De wond van afwijzing kan worden genezen door bijzondere aandacht aan die van jezelf te besteden zelfvertrouwen je eigen waarde en belang beginnen te erkennen zonder de goedkeuring van anderen nodig te hebben. Om dit te doen:

Een fundamentele stap is het accepteren van de wond als onderdeel van onszelfom alle gevoelens die in ons vastzitten los te kunnen laten. Als we ons eigen lijden ontkennen, zullen we nooit kunnen werken aan de genezing ervan. De tweede stap zodra u de wond accepteert, isvergeven om van het verleden af ​​te komen. We moeten in de eerste plaats onszelf vergeven voor de manier waarop we onszelf hebben behandeld, en in de tweede plaats anderen. De mensen die ons pijn hebben gedaan, hebben waarschijnlijk zelf diepe pijn of traumatische ervaringen meegemaakt. De derde stap is om met liefde voor onszelf te gaan zorgen en onszelf prioriteit te geven.Onszelf de juiste aandacht geven en onszelf alle liefde en waarde geven die we verdienen, is een essentiële emotionele behoefte om te blijven groeien.

Zelfs als we het lijden uit het verleden niet kunnen uitwissen, kunnen we altijd onze wonden verlichten en de littekens sluiten