Het verbreken van relaties en het brein: de wetenschap van gebroken harten

Tijdens het verbreken van een relatie ervaren de hersenen een diepe angst . De wetenschap heeft niet alleen aangetoond dat niet het hart het meest lijdt, maar ook de hersenstructuren. De hersenen

Weinig feiten hebben de mens zo geïnspireerd als een gebroken hart. Er zijn een oneindig aantal liedjes, gedichten, boeken. De auteurs brachten alle stukjes van hun hart over. Het onderliggende thema van al deze artistieke producties waarin we op zoek gaan naar een verzachtende balsem voor onze gemoedstoestand na een het uiteenvallen van een paar het is echt de pijn.

Wat zou ik willen, hoe ik wou dat je hier was. We zijn gewoon twee verloren zielen die jaar na jaar in een vissenkom zwemmen en op hetzelfde oude terrein rennen.

-Pink Floyd-

Het einde van een liefdesrelatie, verraad en verlatenheid veroorzaken veel pijn. We weten dit allemaal, maar er is een merkwaardig feit. Het is niet nodig om een ​​klap, een kras of een brandwond te krijgen om fysieke pijn te lijden. Een emotionele breuk veroorzaakt ook dit symptoom. Dit is de afdruk van het lijden. Het doordrenkt al onze vezels, onze pezen en onze gewrichten. Alles doet pijn, alles maakt je moe. De wereld wordt wazig en we zitten gevangen in de emotionele storm die zich ver weg van ons hart afspeelt die wij echter als schuldig beschouwen.

Authentiek lijden wordt gegenereerd door de hersenen. Laten we eens kijken hoe de hersenen reageren op het verbreken van een relatie.

Wat de wetenschap zegt over de cognitieve effecten van het verbreken van een relatie

Om te praten over wat er op hersenniveau gebeurt tijdens het verbreken van een relatie, moeten we liedjes, poëzie en literatuur buiten beschouwing laten. In plaats daarvan moeten we ons richten op de wereld van neurowetenschappen . We weten heel goed dat liefde voor velen niet in een laboratorium kan worden geanalyseerd. Niettemin is het, hoe aseptisch en kil het ook mag lijken, de wetenschap zelf die de meest onthullende antwoorden geeft.

In 2011 voerde Edward Smith, een cognitief neurowetenschapper aan de Columbia University, een reeks werkelijk verrassende onderzoeken en tests uit. Dankzij de vooruitgang op het gebied van diagnostische en neuroimaging-technieken is het mogelijk geweest om de veranderingen in de hersenen te observeren van iemand die het einde van een relatie meemaakt.

De hersenen structureren dat ze vertonen een grotere synaptische activiteit en zijn dezelfde die worden geactiveerd als we verbranden. De pijn het is bij wijze van spreken reëel voor de hersenen.

Laten we dieper ingaan met wat aanvullende gegevens.

De boosdoeners: onze neurotransmitters

Waarom lijkt er op bepaalde momenten geen einde te komen aan ons lijden? Waarom doet het zoveel pijn om te herdenken? Waarom keert onze geest zo vaak terug naar die naam en dat verhaal uit het verleden? Het antwoord ligt in onze neurotransmitters.

Wanneer we een relatie beëindigen, wordt de prefrontale cortex afgesloten.Ons vermogen om informatie objectief te verwerken verliest functionaliteit.

• Op hun beurt worden verschillende structuren geactiveerd die verband houden met gehechtheid en beperkingen. Hormonen zoals oxytocine en dopamine, gereguleerd door het limbisch systeem, blijven deze behoefte om de ander dichtbij te hebben moduleren. Deze hyperactiviteit zorgt ervoor dat we weer contact willen opnemen en naar een nieuwe kans verlangen. Het vertroebelt ons vaak en zorgt ervoor dat we niet objectief kunnen zien wat er gebeurt.

Een brein in een staat van terugtrekking

Voor Helen Fisher, de beroemde antropoloog-expert op het gebied van emotionele relaties, is liefde een motivatiesysteem. Het zou een impuls zijn die probeert een reeks beloningen aan de hersenen te bieden. Deze inspanningen omvatten gehechtheid, intimiteit en toewijding eenzaamheid enz.

Tijdens een breuk ervaren de hersenen eerst het verlies van deze dimensies en paniek. Het systeem van voedings- en veiligheidsbeloningen is niet langer beschikbaar. De hersenen komen in een staat van terugtrekking terecht, dezelfde toestand waaraan een verslaafde lijdt wanneer hem een ​​bepaald geneesmiddel of middel wordt ontnomen.

Fysieke pijn is reëel bij een relatiebreuk

We hebben er in het begin over gesproken: de impact van verlating of een breuk wordt op cerebraal niveau op dezelfde manier ervaren als een pijn natuurkundige. Wanneer iemand van wie we houden ons verlaat, duurt het niet lang voordat een stortvloed aan stresshormonen zoals cortisol en stresshormonen vrijkomt adrenaline . Wat betekent dit? Dat emotionele pijn fysiek wordt en dat deze chemische stoffen veel van onze functies veranderen.

Wanneer er teveel cortisol in de hersenen aanwezig is, worden er signalen gestuurd om meer bloed naar de spieren te brengen.Contracturen verschijnen spanningshoofdpijn, pijn op de borst, misselijkheid, fysieke vermoeidheid enz.

Tijdens een relatiebreuk zijn de hersenen als een bang orgaan. Op de een of andere manier dwingt dit concept ons om het idee op te geven dat het als een computer fungeert. Niets is zo onderhevig aan en georkestreerd door emoties als de hersenen. Elke verbinding, elke convolutie en diepe regio van zijn fascinerende structuren leeft van gevoelens. Deze drijfveren die ons uiteindelijk menselijk maken.

Het menselijk brein houdt van liefde het verlies van deze dimensie beangstigt hem en om deze reden krijgt hij intense reacties. Toch is hij ook bedreven in het vinden van zijn evenwicht. Het heeft tijd, rust en nieuwe oriëntatie nodig, maar