Perifere neuropathie, wat is het?

Het perifere zenuwstelsel (PNS) is het netwerk van zenuwen dat buiten het centrale zenuwstelsel ligt (bestaande uit de hersenen en het ruggenmerg). Zijn taak is om signalen over fysieke sensaties van de periferie naar de hersenen over te brengen. Wanneer deze zenuwen slecht functioneren omdat ze beschadigd of vernietigd zijn, wordt dit perifere neuropathie genoemd .

Het PZS omvat verschillende zenuwen met hun eigen specifieke functies. Er zijn drie belangrijke: de sensorische zenuwen (verantwoordelijk voor het overbrengen van sensaties zoals pijn en aanraking), de motorische zenuwen (verantwoordelijk voor de spiercontrole) en de autonome zenuwen (verantwoordelijk voor het reguleren van de automatische functies van het lichaam, zoals de bloeddruk en de blaasfunctie). Daar perifere neuropathie het kan één groep zenuwen aantasten of alle drie samen.

In elk geval Wanneer perifere neuropathie optreedt, wordt de normale werking van de zenuwen verstoord . Dit verkleint de kans dat ze pijnsignalen kunnen uitzenden terwijl er niets aan de hand is, of omgekeerd dat ze geen pijnsignalen meer kunnen uitzenden, ook al is deze veroorzaakt door een blessure.

Traumatische zenuwbetrokkenheid kan te wijten zijn aan een verwonding, een systemische ziekte, een infectie of een erfelijke aandoening. In dit artikel zullen we alles onthullen wat u moet weten over deze pathologie die de zenuwstelsel perifeer.

Symptomen van perifere neuropathie

Symptomen van perifere neuropathie variëren afhankelijk van het type.

Sensorische neuropathie

Sensorische neuropathie kan de volgende symptomen vertonen:

Tintelingen en gevoelloosheid .
• Spelden- en naaldengevoel en overgevoeligheid.
Verhoogde pijn of onvermogen om pijn te voelen .
• Verlies van het vermogen om temperatuurveranderingen te detecteren.
Verlies van coördinatie en proprioceptie .
• Brandende of schietende pijn die 's nachts erger kan worden.

Sensorische neuropathie kan ook voetzweren veroorzaken naar de benen infecties

Motorische neuropathie

Motorische neuropathie beïnvloedt de spieren en vertoont de volgende symptomen:

• Spierzwakte die instabiliteit veroorzaakt en problemen bij het maken van kleine bewegingen.
Verlies van spiermassa .
• Spierspasmen en krampen.
Verlamming van de spieren .

Als autonome zenuwen zijn aangetast, kunnen er vegetatieve problemen optreden die verband houden met zweten, hittetolerantie, darmfunctie of blaas. Evenals bloeddrukveranderingen die duizeligheid kunnen veroorzaken.

In beide gevallen Deze symptomen kunnen ook op andere aandoeningen duiden. Het is dus van essentieel belang dat u uw arts op de hoogte stelt van eventuele symptomen die u waarneemt.

Oorzaken van perifere neuropathie

Veel soorten neuropathie zijn idiopathisch (van onbekende oorzaak), maar er zijn verschillende aandoeningen die deze kunnen veroorzaken: een daarvan is suikerziekte . Dit is de meest voorkomende oorzaak van chronische perifere neuropathie, omdat hoge bloedsuikerspiegels de zenuwen beschadigen.

Andere potentieel veroorzakende aandoeningen en verwondingen zijn onder meer:

Chronische nierziekte: Als de nieren niet normaal functioneren, kan de resulterende onbalans van zouten en chemicaliën perifere neuropathie veroorzaken. Letsel aan het bewegingsapparaat: Gebroken botten en strak gips kunnen rechtstreeks druk uitoefenen op de zenuwen en deze beschadigen. Infecties : Herpes zoster De ziekte van Lyme en andere HIV-infecties kunnen zenuwbeschadiging veroorzaken. Guillain-Barré-syndroom: een specifiek type perifere neuropathie veroorzaakt door een virale infectie. Sommige auto-immuunziekten: in het bijzonder reumatoïde artritis en systemische lupus erythematosus.

Andere oorzaken die kunnen leiden tot perifere neuropathie kunnen zijn:

• Excessief alcoholgebruik .
• Sommige behandelingen (zoals chemotherapie en HIV-behandeling).
Een tekort aan bepaalde vitamines(zoals vitamine B12 B1 B6 en E).
• Inname van gifstoffen en toxines zoals insecticiden en oplosmiddelen.
Sommige soorten kankerwaaronder lymfoom en multipel myeloom. Ziekten zoals chronische leverziekte .

Aandoeningen van kleine bloedvaten kunnen de bloedtoevoer naar de zenuwen verminderen, waardoor schade aan het zenuwweefsel ontstaat. Neuromen (goedaardige tumoren die zenuwweefsel aantasten) kunnen ook neuropathische pijn veroorzaken.

Behandeling van perifere neuropathie

De behandeling van perifere neuropathie hangt af van de symptomen en de onderliggende oorzaak . Slechts enkele van deze oorzaken zijn behandelbaar. In het geval van diabetes is het bijvoorbeeld mogelijk om de symptomen van neuropathie te verbeteren door de bloedsuikerspiegel te reguleren stoppen met roken en het terugdringen van het alcoholgebruik.

Zenuwpijn kan worden behandeld met medicijnen die neuropathische pijnstillers worden genoemd. Standaard analgetica zijn vaak niet effectief.

Andere symptomen die verband houden met perifere neuropathie kunnen een individuele behandeling vereisen. Bijvoorbeeld Behandeling van spierzwakte kan bestaan ​​uit fysiotherapie en het gebruik van loophulpmiddelen .

Veel mensen kunnen geholpen worden door transcutane elektronische zenuwstimulatie. Bij deze niet-invasieve, medicijnvrije therapie worden elektroden op de huid geplaatst om kleine elektrische schokken over te brengen. Het doel van deze behandeling is om te voorkomen dat de zenuwen pijnlijke signalen naar de hersenen doorgeven door de zenuwstroom te onderbreken met schokken.

Anderzijds Interessant is dat veel mensen verlichting van perifere neuropathie hebben gevonden via andere alternatieve benaderingen zoals chiropractie, acupunctuur of massage. . Meditatie en yoga kunnen even nuttig zijn bij het kalmeren van de symptomen. Tot slot kan matig maar regelmatig sporten zeker helpen dit ongemak te verminderen.