Wanneer we welk gerecht dan ook eten, gaan de processen die plaatsvinden in ons lichaam en geest veel verder dan het simpele feit van het introduceren van voedsel en het verteren van stoffen. Een denkrichting die verband houdt met de neurogastronomie bestudeert alle effecten van voedsel .
In tegenstelling tot dieren is eten voor mensen geen pure impulsieve daad. Als we eten oppakken, spelen de vijf zintuigen een rol. En andere factoren zoals geheugen, emoties en verwachtingen.
Het verschil tussen smaak en smaak
Bij het analyseren van de basisprincipes van neurogastronomie komt veel van de informatie voort uit smaak en smaak. Maar wat is het verschil? Smaak is een van de vijf zintuigen samen met reuk, zicht, aanraking en gehoor. We nemen het waar dankzij de tong en andere geïnnerveerde weefsels van de mond.
Terwijl we eten, komen ook de andere zintuigen zoals zicht en geur tussenbeide, waardoor elk gerecht op een aparte manier wordt waargenomen. Verder dan dat de verschillende smaakmodaliteiten overlappen elkaar waardoor we een groot aantal informatie over kunnen verkrijgen voedsel . Kortom, smaak is gebaseerd op het vermogen van zenuwreceptoren in de mond om informatie te verzamelen.
Op deze manier kunnen we de smaak van voedsel kennen, het tweede element dat een rol speelt. De smaken die we kunnen waarnemen zijn in wezen zoet, zout, zuur en bitter. De uiteindelijke smaak van elk voedsel dat we consumeren komt voort uit de combinatie van deze essentiële smaken.
Aan de andere kant beïnvloeden andere elementen het eindresultaat: consistentie en uiterlijk de geur vorm en temperatuur. Kortom, we ontvangen een grote hoeveelheid informatie die onze verwachtingen ten aanzien van voedsel beïnvloedt.
Neurogastronomie: het belang van geheugen en emoties
Samen met de combinatie van smaken en texturen beïnvloeden andere factoren onze houding ten opzichte van een gerecht. Aan de ene kant zijn er verschillende hersengebieden bij betrokken, bijvoorbeeld die welke verband houden met verwachtingen geheugen of emoties. Kortom, als we geconfronteerd worden met bepaald voedsel, kunnen we voelen hoe we binnen een paar seconden worden overspoeld door herinneringen aan momenten waarop we iets soortgelijks probeerden.
Dit bepaalt op zijn beurt verschillende niveaus van voedselacceptatie, afhankelijk van of onze herinneringen goed of slecht zijn. Neurogastronomie is een instrument dat de haute cuisine gebruikt: het doel van een chef-kok is om een relatie tot stand te brengen tussen het diner en zijn gerechten.
Voedsel en geluk: humeur eten
Naast het praten over smaak, aroma en mentale processen moeten we nog een ander concept noemen: de keuken van geluk humeur eten ook een afleiding van neurogastronomie. Aanhangers van deze trend beweren dat koken heeft een hoge mate van invloed op het algemeen welzijn en de stemming.
De humeur eten hij neemt daarom zijn toevlucht tot al deze voedingsmiddelen die de productie van chemicaliën in de hersenen stimuleren in staat om ons niveau te verhogen geluk . Endorfines en serotonine bijvoorbeeld.
In het geval van serotonine is het een neurotransmitter die betrokken is bij de overdracht van berichten naar de hersenen en die ook verband houdt met stemming en eetlust. Daar serotonine het wordt geproduceerd uit een aminozuur dat tryptofaan wordt genoemd en dat alleen wordt verkregen via voedsel zoals vis, melk, eieren of soja.
Deze stoffen hebben sindsdien een zeer belangrijke functie in ons zenuwstelsel bepalen de balans van andere elementen, zoals dopamine en noradrenaline; de combinatie van deze neurotransmitters bepaalt het ontstaan van gevoelens zoals angst en angst: een goed evenwicht kan een grotere controle over deze gevoelens betekenen.
