Filosoof toneelschrijver activist journalist politiek schrijver… Jean-Paul Sartre was een van de meest vooraanstaande vertegenwoordigers van het existentialisme en het marxistisch humanisme . Zijn werk bevat de essentie van het hedendaagse denken en waardevolle reflecties over de complexe relatie tussen het zelf en de samenleving. Zijn ideeën en zijn nalatenschap waren ook een sleutelelement voor de psychologie.
Onder invloed van andere grote Duitse denkers zoals Husserl en Heidegger won Sartre de Nobelprijs, maar weigerde deze. Dit hing af van de behoefte van het bedrijf om consistent te zijn met iemands ideologische principes. Hij was ook in staat de wapens op te nemen en te strijden voor de bevrijding van een Afrikaans volk, waarmee hij ons liet zien dat vrijheid als zodanig een authentieke toewijding vereist.
Naast zijn rol als filosoof, activist en schrijver is het interessant om de impact van zijn werk in de psychologische context te zien. Jean Paul Sartre legde de basis voor een nieuwe stroming, de humanistisch-existentiële . Zijn standpunt gebaseerd op de verantwoordelijkheid van de mens voor zijn eigen daden op basis van zelfkennis en op zijn bekende uitgangspunt Ik denk daarom dat ik dat ben
Geluk is niet alles doen wat je wilt, maar alles willen wat je doet.
-Jean Paul Sartre-
Jean-Paul Sartre biografie van een activistische filosoof
Sartre werd op 21 juni 1905 in Parijs geboren. Zijn vader was een marineofficier wiens vroegtijdige dood bijdroeg aan de gevarieerde en beslissende opleiding van zijn zoon. Hij groeide op . Anne Marie Schweitzer gaf hem zijn passie voor literatuur door, terwijl Albert Schweitzer hem ermee kennis liet maken filosofie .
Het duurde niet lang voordat hij deze intellectuele stroming volgde en in 1929 promoveerde hij in de filosofie op een eliteplek als École Normale Supérieure van Parijs. Juist in die jaren ontmoette hij Simone de Beauvoir die zijn levenspartner zou worden
Echter, met het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog hij werd door de Duitsers krijgsgevangen gemaakt. Een aflevering die zijn volgende werken zou markeren. Nadat hij in 1941 zijn vrijheid had herwonnen, ging hij snel weer aan de slag naast Albert Camus Gevecht de krant van het verzet.
Een man die zich inzet voor vrijheid en sociaal activisme
In 1945 gaven Jean-Paul Sartre en Simone de Beauvoir leven aan een gezamenlijk project met grote sociale inspiratie . Het was het politieke en literaire tijdschrift Moderne tijden . Zijn socialistische idealen en contacten met het communisme legden de basis voor deze beslissende fase van zijn biografie.
Hij was een felle criticus van de oorlog in Vietnam en wilde de wereld de misdaden en onrechtvaardigheden laten zien die de Verenigde Staten hadden aangericht. Later in 1964 ontving Sartre de Nobelprijs voor zijn bijdrage aan het vakgebied. Zoals we echter al hebben gemeld, weigerde hij dit.
Volgens Sartre zou het aanvaarden van de Nobelprijs hebben betekend dat hij zijn kritische visie op een filosoof kwijtraakte als een geest die zich inzet voor sociaal activisme en intellectuele onafhankelijkheid. Hij bracht zijn hele leven door in solidariteit met talloze doelen en leefde nederig .
Hij stierf op 15 april 1980 op 74-jarige leeftijd. Duizenden mensen woonden zijn begrafenis bij. Hij rust op de begraafplaats van Montparnasse in Parijs.
Misselijkheid is de grootste literaire bijdrage van Jean-Paul Sartre
De erfenis van Jean-Paul Sartre en zijn bijdrage aan het humanistisch-existentialisme begrijpen het is essentieel om zijn debuutwerk te benaderen: De misselijkheid . Dit boek spoorde, afgezien van zijn onbetwiste literaire kwaliteit, de samenleving van die tijd aan om de wereld anders te begrijpen. Door een bewustere, kritische en diepgaande visie.
Theoretische modellen van De misselijkheid
Sartre schreef dit werk op iets meer dan 26 jaar oud, toen hij in Berlijn was op hetzelfde moment dat Hitler aan de macht kwam. Destijds deed hij niets anders dan zijn twee theoretische modellen lezen: Husserl en Heidegger . Hij voelde een absolute fascinatie voor eerstgenoemde concept van fenomenologie en voor de manier waarop hij gebeurtenissen beschrijft door middel van perceptie en
In deze zin Het bekendste boek van Sartre is een fenomenologische oefening waarin hij zijn ervaringen beschrijft als leraar op een middelbare school in Le Havre . In die context voelde en nam hij alleen maar duisternis waar leeg en gebrek aan betekenis in het licht van wat er om hem heen gebeurde.
Antoine Roquentin, het alter ego van Sartre
De hoofdpersoon van De misselijkheid en het alter ego van Antoine Roquetin Sartre . Het gaat over een jonge man die uit Indochina komt om zich in een denkbeeldige stad te vestigen met een heel specifiek doel: het schrijven van de biografie van een 18e-eeuwse aristocraat. De enige activiteiten van onze hoofdpersoon zijn schrijven communiceer met de eigenaar van het hotel, luister naar jazz en praat met de autodidact, een wezen dat hongerig is naar kennis en het ene boek na het andere consumeert.
De plot van de film ontwikkelt zich in dit unieke scenario De misselijkheid . Een werk waarin de lezer pagina na pagina de diepe apathie van de hoofdpersoon consumeert. Zijn afschuw en zijn onbegrip jegens alles om hem heen. Alles is onderhevig aan toeval, alles beweegt in zijn eigen tempo tot het punt dat elke dag angstaanjagende tinten aanneemt.
Bestaan is er simpelweg zijn; bestaande wezens verschijnen en laten zich tegenkomen, maar ze kunnen nooit worden afgeleid... Welnu, er is geen noodzakelijk wezen dat het bestaan kan verklaren: contingentie is geen valse schijn, een schijn die kan worden verdreven; het is het absolute...
-Roquentin De misselijkheid –
Om dit werk te begrijpen moet er ook met een ander aspect rekening worden gehouden. Wat Sartre beschreef, ontwikkelde zich tussen 1936 en 1938. In die periode De opkomst van het nazisme in Duitsland vond niet alleen plaats, maar er was ook een diepgaande opkomst morele crisis van het Franse bedrijf . Crisis waarvan hij getuige was en die hij meesterlijk vertaalde De misselijkheid .
Laatste reflecties
In dit werk geeft Sartre ons enkele inzichten die op elk historisch moment kunnen (en moeten) worden toegepast:
De mens kan in opstand komen tegen tirannie en zijn eigen pad kiezen zodra hij het onvermijdelijke feit accepteert dat niets zin heeft.
Laten we erover nadenken en aarzel niet om hier van tijd tot tijd op terug te komen uitzonderlijke erfenis die de grote existentialistische filosoof ons heeft nagelaten
