Ik weet niet wat ik moet doen om uit deze tunnel te komen waarin ik vastzit. Het leven is soms zo vol mist dat je het risico loopt een verkeerde afslag te nemen en zelfs te denken dat de wereld morgen zal vergaan. Ik weet echter dat deze situatie het resultaat is van de blindheid veroorzaakt door alle negatieve emoties en gedachten die mij kwellen. Van binnen weet ik zeker dat ik hieruit zal kunnen komen. Omdat ik dit gevoel al vaker heb gevoeld en het altijd heb weten te overwinnen .
Er zijn verschillende situaties die me nu vanuit een ander gezichtspunt doen denken dat ik mijn grenzen heb overschreden door rekening te houden met het gevaar dat ze werkelijk vertegenwoordigden. Op die momenten was het grootste drama het drama dat ik zelf creëerde verstand . Er zijn echter nog steeds overtuigingen en standpunten die ik moet herzien en op de een of andere manier kalm moet vinden.
Ik zal het redden zolang ik het risico neem mijn angsten onder ogen te zien en het idee opzij te zetten dat ze een reden zijn om op te geven.
Het einde is altijd een nieuw begin
Het einde van iets is altijd een moeilijk en demoraliserend moment. Dat verdriet dat ons vergezelt als we een boek of onze favoriete tv-serie uit hebben, die angst die ons overvalt als we worden geconfronteerd met de mogelijkheid om het uit te maken met onze partner en het idee van eeuwige liefde te vernietigen, deze emoties veroorzaken een gevoel in ons dat we koste wat het kost willen vermijden.
Dit weerhoudt ons er echter ook van om beslissingen te nemen die nuttig zouden zijn. Bijvoorbeeld het is niet negatief om een relatie te beëindigen als er geen andere band meer is dan ik herinneringen als het een relatie is die daadwerkelijk een oorzaak van lijden kan zijn. We overtuigen onszelf echter van het tegenovergestelde en behouden onze positie sterk met een vals gevoel van loyaliteit jegens de ander, terwijl we onszelf verraden.
Soms is het uit elkaar gaan of iets achterlaten geen beslissing die we bewust nemen. Soms het zijn de omstandigheden die ons dwingen een cirkel te sluiten, en dat doen ze zonder ons de kans te geven een stap terug te doen . Dit is een harde klap voor ons. We zijn nog niet klaar om te beslissen en het is niet eens iets dat we echt willen.
We beschouwen langdurige, eeuwige en veilige dingen als mooi en goed, terwijl het tegenovergestelde van deze situaties negatief voor ons is. Dit is wat ons van jongs af aan is geleerd, wat ons ertoe aanzet ons te hechten aan verschillende objecten, situaties en mensen. Vanwege dit we hebben moeite om los te laten en op te geven beslissingen nemen die een einde vertegenwoordigen .
Ik zal die deur kunnen sluiten en ik zal nieuwe en betere mogelijkheden hebben. Ik zal mislukkingen als persoonlijke successen kunnen beschouwen.
Het einde sluit een cyclus, dat is waar. Fasen die eindigen en niet worden herhaald. Je kunt de band niet terugspoelen, er is geen manier om het verleden weer in het heden te brengen . Waar we ons niet van bewust zijn, is dat elk einde feitelijk een nieuw begin markeert: angst verblindt de werkelijkheid. Als er iets eindigt, is dat een uitstekende manier om nieuwe wegen in te slaan met de kracht die de ervaring ons heeft gegeven.
Als het leven moeilijk wordt, kunnen we de weg kwijtraken, maar we geven niet op
Laten we die overtuigingen kwijtraken die het lijken alsof het einde van iets de materialisatie van een mislukking is. Dit brengt alleen maar frustratie en grote angst met zich mee die ons verlamt en ons ervan weerhoudt vooruit te komen, waardoor ons gevoel van eigenwaarde wordt geschaad waardoor we denken dat er een soort zwarte magie in ons schuilt die krachtig genoeg is om daar een einde aan te maken project belangrijk .
We hebben meer weerstand dan we denken en hebben het vermogen om de stimulus te begrijpen, zelfs als de geest de neiging heeft te vergeten dat we dat al hebben gedaan. We hebben in het verleden veel momenten gehad dat we dachten dat we het dieptepunt hadden bereikt of het einde hadden bereikt, maar toen we het het minst verwachtten, ontstonden er nieuwe mogelijkheden.
Het doet pijn om een einde te maken aan een situatie die ons gelukkig heeft gemaakt en ons zoveel mooie momenten heeft bezorgd. We raken gewend aan de veiligheid van routine. Het niet verlaten van het dagelijkse leven geeft ons een veilig gevoel en de zekerheid dat alles goed komt .
We zijn inmiddels gewend om in onze comfortzone te zitten: warm, prettig, gastvrij. We zijn daar heel gelukkig, maar er komt een moment dat we het gevoel hebben dat we stilstaan. Ook hoe graag we veilig willen zijn tegenslagen, problemen en moeilijkheid ze liggen altijd op de loer om ons op de proef te stellen .
De comfortzone beschermt mij, maar tegen de externe omgeving, niet tegen mijzelf.
Op dit punt weet ik zeker dat ik de meest onaangename omstandigheden als een kans zal kunnen zien en niet als een blessure. Omdat ik verschillende situaties had vermeden waarin ik beslissingen moest nemen Vroeg of laat kom ik op een doodlopende weg terecht waar ik, of ik het nu leuk vind of niet, mijn vastberadenheid op de proef zal moeten stellen .
Afbeeldingen met dank aan Zandraart
