Loslaten betekent beseffen dat sommige mensen deel uitmaken van onze geschiedenis en niet van onze bestemming. Dat wil niet zeggen dat het geen pijn doet. Afscheid nemen doet altijd pijn, zelfs als het al heel lang duidelijk is. Dit is een van de emotionele wetten die ons relationele leven ondersteunen.
Er zijn relaties (of mensen) die daarop lijken wij vechten Het maakt niet uit hoeveel we proberen te redden wat er te redden valt, hoeveel we ook liefhebben, hoeveel we ook vragen om te blijven, op een gegeven moment vallen ze met één ademtocht eenvoudigweg uiteen. Afscheid nemen is niet fijn maar soms wel bevrijdend en juist in dat gevoel van vrijheid schuilen schoonheid en noodzaak.
Omdat het gebeurt dat we moeten vertrekken om gelukkig te zijn, een leven vol pijn en zorgen achter ons te laten, emotionele onzekerheid achter ons te laten, innerlijke vrede te bereiken en de scheppers van onze emotionele vrijheid te worden.
Het is beter om weg te lopen en een goede herinnering achter te laten, dan vol te houden en lastig te worden. Wat we niet hadden, kan niet verloren gaan, wat niet van ons is, kan niet bij ons blijven en wat niet wil blijven, kan niet aan ons gehecht worden.
Het is beter om afscheid te nemen zonder woorden achter te laten
We moeten weten hoe we afscheid moeten nemen van de mensen die ons pijn hebben gedaan, aangezien alles, van het eerste tot het laatste, ons kan helpen. droefheid die ons soms op drift brengt, is niet gerechtvaardigd. Liefhebben is mooi en het is ook mooi om te leren van onmogelijke relaties.
De grote schrijver Gabriel García Márquez wist deze concepten heel goed uit te drukken. Hieronder bieden wij u een uittreksel uit een van zijn geschriften waaruit u een geweldige emotionele les kunt trekken over het belang van liefhebben met al uw kracht ook al heeft deze liefde zeker een punt dat de laatste zin vertegenwoordigt.
Als ik wist dat dit de laatste keer is dat ik naar je kijk terwijl je in slaap valt, zou ik je stevig omhelzen en tot de Heer bidden om de bewaker van je ziel te zijn. Als ik wist dat het vandaag de laatste keer is dat ik je de deur uit zie lopen, zou ik je omhelzen, ik zou je een kus en ik zou je opnieuw bellen om je meer te geven.
Als ik wist dat het vandaag de laatste keer was dat ik je stem zou horen, zou ik elk woord van je opnemen, zodat ik er keer op keer naar kon luisteren. Als ik wist dat dit de laatste minuten waren dat ik je zou zien, zou ik zeggen dat ik van je hou, en ik zou niet dwaas aannemen dat je het al weet.
Er is altijd een morgen en het leven geeft ons nog een kans om de dingen goed te doen, maar als ik ongelijk had en vandaag het enige was wat we nog hadden, zou ik je graag willen vertellen hoeveel ik meer dan ooit van je hou. Ik zal het vergeten .
Morgen is voor niemand, jong of oud, verzekerd. Vandaag is het misschien de laatste keer dat je degene ziet van wie je houdt. Wacht dus niet langer, doe het vandaag nog, want als morgen niet zou komen, zou je zeker spijt krijgen van de dag om een laatste wens te doen.
Houd degenen van wie je houdt dicht bij je, zeg hoeveel je ze nodig hebt, houd van ze en behandel ze goed, vind de tijd om te zeggen: het spijt me, vergeef me, dank je alsjeblieft en alle liefdeswoorden die je kent. Niemand zal je herinneren vanwege je geheime gedachten.
Als het afscheid pijn doet, open dan je ogen en leer de les
Er is niets droeviger dan afscheid nemen. Omdat een nooit meer zijn gewicht heeft. Hoe lang duurt een afscheid? Liefde, vriendschappen en elk ander type relatie hebben hun duur en zijn gebaseerd op de uiting van gevoelens, emoties of gedachten.
Het is belangrijk om niet het gevoel te krijgen dat we niet hebben gezegd wat we dachten. Waarom de Tot ziens het is pijnlijker als er onafgemaakte woorden overblijven. Als we ze niet uitspreken, drogen ze uit op onze huid en ruïneren we onze manier om onszelf uit te drukken.
Met andere woorden ons emotionele verleden bepaalt ons heden.
Onthoud altijd: een afscheid doet pijn, maar het pijnlijkste afscheid is het onuitgesproken afscheid, het afscheid dat onafgemaakte zaken achterlaat, opgesloten in een gouden doos vol doornen die ons hart pijn kunnen doen.
