Premenstruele dysfore stoornis (in premenstruele dysfore stoornis PMDD ) is een ernstige aandoening soms uitschakelen. De meest geschikte definitie werd gegeven door Silvia Gaviria, een wetenschapper die deze stoornis presenteert als een reeks emotionele, gedragsmatige en somatische symptomen die verschijnen aan het einde van de luteale fase en eindigen met de menstruatie.
Laat er zijn premenstrueel syndroom Beide premenstruele dysfore stoornissen worden gekenmerkt door fysieke en emotionele symptomen. In het tweede geval treden echter extreme stemmingswisselingen op die zelfs het werk kunnen onderbreken en relaties kunnen schaden.
In beide gevallen verschijnen de symptomen zeven tot tien dagen vóór het begin van de menstruatie en houden ze aan tijdens de eerste dagen van de menstruatie. Zwelling en pijn in de tepels, vermoeidheid, slaapstoornissen en eetstoornissen kunnen voorkomen . In de volgende regels concentreren we ons echter op de symptomen van premenstruele dysfore stoornis.
Epidemiologie
Premenstruele dysfore stoornis is een ernstige variant van het premenstrueel syndroom die ongeveer 5% van de vrouwen in de vruchtbare leeftijd treft. Deze ziekte komt al voor bij de menarche bij veel vrouwen. De kans om er last van te krijgen neemt toe tussen het dertigste en veertigste levensjaar ik blijf tot de menopauze. In sommige gevallen stopt het spontaan met verschijnen.
De symptomen beginnen of verergeren meestal na een bevalling met het ouder worden, het nemen of stoppen van orale anticonceptiva of na een operatie om de eileiders te sluiten.
Tot de klinische variabelen die verband houden met premenstruele dysfore stoornissen behoren depressieve stoornissen en postpartumdepressie, die op hun beurt vaker voorkomen na de diagnose PMDD.
Oorzaken van premenstruele dysfore stoornis
Het wordt veroorzaakt door neurobiologische en endocriene genetische factoren die nauw met elkaar verwant zijn. De wetenschappelijke gemeenschap gelooft dat dit mogelijk is een abnormale reactie op hormonale veranderingen die verband houden met de menstruatiecyclus.
Veldstudies hebben een verband aangetoond tussen premenstruele dysfore stoornis en lage serotonineniveaus. Hormonale veranderingen kunnen leiden tot een lagere secretie van serotonine leidend tot symptomen van premenstruele dysfore stoornis.
Premenstruele dysfore stoornis symptoomgrafiek
Vanaf de DSM III-R-editie is deze stoornis in de psychiatrie opgenomen en onderzocht onder de naam premenstruele dysfore stoornis (PMDD). later in de DSM-IV werd het opgenomen onder de nomenclatuur van luteale fase-dysfore stoornis.
In de ICD-10-classificatie wordt het niet als een stoornis beschouwd en er zijn significante verschillen benadrukt, zowel in de bibliografie als in de interpretatie en definitie ervan. Hoe dan ook Premenstruele dysfore stoornis is opgenomen in de depressieve stoornissen in de nieuwe DSM-5.
Om een nauwkeurige diagnose te kunnen stellen, moet de arts de medische geschiedenis van de patiënt kennen en een lichamelijk onderzoek uitvoeren. Het wordt aanbevolen om een kalender of dagboek met symptomen bij te houden om de diagnose te vergemakkelijken. Concreet moet u vijf of meer symptomen vertonen, waaronder een stemmingsgerelateerd symptoom.
Diagnostische criteria voor premenstruele dysfore stoornis in DSM-5
A. In de meeste menstruatiecycli moeten er minstens vijf symptomen optreden in de week vóór het begin van de cyclus menstruatie ; deze beginnen een paar dagen na het begin van de menstruatie te verbeteren en worden minimaal of verdwijnen in de daaropvolgende week.
B. Eén (of meer) van de volgende symptomen moeten aanwezig zijn :
1. Intense affectieve labiliteit.
2. Sterke prikkelbaarheid of woede of toegenomen interpersoonlijke conflicten.
3. Zeer depressieve stemming, gevoel van hopeloosheid of zelfafwijzing.
4. Angst, spanning en/of extreem opgewonden of nerveus voelen.
C. Eén (of meer) van de volgende symptomen moet ook aanwezig zijn voor een totaal van vijf symptomen, indien gecombineerd met de symptomen uit Criterium B.
1. Verminderde interesse in gebruikelijke activiteiten (werk, school, sociaal leven, hobby’s).
2. Moeite met concentreren .
3. Lethargie, vermoeidheid of ernstig gebrek aan energie.
4. Veranderingen in de eetlust: de neiging om te veel te eten of de wens om specifiek voedsel te eten.
5. Ipersonnia o slapeloosheid .
6. Je overweldigd of uit de hand gelopen voelen.
7. Lichamelijke symptomen zoals pijn in de borsten of zwelling van gewrichts- of spierpijn, een opgeblazen gevoel of gewichtstoename.
Let op: Symptomen in criteria A-C moeten het afgelopen jaar voor het merendeel van de menstruatiecycli aanwezig zijn geweest.
D. De symptomen houden verband met klinisch significant lijden .
E. De stoornis is niet eenvoudigweg een verergering van de symptomen van een andere stoornis, zoals een depressieve stoornis, een paniekstoornis, een aanhoudende depressieve stoornis ( dysthymie ) of persoonlijkheid. Het kan echter naast één van hen bestaan.
F. Criterium A moet worden bevestigd door prospectieve dagelijkse beoordelingen gedurende ten minste twee symptomatische cycli. (Let op: de diagnose kan voorafgaand aan deze bevestiging voorlopig worden gesteld.)
G. De symptomen kunnen niet worden toegeschreven aan de fysiologische effecten van een middel of een andere medische aandoening (bijvoorbeeld hyperthyreoïdie).
Het debat
De diagnostische categorieën van de DSM-5 hebben talloze controverses opgeroepen in termen van buitensporige pathologisering; Premenstruele dysfore stoornis staat centraal in deze controverse. Deze pathologie verschijnt in de DSM-5 binnen depressieve stoornissen en verwijst vooral naar de stemming van de vrouw in de dagen vóór de menstruatie.
De vraag is: kunnen we de helft van de bevolking één keer per maand definiëren als geestelijk zieke individuen? Een natuurlijk fysiologisch proces kan een echte pathologie worden vanwege de reacties die sommige vrouwen ervaren tijdens de menstruatie? Het debat blijft open.
