De Spaanse paleoantropoloog Juan Luis Arsuaga heeft een aantal interessante reflecties over de pandemie ontwikkeld da coronavirus vooral door een beroep te doen op gematigdheid, realisme en menselijkheid.
Deze expert op het gebied van de menselijke evolutie, die de Prins van Asturië-prijs heeft gewonnen en professor aan de Complutense Universiteit van Madrid, roept op tot duidelijkheid om de crisis het hoofd te bieden en ziet innovatieve implicaties uit zijn ervaring.
Een van zijn meest lapidaire uitspraken luidt dat het leven een voortdurende crisis is. Juan Luis Arsuaga stelt dat het buitengewone niet de dood is, maar het leven. Hij stelt dat alle soorten voortdurend op de rand van uitsterven staan en dat geen van hen met stabiele processen te maken heeft. Instabiliteit het is een intrinsiek kenmerk van het leven .
De optimist is degene die dingen verandert. De pessimist verandert niets. En dat geldt ook voor de prediker.
-Juan Luis Arsuaga-
Het aspect dat Juan Luis Arsuaga de meeste zorgen baart, is de wildgroei aan fantasierijke interpretaties pandemie . Velen hebben ervoor gekozen het virus te zien als een goddelijke straf, een aankondiging van het einde van de wereld of als de vrucht van een vloek. Hij beweert dat de situatie in het voordeel is geweest van veel charlatans die een bovennatuurlijke interpretatie geven van de huidige context.
Juan Luis Arsuaga en rationeel denken
Juan Luis Arsuaga benadrukte waar ze duidelijke feiten hebben: epidemie en pandemie ze zijn zo normaal en voorspelbaar dat er juist om deze reden een tak van de wetenschap bestaat die epidemiologie wordt genoemd.
Virussen zijn schadelijk en daarom bestaat er virologie. Het enige verschil tussen deze pandemie en andere is dat ze het model van de samenleving waarin we leven in twijfel trekt.
Dat het degene was naar wie hij reisde het virus verspreiden voor de wereld is het een feit. En het gebeurde omdat we in een realiteit leven waarin reizen van het ene deel van de wereld naar het andere steeds goedkoper wordt. Sterker nog, het komt vaak voor dat we aan boord van een vliegtuig vol mensen stappen op een plek waar als één persoon hoest, minstens vijf anderen door zijn niesgeluiden kunnen worden bereikt.
Volgens deze deskundige draait het leven om het oplossen van problemen. Op zijn beurt het oplossen ervan betekent het bereiken van een altijd onstabiel evenwichtspunt. Een dynamiek die we zouden kunnen definiëren als het kunnen verwijderen van een stuk zonder dat de structuur instort, of het toevoegen van een stuk zonder dat de fundering instort. Alleen mineralen en de doden hebben geen problemen, zegt Juan Luis Arsuaga.
Een diepgaande historische verandering
Arsuaga stelt dat in een periode van onderling verbonden crises of crises die betrekking hebben op een bepaald aspect en die een nieuwe crisis veroorzaken, de mogelijkheid bestaat dat een hele beschaving haar einde bereikt. Dit is wat er gebeurde bij Romeinse Rijk stortte in als gevolg van een reeks kettingcrises die hem geen tijd gaven om weer op de been te komen. Hier is het de sleutelfactor is niet de crisis als zodanig, maar de frequentie ervan.
De crisis in de gezondheidszorg zal overwonnen worden omdat de fundamenten daarvoor gelegd zijn. Maar als we hieraan een economische crisis, een sociale crisis en misschien een militaire of klimaatcrisis toevoegen, zouden de zaken anders kunnen gaan. Het kan zijn dat we feitelijk afscheid moeten nemen van de beschaving zoals wij die kennen. Het ideaal zou daarom zijn om elk probleem gewetensvol op te lossen.
Volgens Juan Luis Arsuaga moeten we van dit alles leren. Vergeet niet hoe belangrijk het is om wetenschap en onderzoek te financieren zodra er een oplossing is gevonden coronavirus . Volgens deze denker waren de echte protagonisten van de huidige crisis geen wetenschappers maar politici. Dit is de reden waarom veel van wat er gebeurt zal afhangen van overheidsbeslissingen en van de individuele beslissingen van de individuele burger.
Hier zijn redenen om optimistisch te zijn
Net als andere denkers gelooft Arsuaga dat de pandemie op zichzelf geen factor van verandering is. Het versnelde alleen processen die al in ontwikkeling waren, inclusief de spanning daartussen het neoliberale model en de objectieve behoefte aan een staat van welzijn voor de meerderheid van de mensen.
Laten we hieraan toevoegen dat elk tijdperk zijn crisis kent en dat de pandemie de pandemie is die ons tijdperk heeft beïnvloed. Hij waarschuwt dat deze situaties angst met zich meebrengen en zo als mensen bang zijn, hebben ze de neiging een deel van hun vrijheid op te geven en hun rechten.
Toch is Arsuaga er met ups en downs van overtuigd dat de pandemie bij veel mensen een gevoel van samenwerking heeft geactiveerd. Dit laatste is concentrisch en in de eerste plaats gericht op naaste familieleden, vervolgens op de uitgebreide familie, vervolgens op vrienden en kennissen en ten slotte op de regio, het land en de wereld.
Volgens hem zullen na de crisis de problemen die vandaag de dag bestaan niet worden opgelost, maar zullen we ons meer bewust worden van elkaars behoeften.
