Kinderen imiteren volwassenen: waarom gebeurt dit?

In positieve of negatieve zin imiteren kinderen volwassenen. Bijna zonder het te beseffen bestuderen en observeren hun kinderlijke blikken ons, waarbij ze attitudes verwerven, gebaren kopiëren, woorden, uitdrukkingen en zelfs rollen assimileren. Het is duidelijk dat onze kleintjes nooit een exacte kopie van hun ouders zullen zijn; de indruk die we op hen achterlaten is echter vaak doorslaggevend.

We hebben het over een feit dat vanuit het oogpunt van de ontwikkelingspsychologie altijd duidelijk is geweest. Albert Bandura Hij is bijvoorbeeld een gerenommeerd psycholoog op het gebied van de sociale vorming, aangezien hij in zijn tijd een sleutelbegrip als dat van het model beschreef. Volgens deze benadering leren mensen door het gedrag dat hen omringt en de sociale modellen waarmee ze groeien of waarmee ze in contact komen te imiteren.

Als gevolg hiervan imiteren kinderen niet alleen hun ouders. Zoals we goed weten, leven de kleintjes niet in isolement. Tegenwoordig ze komen in contact met meer sociale prikkels met modellen die veel verder gaan dan de thuis- en schoolomgeving. We mogen de televisie en de nieuwe technologieën waartussen ze zich vanaf jonge leeftijd als echte autochtonen verplaatsen, niet eens vergeten.

Alles wat ze zien, alles wat ze horen, alles wat hen omringt, beïnvloedt hen en bepaalt hun karakter. Volwassenen zijn het grote theater van personages die ze imiteren en die uiteindelijk hun gedrag en zelfs hun manier van kijken naar de wereld zullen beïnvloeden. Wij nodigen u uit om dit onderwerp samen te verkennen.

Leren is bidirectioneel: we leren van de context en de context leert en verandert dankzij ons handelen.

-Albert Bandura-

Waarom imiteren kinderen volwassenen?

We weten dat kinderen volwassenen imiteren, maar... waarom? Ontwikkelingspsycholoog Moritz Daum van de Universiteit van Zürich wijst op een interessant aspect. Dit bijna instinctieve gedrag van mensen (en ook van dieren) dient een doel dat verder gaat dan leren. Imiteren draagt ​​ook bij aan het opbouwen van een gevoel van verbondenheid helpt bij het identificeren met een specifieke groep.

Maar dan is het waar kinderen zijn als sponzen En wie hebben de neiging alles te imiteren wat ze zien? En ook op welke leeftijd beginnen ze hun omgeving te observeren modellering ? Laten we deze en andere punten analyseren.

Wanneer beginnen kinderen volwassenen te imiteren?

We weten dat mimiek al op jonge leeftijd begint. Sommige pasgeborenen kopiëren gezichtsbewegingen, zoals het uitsteken van hun tong. Het is echter na het eerste levensjaar dat dit mechanisme volwassen wordt.

Met zes maanden begrijpt de baby al opzettelijk gedrag. Wat betekent het? Het betekent dat wanneer hij bijvoorbeeld mama en papa naar hem toe ziet komen om hem op te halen, hij een gevoel van welzijn ervaart. Hij begrijpt al wat prettig is en wat niet in zijn dagelijkse routine zit. Dit alles vormt de basis die hem in staat stelt patronen en gedragingen te herkennen en te gaan begrijpen dat uit een bepaalde actie een andere voortkomt.

Tussen de 19 en 24 maanden beginnen kinderen veel handelingen te kopiëren die ze anderen zien doen. Ze imiteren hun ouders, oudere broers en zussen en ook wat ze op televisie kunnen zien. Ze doen het om te leren, maar ook om gelijk te zijn aan anderen en zich onderdeel te voelen van een sociale groep.

Kiezen kinderen wie en wat ze imiteren?

Geconfronteerd met de vraag of kinderen puur om mimetische redenen imiteren of dat ze liever kiezen wie ze kopiëren en wie niet, is het interessant om te weten dat er bepaalde stimuli zijn die ze meer waarderen dan andere. Er is zelfs waargenomen dat wanneer een kind wordt omringd door leeftijdsgenoten en als volwassenen zullen ze de neiging hebben het gedrag van hun leeftijdsgenoten te imiteren. De spiegelneuronen ze worden veel meer geactiveerd als je tegenover iemand staat met vergelijkbare kenmerken als jij.

Wanneer een kind echter iets specifieks moet leren, wendt hij zich tot volwassenen. Dit principe maakt deel uit van de ontwikkelingszone theorie proximaal van Lev Vygotski. Dat wil zeggen dat kinderen weten dat ze met de juiste ondersteuning naar het volgende niveau kunnen gaan, naar een volgende fase van grotere competentie. Maar daarvoor hebben ze deskundige rolmodellen of volwassenen nodig.

Aan de andere kant is er een detail dat ongetwijfeld interessant is. Volgens een onderzoek uitgevoerd door Dr. Victoria South aan de Universiteit van Londen hebben kinderen van 18 maanden al de neiging om te imiteren wat hen bekend is, wat verschillende keren wordt herhaald en wat ook gepaard gaat met taal. In feite is het op deze manier dat communicatieprocessen volwassen worden.

Kinderen weten niet of wat ze imiteren goed is of niet

Een interessante ontdekking werd gedaan in een onderzoek uitgevoerd door Yale University. Derek Lions, auteur van dit onderzoek, meldt dat kinderen in een specifieke fase van hun leven volwassenen overmatig imiteren en een mimetische benadering volgen. Overimitatie vindt plaats tijdens de eerste vijf levensjaren.

• Dit betekent dat het hen nog steeds ontbreekt aan kritisch inzicht of aan dat meer verfijnde soort denken dat hen in staat stelt af te leiden dat wat volwassenen doen of zeggen passend nuttig of moreel is.

• Laten we een voorbeeld nemen. Tijdens dit onderzoek werd een experiment uitgevoerd: een groep volwassenen liet enkele 3-jarige kinderen zien hoe ze een doos moesten openen. De procedure was opzettelijk ingewikkeld en er werden totaal nutteloze en bijna belachelijke stappen aan toegevoegd om het openen van de doos te vertragen.

Toen de kinderen het zelf probeerden, was het resultaat een kopie van elke stap die door de volwassenen werd uitgevoerd, zelfs de nutteloze.

Hetzelfde experiment werd uitgevoerd bij een andere groep kinderen van dezelfde leeftijddie werden gevraagd de oefening zonder enig voorbeeld te doen, zonder de aanwezigheid van een volwassene die als model fungeerde. De kinderen hebben de oefening zonder extra stappen opgelost.

Afsluitende reflecties

Al deze gegevens ondersteunen onze intuïtie. Kleintjes leren door observatie van wat hen omringt, met bijzondere aandacht voor hun ouders. Wees van hen belangrijkste modellen het brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee, misschien wel de belangrijkste van allemaal.

Van ons zullen ze leren onderscheid te maken tussen wat goed en wat fout is. Elke volwassene zal gedurende een bepaalde periode de spiegel zijn waarin hij kan reflecteren en imiteren. Daarom moeten we aandacht besteden aan al ons gedrag, elk gebaar en elk woord om een ​​springplank te zijn naar geluk en welzijn.